เควิน ลิลลี่ ตอน6

1235 Words
เควินหอมหน้าท้องขาวผ่องแล้วใช้ลิ้นกับจิลของเธอ ไล้มาตามขอบกางเกงขาสั้นที่สวมอยู่ ก่อนที่เสียงเคาะประตูหน้าห้องจะดังขึ้น ขัดจังหวะ สายตาคมดุมองเธอที่นอนบนโซฟาด้วยความหงุดหงิด ลิลลี่มีลูกล่อลูกชนแกล้งเค้าตลอดเลย " 2วันแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้อะไรจากเธอเลย " ลินนาราส่ายหน้าแล้วกอดแขนเค้าเอาไว้ " พรุ่งนี้คุณเควินมาหาลิลลี่อีกนะคะ ลิลลี่จะรอ " เควินจูบปากบางอีกครั้งแล้วลุกจากห้องนั้นออกมาด้วยความเสียดาย ยิ่งเธอเป็นแบบนี้ เค้าก็ยิ่งอยากได้มากขึ้น เล่นตัวเข้าไปเถอะ รับรองว่า วันไหนที่ได้ เธอจะต้องอ้อนวอนเค้า ด้วยความทรมาน เจ๊มาร์มองสาวน้อยที่ขึ้นห้องกับแขกพิเศษด้วยสายตาจับผิด เพราะคิดว่า เสืออย่างคุณเควิน คงไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดมือนาน " เค้าเสนอหรือยัง " เจ๊มาร์ถามออกมา อย่างน้อยที่สุด คุณเควินก็เป็นตัวเลือกต้นๆที่พร้อมจ่าย สำหรับค่าเวอร์จิ้นราคาแพง ลินนาราพยักหน้า " เสนอแล้วค่ะ แต่ลิลลี่ไม่รับ วันนี้ก็ได้หลายแสนแล้ว ลิลลี่คิดว่า ถ้าดึงเวลาอีกสักพัก คงได้เงินมากกพอ " ผู้จัดการร้านส่ายหน้า เพราะรู้เกมนี้ดีพอ " ผู้ชายที่นี่พร้อมจ่ายแล้วจบจ้ะ ไม่มีการยืดยื้อ เกมส์นี้ไม่ควรเกินสิบห้าวัน ยั่วให้เค้าอยากที่สุด อ้อนเค้าให้หวีดสุด แล้วเธอก็จะสมปรารถนา เจ๊จะบอกให้ฟังนะจ้ะ บางทีเวอร์จิ้นของเรา ก็ไม่สำคัญไปกว่าชีวิตของเราหรอกนะ ถ้าวันใดมันจำเป็นต้องยอมแลก เจ๊ก็ขอให้ลิลลี่ เลือกมอบให้กับคนที่คู่ควร " ลินนารา จ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลอีกสองแสนบาทให้กับโรงพยาบาลในวันนี้ เธอยอมให้ใครก็ตามมาด่าว่าเธอได้เสมอ เธอไม่แคร์ เพราะเท่าที่ทราบมา คุณเควิน ยังไม่ได้แต่งงาน และเธอก็ไม่ได้มีนอกรอบกับเค้า ใดใดทั้งสิ้น " อาการของคนไข้ดีขึ้นตามลำดับ คุณลินติดต่อห้องพักฟื้นไว้ได้เลยค่ะ หากคุณหมอสั่งให้ย้ายจะได้ไม่ต้องรอ แล้วถ้าต้องการพยาบาลพิเศษคอยดูแลก็แจ้งได้เลยนะคะ " ลินนาราเลือกห้องพักฟื้นราคาเกือบสองหมื่นบาทให้ผู้เป็นแม่ และจ้างคนเฝ้าไข้ดูแลตลอด24ชั่วโมง เพื่อให้แม่อยู่ในสายตาคนที่มีประสบการณ์ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ " แม่ ลินมาที่นี่หลายวันแล้ว ลินมีงานทำแล้วด้วย ลินหาเงินใช้เองได้แล้วนะ แม่ไม่ต้องห่วง ขอแค่แม่หาย เราจะได้กลับบ้านกันนะแม่ " คนป่วยบีบมือลูกสาวแทนคำตอบ น้ำตาไหลรินเป็นทาง มือบางหยิบทิชชูขึ้นมา ซับน้ำตาให้แม่ แล้วยิ้มกว้างภายใต้แมสก์ที่ปิดปากเอาไว้ เท่านี้เธอก็มีแรงกลับไปยั่วเค้าอีกรอบแล้ว รถสปอร์ตสีแดงขับมาจอดที่คอนโดหรู เค้าต้องการปลดปล่อยอย่างหนัก เพราะทรมานมา2วันเต็ม ลิลลี่สวยหวาน ช่างอ้อนช่างยั่วเกินกว่าที่คิดเอาไว้มาก เค้ายอมจ่ายหนักเพื่อหวังจะได้มากกว่านี้ เเต่เธอกลับตอบแทนด้วยความไร้เดียงสา ที่ยั่วเย้ารุกเร้า จนเค้าแข็งโด่ อยู่ตลอดหลายชั่วโมง ลูซี่สวมชุดชั้นในสีดำสนิท ยืนรอรับเค้าอยู่ที่หน้าประตูห้อง ชายหนุ่มถอดรองเท้าออก แล้วดึงกางเกงลง ปล่อยให้เธอจัดการกับน้องชายของเค้าที่กำลังโดนปลุกเร้ามาอย่างเต็มที่ กายแกร่งพองขยายสุดพลัง ความยาวของมันทำให้เธอฟินสุดยอด ลูซี่จูบเบาๆที่ปลายหัวก่อนจะอมรูดดูดดึงด้วยความหิวโหยที่เค้าปล่อยให้เธอต้องรอมาหลายวัน เควินหลับตานึกถึงภาพแม่ลิลลี่ดอกน้อยของเค้า เธอสดใส และน่าฟัดเหลือเกิน สะโพกหนาขยับขึ้นลงตามจังหวะอารมณ์ ก่อนจะขยับตัวออก แล้วพ่นน้ำคาวใส่ผู้หญิงตรงหน้า ที่ต้องการ มากกว่านี้ ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกแล้วเดินเปลือยไปที่ห้องน้ำด้านในก่อนจะอาบน้ำชำระร่างกาย หญิงสาวรีบตามเข้าไปหวังว่าเค้าจะเติมเต็มให้แต่เปล่าเลย เควินไม่พูด ไม่ทักทาย และไม่ใยดีสักนิด เค้าโหดร้าย เย็นชา กับเธอมากกว่าครั้งไหน ผ้าเช็ดตัวถูกพันที่เอวหลวมๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะบอกเสียงเข้ม " จะนอนอีกห้อง ไม่ต้องกวนใจ " นั่นคือคำสั่ง และคำห้ามเด็ดขาดว่าเค้าต้องการอยู่คนเดียว ลูซี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาสายข่าวของเธอทันที " คุณเควินไปนั่งที่เล้าจ์มีใครหน้าไหนที่เข้ามาดูแล " คำตอบที่ได้ทำเอาหัวใจของนางแบบสาวเต้นสั่นระรัว " นางมาใหม่ค่ะคุณลูซี่ ยังเด็กมาก เวอร์จิ้นด้วย แถมเจ๊มาร์ ยังปล่อยให้คุณเควินคนเดียว เชื่อว่าจะดันแม่นี่ ให้มาเป็นเด็กของคุณเควินแน่นอนค่ะ " เล็บยาวสีเข้มจิกกำมือตัวเองจนเจ็บไปหมด อีนังมาร์ มันร้ายมาก ที่จะหาคนอื่นมาให้ผัวกู และที่สำคัญ เธอเองไม่มีปากมีเสียงอะไรกับเค้าได้เลย " มันชื่ออะไรอีคนนั้น มันชื่ออะไร " ลูซี่ถามด้วยความโกรธ " ลิลลี่ค่ะ ชื่อลิลลี่ " ลินนาราเปิดประตูเข้าไปทางด้านหลังก็พบว่า มีสาวสวยยืนรออยู่แล้ว เธอยิ้มทักทาย ก่อนจะขอทางเพื่อจะเดินไปที่ห้องแต่งตัว แต่ผู้หญิงคนนั้น กลับบอกด้วยเสียงอ่อนหวานว่า " ถ้าจะจับคุณเควิน คงยากหน่อยนะ เพราะเค้ามีตัวจริงแล้ว อย่างเธอคงเป็นของเล่น สำหรับเค้าเท่านั้น " ลินนาราหันกลับไปมองคนพูด แล้วถอดแว่นตากันแดดของตัวเองออก ก่อนจะยิ้มออกมา " ขอบใจมากนะ ที่บอกให้รู้ แต่ของเล่นแบบฉัน เป็นของเล่นราคาแพง แถมยังลิมิเต็ดอิดิชั่นด้วยคุณเควิน เค้าถึงรอได้ และยอมจ่ายไม่ว่าจะแพงแค่ไหน แต่เธอสิ พร้อมจะให้เค้าเล่น แต่เค้าไม่เคยแม้แต่ชายตามอง นี่ก็น่าคิดนะ " คนพูดที่ตั้งใจจะหาเรื่องกลับถูกตอบกลับมาด้วย สีหน้าและท่าทางร้ายกาจ ไม่คิดเลยว่า แม่ลิลลี่คนนี้จะไร้เดียงสาจริงๆ ลินนารามองชุดที่ตัวเองสวมวันนี้ เป็นเสื้อกล้ามสีขาว กับกระโปรงยีนส์สั้นธรรมดา ผมที่ช่างผมทำให้ก็ดูปกติแตกต่างจากคนอื่นที่แต่งกัน เจ๊มาร์เดินมาหาถึงในห้องแต่งตัว แล้วพาลิลลี่มาคุยในห้องทำงานของตัวเอง ตามลำพัง " คุณเควิน เค้าจะพาไปกินข้าวแถวนี้ " ลินนาราตาโตทันที ไหนบอกว่า จะไม่มีการไปข้างนอกด้วยกันไง เจ๊มาร์จับปลายคางของลิลลี่ขึ้นมา แล้วบอกด้วยเสียงอ่อนโยน " เค้าสัญญาว่าจะปล่อยให้เธอกลับมาอย่างไม่บุบสลาย หรือถ้าเธอบุบสลายเพราะเค้า เค้าจะยกที่นี่ให้ฉันเลย " ลินนาราอ้าปากค้างทันที
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD