เพราะฉันคือผู้หญิงในมุมมืด

เควิน ลิลลี่ ตอน8

รถตู้คันหรูแล่นออกจากเล้าจ์ไปแล้ว ลินนาราเดินเข้ามา พร้อมกับใบหน้าสดใส วันนี้เป็นอีกวันที่แสนประทับใจสำหรับเธอ การ์ดหน้าเข้มยืนรอเธออยู่ที่หน้าประตู ก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า

" ผู้จัดการเชิญที่ห้องครับ "

ลินนาราเตรียมจะเดินไปหาผู้จัดการตามคำสั่ง แต่เธอกลับผู้ขวางด้วย ผู้หญิงคนหนึ่ง

" ขอคุยด้วยเฉยๆ นายอยู่ตรงนี้แหละ "

ผู้ที่มาใหม่บอกกับการ์ดด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะมองเธอด้วย สายตาไม่เป็นมิตรทันที

" ฉันชื่อลูซี่เป็นผู้หญิงของเควิน ผู้หญิงคนสำคัญของเค้า "

ลินนารามองหน้าคนพูด พิจารณาเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ที่สวมใส่ เป็นของดีมีราคาทั้งนั้น

" แล้ว ยังไงคะ "

เธอย้อนถามกลับไป เพราะคิดแล้วว่า ต้องมีเหตุการณ์แบบนี้สักวัน ลูซี่ยกมือของตัวเองขึ้นมาลูบแก้มคนตรงหน้าเบาๆ แล้วยิ้มออกมา

" อย่าคิดว่าจะเป็นตัวจริง อย่าคิดว่าเควินจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอ สำหรับเค้าเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ที่ไม่ได้มีค่าอะไร สำหรับเค้า วันไหนที่เค้าเบื่อ หมดสนุกกับเธอ เค้าก็จะเขี่ยเธอทิ้ง "

ลินนารายิ้มออกมา

" ขอบคุณนะคะที่มาเตือนลิลลี่ เพราะลิลลี่พอจะมองออกว่า วันนี้ คุณลูซี่กำลังกลัวตำแหน่งของตัวเองจะสั่นคลอนใช่ไหม ถึงได้วิ่งมาถึงที่นี่ อย่าห่วงเลยค่ะ ลิลลี่อยู่ไม่นานหรอก หมดธุระก็จะไป ขอให้คุณลูซี่มีความสุขกับตำแหน่งที่หวงแหนตราบนานเท่านานนะคะ "

ลินนาราเดินออกมาจากตรงนั้น ด้วยความโกรธ เธอเกลียดตัวเองที่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงต้องฟาดกันให้แหกไปข้างนึงแล้ว แต่วันนี้เธอมาทำงานแลกเงิน เธอต้องอดทนให้มาก เพื่อแม่ เพื่อแม่ ลินนาราเป่าลมออกจากปาก ก่อนจะเคาะประตูห้อง ผู้จัดการเข้าไป

" เป็นไงจ้ะหนูน้อย คุณเควิน เสน่ห์แพรวพราวไหม "

ลินนารายิ้มแล้วนั่งลงที่ตรงหน้าผู้จัดการ ก่อนจะรับเงินสดในซองหนาปึกที่ส่งมาให้

" กวาดเรียบทั้งเงินทั้งดริ้งค์เลยไม่กี่วัน ฟาดไปกี่แสนแล้ว "

ลินนาราหยิบเงินสดออกมานับต่อหน้า โดยไม่สนใจมารยาทใดใดทั้งนั้น เธอมาทำงานหาเงิน และเธอต้องได้เงิน

" เจ๊ งานนอกแบบนี้ ลิลลี่ไม่ไปกับคนอื่นนะ กลัว "

เธอบอกกับเค้า เพราะทุกอย่างมันอันตรายสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ

" รู้อยู่หรอก ถ้าไม่ใช่คุณเควิน เจ๊ก็ไม่ปล่อยหนูไปหรอก อย่างน้อยคุณเควินก็ดีกว่าใครหลายคน ทั้งหล่อ ทั้งรวย เสน่ห์ล้นเหลือ และที่สำคัญยังโสด "

เจ๊มาร์บอกด้วยสายตาแพรวพราว แล้วดึงมือเธอเข้าไปใกล้ก่อนจะถามออกมา

" เจอหรือยัง ผู้หญิงคนนั้น " เธอพยักหน้า ตอบรับ

" เค้าหวงแหละ ลิลลี่เข้าใจ ผู้ชายของตัวเองมาจีบผู้หญิงคนอื่น เป็นใครก็ต้องหวงเป็นธรรมดา "

ลินนาราสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะเธอเองก็ไม่ชอบแบบนี้เลย

" ลูซี่เป็นนางแบบ คุณเควินเค้าควงมาหลายปี ไปไหนต่อไหนกัน เปิดตัวในกลุ่มเพื่อน จะว่าไปก็คบนานสุดแล้ว ในบรรดาคู่ควง ถ้าจะลงหลักปักฐานจริง ก็อาจจะเป็นคนนี้ "

เจ๊มาร์ให้ข่าวกับลูกน้องสาว

ลินนารากลับมาถึงห้องพักช่วงดึกมากแล้ว เธอล้มตัวนอนบนเตียงอย่างหมดแรง วันนี้เธอไปเดทมีความสุขกับเค้าหลายชั่วโมง แต่เพียงไม่นาน ผู้หญิงของเค้า ก็มาแสดงตัวให้เธอเห็นถึงที่ ใครจะบอกยังไง เธอไม่รู้อีกต่อไป แต่สำหรับวันนี้ เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่อยู่ในมุมมืดเท่านั้น

ชายรูปร่างผอมบาง ในชุดสกปรกมอมแมม ถูกหิ้วปีกมาที่ลานจอดรถในบ้านหลังใหญ่ หน้าตาของชายคนนี้เขียวช้ำจนจำสภาพเดิมไม่ได้ เสื้อผ้าขาดวิ่นไปหมดทั้งตัว

" เงินหลายล้านครับ กับของทีี่มันขโมยไป หมดแล้ว ตามรอยยาก ผมได้ตัวมันมาจากเรือขนสินค้า มันรู้ว่านายตามมันอยู่ มันเลยหนีลงเรือไป "

ลูกน้องรายงานโจรที่แทงลูกค้าของกาสิโนจนได้รับบาดเจ็บสาหัส อย่างน่าสงสาร หลายวันแล้วที่รอให้ได้ตัวมัน

มีดสีเงินเงาวับถูกส่งให้นายที่กำลังยืนมองโจรตัวแสบอยู่

" วันนี้ กูอารมณ์ดีมาก เลยจะปล่อยมึงไปง่ายๆ แต่กูอยากสั่งสอนมึง ให้มึงรู้ว่าเวลาที่มึงแทงผู้หญิงคนนั้นหลายๆแผล มันเป็นยังไง "

เสียงร้องอู้อี้จากการโดนมัดปากเอาไว้ แทบจะไม่มีเสียงออกมา แต่รอยเลือดสีแดงที่ไหลนองทำให้พอมองออกว่า การลงโทษมันเท่ากับที่มันทำกับคนอื่น หรืออาจจะน้อยกว่า เพราะอย่างน้อย มันก็ต้องรู้ตัวว่าเพราะอะไรมันถึงได้รับการลงโทษแบบนี้ แต่ผู้เคราะห์ร้ายไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

เควินอาบน้ำชำระล้างร่างกายของตัวเองที่เปื้อนเลือดหลายจุด วันนี้เค้ายังเมตตามันมาก เพราะวันนี้เด็กน้อยของเค้า น่ารักเหลือเกิน

ลูกน้องคนสนิท เข้ามารายงานว่า คุณลูซี่ตามไปพบเค้าที่เล้าจ์และอาจจะได้พบกับคุณลิลลี่แล้วด้วย เควินพยักหน้ารับรู้ แล้วสะบัดผ้าเช็ดตัวออกจากตัว ก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียงกว้าง คืนนี้เค้าจะหลับฝันดี เพราะจูบของเธอ

คนไข้อาการดีขึ้นตามลำดับ คุณหมอเข้ามาแสดงความยินดีแต่เช้า เพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมา คนไข้อดทนได้อย่างดีมาโดยตลอด และตัวลูกสาวเองก็มีเงินมาซัพพอร์ตค่าใช้จ่ายอย่างดีเช่นกัน

" แม่ แม่ดีขึ้นแล้วใช่ไหม " ลินนารามองหน้าแม่ที่ไร้อุปกรณ์ใดใดบนใบหน้า มีเพียงสายที่แขนเพียงสองเส้นเท่านั้น

" หายแล้ว เตรียมตัวเถอะ เดี๋ยวก็จะได้กลับบ้านแล้ว " ผู้เป็นแม่บอกลูกสาว แล้วถามคำถามสำคัญออกมา

" เอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่ารักษาพยาบาล มันปาไปสองล้านแล้วนะ " ลินนาราส่ายหน้าแล้วจับมือแม่ไว้

" หายก่อนเถอะ แล้วค่อยคุย เราอาจจะต้องขายบ้าน เอาเงินไปคืนท่านสิบล้าน ส่วนต่างก็คงได้บ้านหลังเล็กราคาสักสองสามล้าน อยู่กันสองคน แต่ไม่เอาแล้วนะแม่ ลินขอเถอะแม่เลิกนะการพนันเนี่ย ถ้าแม่ตายไป ลินจะอยู่กับใคร "

คุณมาลีบีบมือลูกสาวแน่น

" เลิกแล้วลินแม่สัญญาแม่จะเลิกเล่นเด็ดขาด กลับไปเราต้องหาลู่ทางทำมาหากินที่มันถูกกฏหมาย แม่เหมือนตายไปแล้ว มันเจ็บมันปวดมันทรมานเหลือเกิน ลินต้องอดทนก่อนนะลูก แล้วเราจะต้องกลับบ้านด้วยกัน " ลินนารากอดแม่เอาไว้ แล้วจูบที่มือแม่

" ลินรู้แล้วว่าลินเก่งหมือนใคร ลินเก่งเหมือนแม่นี่เอง "