EP.26
เธอนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป ย่าหยาไม่หันไปตอบในสิ่งที่เขาถาม
"ไม่ตอบแสดงว่าคิดถึงกูมาก ไม่งั้นมึงคงไม่ยอมมาออกงาน" เสียงทุ้มห้าวบอกอย่างกวนๆ
"คุณนี่มันก็พวกหลงตัวเองเหมือนกันนะ" เธอหันไปเบ้ปาก กล้ามากที่คิดเองเออเองว่าเธอคิดถึงเขา ถึงจะปฏิเสธไม่มางานเขาก็ต้องให้ลูกน้องบังคับเธออยู่ดี อยู่กับเขาเคยได้เป็นอิสระด้วยหรือไง
"แต่กู...คิดถึง" เข้าโน้มใบหน้ามากระซิบใกล้ๆ แล้วใช้ลิ้นแตะไปที่ติ่งหูของหญิงสาว
"อี๋~" ย่าหยายกมือขึ้นเช็ดน้ำลายที่ติดอยู่ที่ติ่งหูของเธออย่างขยะแขยง แล้วใช้มือปาดไปที่เสื้อสูทของเขาเพื่อเช็ดน้ำลายสกปรกที่ติดมือเธอออก
ดวงตาสวยจ้องหน้าเขาอย่างโกรธเคืองก่อนจะหันมองซ้าย ขวา หน้า หลัง ว่ามีคนเห็นการกระทำที่ทุเรศของเขาหรือเปล่า แล้วหันกลับมาสบตากับดวงตาคมกร้าวราวกับเสือผู้หิวโหยที่พร้อมจะขย้ำเหยื่ออย่างเธอได้ทุกเมื่อ
ไอคนซาดิส ไอคนป่าเถื่อน เธอก่นด่าเขาในใ
