เพราะฉันคือผู้หญิงในมุมมืด

เควิน ลิลลี่ ตอน1

เช็คเงินสดแปดแสนบาท ถูกจ่ายออกไปหลังจากที่ออกมาจากห้องผู้ป่วย เจ้าหน้าที่การเงินมองหญิงสาวที่สวมแว่นสีดำปิดบังดวงตาที่แดงช้ำ ด้วยความเห็นใจ

" ทางตำรวจมาดูที่เกิดเหตุแล้วนะคะ แต่ไม่พบหลักฐานจากกล้องวงจรปิดเลยค่ะ ที่สำคัญทรัพย์สินที่ติดตัวมา น่าจะถูกขายตลาดมืดไปแล้ว "

ลินนารามองดูโรงแรมหรูราคาแพงด้านหน้า ที่รถแท็กซี่พามาส่ง เพราะเธอสวยแพงมาทั้งตัวแบบนี้ คนขับรถจึงพามาที่นี่ แต่เธอกลับ เดินเลยทางเข้าโรงแรมไป และหาอพาร์ตเมนต์สำหรับพักอาศัยแทน

อีก40วัน เธออาจจะเสียบ้านไป แต่ตอนนี้แม่สำคัญกว่าบ้านและชีวิตของเธอ เท้าบอบบางที่สวมรองเท้าคัทชูยี่ห้อดัง หยุดตรงหน้าห้องพัก ที่เช่ารายเดือน ราคาไม่สูงนัก แต่สะอาดและปลอดภัยในระดับหนึ่ง

ภายในห้องสะอาดเอี่ยม และมีเฟอร์นิเจอร์พร้อมอยู่แล้ว กระเป๋าเดินทางถูกรื้อค้นออกทันที ที่ประตูห้องปิดลง และเธอต้องวางแผนการชีวิตทันที

เสื้อผ้านับสิบชุดถูกแขวนเอาไว้ในตู้ พร้อมกับ เครื่องสำอางหลายอย่างวางเรียงรายที่โต๊ะเครื่องแป้ง ป่านนี้เพื่อนที่มหาวิทยาลัยคงได้รู้เรื่องที่ลาพักอย่างไม่มีกำหนดแล้ว

สมุดบัญชีธนาคารในมือมียอดเงินเหลือศูนย์บาทไปแล้ว1เล่ม ไม่รู้ว่าเงินที่มีจะพอให้แม่รักษาได้นานแค่ไหน และจะต้องใช้เงินมากเพียงใด แต่เธอจะไม่มีวันปล่อยให้แม่ ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน

เควินนั่งอยู่ในเล้าจ์ภายในโรงแรมหรู พร้อมกับเพื่อนนักธุรกิจกลุ่มใหญ่ ผู้ชายทีมีเงิน มีอำนาจ และ ความสามารถแบบเค้า หลังเลิกงาน ก็มักจะมาพบปะเพื่อนฝูงที่นี่เสมอ

สาวสวยหลายคนมองเควิน ด้วยสายตาอยากได้ พยายามจะล้อบบี้ผู้จัดการเล้าจ์ ให้เรียกเธอไปบริการเค้า

" สวัสดีค่ะ คุณเควิน "

ดาวประจำแองเจิ้ลคลับ ทักทายแขกวีวีไอพี ที่นั่งลง ตรงโซฟาสีทอง ตัดกับเสื้อสีดำสนิท และใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของเค้า ซิการ์อันใหญ่ถูกจุดขึ้นบริการทันที แล้วพนักงานคนสนิท ก็เสิร์ฟวิสกี้ทันที

" ขอเจส นั่งกับคุณเควินนะคะ "

พีอาร์สาวที่ได้รับการคัดเลือกมา ทรุดตัวนั่งลงเคียงข้างเค้า พร้อมกับ ไขว้ขาขาวของตัวเองไม่ให้โป๊จนเกินงาม ในชุดเดรสสั้น สีเงินเงาเมทัลลิก เควินเหลือบมองเพียงนิดเดียว ก่อนจะสูดซิการ์เข้าปอดของตัวเองเพื่อความผ่อนคลาย มือบางที่ทาเล็บสีเข้ม ยกแก้ววิสกี้ขึ้นมาบริการ ที่ริมฝีปากหนา แล้วส่งน้ำแร่ให้ดื่มล้างคอ เพียงคนข้างๆพยักหน้าให้ สาวสวยที่ชื่อ เจส ก็แทบจะแย่แล้ว เควินมีเสน่ห์ ต่อคนรอบข้าง และเธอก็อยากได้เค้ามากเหลือเกิน

ลูซี่ เดินเข้ามาในเล้าจ์ที่เค้านั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน ก่อนจะส่งสายตาไปที่หญิงสาวที่กำลังบริการเค้าอยู่ให้ลุกออกไป แต่เธอคนนั้นกลับท้าทายเธอ ผิวขาวละเอียดในชุดสีแดงเข้ม เดินไปนั่งที่ตักของเค้าทันที เพราะรู้ดีว่า เควินจะไม่ดุเธอแน่นอน เพราะผู้หญิงในเล้าจ์กับเธอ เควินต้องเลือกเธอแน่นอน

สาวสวยในชุดเมทัลลิกลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไปด้วยความไม่พอใจ แม้จะโกรธแค่ไหนแต่ทำอะไรไม่ได้

" ลูรู้ว่าคุณจะมา เลยรีบมาค่ะ " ลูซี่ยิ้มอ้อน เพราะอยากเจอหน้าเค้ามากเหลือเกิน หลายวันแล้วที่ไม่ได้พบเจอ เพราะเมื่อเค้าบอกว่าทำงาน เธอก็ต้องฟัง และห้ามถาม ห้ามไปยุ่งที่กาสิโนด้วย

" อยากหรอ " เสียงเค้าถามออกมา แล้วมองที่เนินอกอวบอิ่ม ขาวผ่องตรงหน้า

" ลูซี่คิดถึงคุณมากนะคะ"

เธอกระซิบข้างหูอ้อนเค้า แล้วจูบเบาๆที่หลังหู เพื่อเร้าอารมณ์ เสียงเพื่อนร่วมโต๊ะแซวกันออกมา เมื่อเห็นความสวีทของทั้งสองคนที่หยอกล้อกัน

" ควงกันมานาน ลูซี่รอจนร้อนใจแล้วนะ เควิน เมื่อไหร่จะลงหลักปักฐานเสียที " เพื่อนนักธุรกิจแซวถึงอนาคต

" คนอย่างฉัน จะไม่แต่งงานเด็ดขาด จำไว้เลย แล้วลูซี่ก็รู้ดีว่า เราเป็นกันได้แค่ไหน "

ชายหนุ่มบอกเพื่อนตามตรง แล้วยกแก้วเหล้าดื่ม แต่คนฟังกลับกัดฟันตัวเองแน่น เพราะอะไร เมื่อไหร่ เควินจะรักเธอเสียที ชายหนุ่มปล่อยควันซิการ์ให้ล่องลอยไป เพื่อปล่อยอารมณ์ของตัวเองให้ผ่อนคลาย เค้ามีความสุขดีแล้ว และไม่พร้อมจะเอาชีวิตตัวเองไปผูกมัดกับใคร

ภาพในอดีต เด็กชายตัวผอมยืนอยู่หน้าห้องเช่าเล็กราคาถูก เอามือปิดหูตัวเองเอาไว้ เพราะทนฟังเสียงแม่ตัวเองที่ตะโกนด่าพ่อไม่ได้

" แกไม่เคยทำให้ฉันสบายได้เลย ทำไมแกถึงไม่รับงาน ทำไมไม่ยอมเสี่ยงภัย หาเงินมาเลี้ยงฉัน ทำไมให้ฉันลำบากแบบนี้ "

เสียงขว้างปาข้าวของดังขึ้นอีกที เมื่อแม่ไม่มีเงิน พ่อจะเป็นคนเจ็บตัวเสมอ เควินไม่อยากเข้าบ้านมาเจอสภาพแบบนี้เลย

เด็กชายวัยสิบกว่าขวบไปยืนมองบนสะพานใหญ่ ที่มีแม่น้ำอยู่ข้างล่าง ถ้าโดดลงไป คงตายแน่ และเค้าจะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องแบบนี้ ขาเล็กปีนขึ้นไปบนราวสะพาน ก่อนจะลดตัวลงนั่งเอียงตัวเกาะเอาไว้ ตลอดชีวิตที่ผ่านมา แม่ทุบตีทำร้ายพ่อมาตลอด พ่อหาเงินเข้าบ้านคนเดียว ทำงานสองกะ เพื่อให้เค้าได้ไปโรงเรียน พ่อบอกว่า แม่เป็นลูกผู้ดีมีเงิน มาอยู่กับคนจนแบบพ่อ พ่อต้องเลี้ยงแม่ให้ได้

เควินหลับตา เตรียมจะก้าวขากระโดดลงไป แต่ก็ถูกรั้งตัวเอาไว้ โดยชายวัยกลางคนหน้าตาดุดัน

" ถ้าตายไป ตัวเองจะสบาย แต่คนข้างหลังจะร้องไห้น้ำตาท่วม "

เสียงทุ้มบอกเตือนสติ แล้วมองเด็กชายตรงหน้า

" เกิดมาแล้ว ต้องสู้ สู้ให้ถึงที่สุด อย่าไปยอมแพ้ต่อฟ้าลิขิต คนเราเกิดมาตามชะตาฟ้า แต่เราเลือกทางเดินตัวเองได้ อายุเท่านี้ อดทนให้มาก ทำงานให้หนัก เพื่อตัวเรา และครอบครัว เข้าใจไหม "

เด็กชายพยักหน้าทั้งน้ำตา เค้าเลือกเกิดมาไม่ได้ แต่เค้าจะสู้ สู้เพื่อพ่อของเค้า

ห้องกว้าง ในบ้านหลังใหญ่ มีรูปชายชราเคียงคู่กับรูปหญิงวัยกลางคน เป็นที่เก็บกระดูกของพ่อและแม่ เอาไว้ในบ้านของ เควิน ที่น้อยคนจะรู้ ใบหน้าคมเข้ม ยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อพบหน้าพ่ออีกครั้ง สายตาของชายชราในรูป ภูมิใจเหลือเกิน ที่ลูกชาย ประสบความสำเร็จถึงที่สุด ในฐานะเจ้าของโรงแรม และกาสิโน

" พ่อขอบใจ ที่เคให้อภัยแม่ และเข้าใจแม่ได้ พ่อรักและภูมิใจในตัวเคเหลือเกิน " คำพูดสุดท้ายที่เควินคุยกับพ่อ ก่อนที่ท่านจะสิ้นลมหายใจ