Gusto kong mapaiyak dahil naramdaman ko na aangkinin na naman niya ako. Gusto kong tumakbo pero si Nanay agad ang iniisip ko. Napilitan akong bumaba at sumunod sa kaniya.
Pagpasok namin sa loob ay nakita ko ang kagandahan ng kuwarto. Habang nakatingin ako sa buong paligid ay agad akong nangangarap.
"Balang araw magiging ganito ang kuwarto ng aking mga magulang. Kinasusuklaman ko ang kahirapan ng aming pamumuhay," napukaw ang aking diwa nang biglang magsalita si don Miguel.
"Maligo ka muna at ito ang gusto ko na isusuot mo sa'yong paglabas," wika niya sabay abot ng isang maliit na paper bag.
"A-ano ito don Miguel?"
"Tingnan mo na lang sa loob. Sige na, para makalabas na tayo agad."
Mabigat ang aking mga paa na humakbang patungo sa loob ng banyo. Ayaw ko na sanang lumabas mula sa
