Chapter 7
1402 Words
"I'll go with her," saad ni Larry nang utusan ni Lynus ang asawa na kunin ang dessert sa kusina. Sinundan niya ito at naabutang inilalalabas ang pagkain sa ref. He hurriedly went to her side and took the container, inillapag iyon sa kitchen counter habang si Penelope naman ay kumuha ng mangkok.
"Leave him, Pen. Leave him. Sumama ka sa akin at ilalayo kita sa kaniya. He doesn't deserve you. Damn it! Bakit ka pa nagtitiis dito gayong ganiyan naman ang ginagawa niya sa iyo."
This was the second time they visited Penelope after he discovered that his own brother was beating her. Siya pa ang nagpumilit sa mga magulang nila na bisitahin si Penelope. Hindi niya matanggap na ang kagaya ni Penelope ay gagawan lamang nang ganoon ng kaniyang sariling kapatid. He wanted to confront Lynus and puncheed him on the face pero panay ang pagmamakaawa nito sa kaniya na huwag gawin iyon dahil sa pagmamahal nito sa asawa.
Lintik na pagmamahal iyan. Mahal din naman niya ang kaniyang asawa ngunit ni minsan ay hindi niya naisip na pagbuhatan ito ng kamay, Ganoon ang pagmamahal na alam niya. He may hurt his wife but it was not intentionally hindi kagaya nang ginagawa ng kaniyang kapatid sa asawa nito na kapatid pa naman mismo ng kaniyang sariling asawa.
See how it pained him knowing that, seeing how Penelope tried to hide the pain was feeling dahil lamang inaalalla nito ang kahihinatnan kapag nagsumbong ito, dahil sa pagmamahal daw nito sa kapatid? It pains him. Sobrang nasasaktan siya para dito.
"Kuya Larry, napag-usapan na natin ito," sagot sa kaniya ni Penelope. Itinigil nito ang ginagawa at may pagmamakaawa sa mga mata.
"But it's not right already," giit nito sa kaniya. Lumapit siya rito at hinawakan ang mukha nito, sinipat ang pasang natakpan ng makeup at sinunod ang mga braso nitong nakatago sa mhabang sleeeve ng damit nito. "Look all of these thing in you body, hindi pa ba sapat sa iyo ang mga iyan? My God, Pen. Pinapatay mo na ang sarili mo!"
"Kuya, I can't!"
"Is he threatening you? Tell me at ngayon din ay sasabihin natin sa kanila. Please, Penelope. I love you like my own sister and seeing you like this, hindi ko matanggap iyon. I was protecting you since you were a little girl pero sa sarili kong kapatid ay hindi kita maprotektahan. Let me do it."
She was about to answer him when her Ate Peaches came in the kitchen.
"They're waiting for the dessert. Matagal pa ba?" Palipat-lipat ang mga tingin nito sa kanila lalo na at hawak pa rin niya ang mga kamay nito. Hindi niya iyon binitiwan bagkus ay hinila si Penelope patungo sa kapatid nito.
"She was not feelling well. She felt dizzy, Love. Bumalik na kayo roon at ako na ang magdadala ng dessert sa hapag," wika niya sa asawa na may pagtataka ang ekspresiyon sa mukha ngunit tumingin sa kapatid.
"Do you always feel this way?" masuyong tanong nito sa kapatid. He wanteed to tell her yes but Penelope stopped him from doing so.
"Sige na mauna na kayo roon," utos niya sa mga ito na tumalima naman.
While looking at them, he can't help but sigh. Ano ba ang dapat niyang gawin upang makumbinsi si Penelope na iwan ang kapatid niya? He needed to do someting about this dahil ayaw niyang masira nang tuluyan ang buhay nito. He will not let so he will watch her and his goddamn brother.
MEANWHILE, Peaches was thinking of what was going on with her sister and heer husband. Hindi kasi maganda ang kutob niya lalo na sa napapansin niya sa asawa. She knew they were close but hindi ganoong ka-close kagaya nang nakikita nyia ngayon. Isa pa ay napapansin niya ang ibang kinikilos ng kaniyang asawa since the last time they visited her sister. Pati na rin ang pamimilit nitong dalawin ulit ang kapatid. Hindi niya maintindan kung ano ang nangyayari sa dalawa but she was giving them the benefit of doubt.
Now, she was looking at her husband who was now looking at her sister too. Sa totoo lang ay hindi niya maintindihan ang mga tinging ipinupukol nito sa mismong kapatid especially kapag hindi ito nakatingin. He was silent and he was serious. Hindi rin nakaligtas sa kaniya ang mga pag-iling ni Penelope sa tuwing magtatama ang mga tingin nito at ng asawa niya. Gusto niyang komprontahin ang mga ito ngunit paano kung mali lang pala siya ng sapantaha? Paano kung may sorpresa lang ito para sa asawa o para sa kaniya?
Hanggang sa nagpaalam na sila ay parang walang balak umalis ang asawa sa bahay ng kapatid nito. Then that tight hug he gave to Penelope na may katagalan pa. Ayaw niyang mag-isip ng kung ano but he was too obvious. Wala naman sigurong nagtataksil na gagawing obvious ang pagtataksil niya, 'di ba? Kaya naman inalis niya iyon sa kaniyang isipan. May tiwala siya sa asawa at lalong-lalo na may tiwalal siya sa kapatid. In the first place, si Penelope ang dahilan kung bakit asawa na niya ngayon si Larry. Kung magtataksil ang mga ito ay sana noon pa. Noon pang hindi kasal ang kapatid.
Late at night ay basta na lamang umalis ang kaniyang asawa nang hindi nagpapaalam. He was rushing dahil hindi naman ito nagpalit pa ng damit bagkus ay kinuha lamang nito ang cellphone at susi ng sasakyan. Hindi siya mapakali sa higaan hanggang sa maramdaman niya ang paglundo ng kama at ang pagyakap sa kaniya ng asawa.
"May problema ba?" tanong niya rito ngunit hinigpitan lamang nito ang pagkakayakap sa kaniya hanggang sa makatulog na ito.
Humarap siya sa asawa at isiniksik ang katawan dito but she opened her eyes upon realization. Tiningnan niya ang asawa hindi makapaniwala sa nalaman. Hindi na rin niya namalayan ang pagpatak ng mga luha niya. How she wished it wasn't true at hindi siya pinatulog ng kaalamang iyon.
Hindi natapos doon ang pagdududa ni Peaches sa asawa dahi sa mga patagong pagtawag nito sa kung sino man dis oras ng gabi maging ang palalgiang pag-alis nito n bahay lalo na kapag akala nitong tulog na siya. Madalas na rin ang pagbisita nito sa bahay nila Lynus at sa tuwing mayroong pagkakataon ay nagsosolo ang mga ito. Bakas sa mukha ng kaniyang asawa ang concern para kay Penelope, labis-labis na concern para rito. Hindi niya alam kung siya lang ang nakakahalata niyon o maging si Lynus na rin ngunit kagaya niyang hindi nagsasalita.
"C'mon! Tatlong araw lang naman iyon," pamimilit ng kaniyang asawa sa kapatid na nagbakasyon silang mag-anak sa rest house nito sa Subic.
"That was a good idea but I have things to do," sagot ni Lynus sa kapatid.
"That's not a problem. Sumunod ka na lang sa amin," sagot naman nito.
"Matagal na tayong hindi nakakapagbakasyon. This is the right time for it. What do you think Pen?" Tumingin ito kay Penelope na nabigla naman sa tanong nito.
"Ah, eh." Tumingin ito kay Lynus na animo'y humihingi ng permiso o saklolo. "May gagawin pa kasi ako sa school. Maybe some other time."
"But you said bakasyon niyo na?" sagot ng asawa niya kay Penelope. "Don't tell me hindi ka rin sasama dahil hindi sasama ang asawa mo? You are entitled to havee your opinion also at hindi dapat nakabase lamang sa desisyon ni Lynus. Right, brother?"
Nagtiim-baga si Lynus dahil sa sinabi ng kapatid nito. She was lookingat their expressions and she can telll something was off between the three of them lalo na at nagsusukatan na ng tingin ang magkapatid.
"Let's think about that vacation some other time. Love, kung gusto mong magbakasyon we can do it together," singit niya sa mga ito.
"But the more the merrier," sagot naman nito sa kaniya.
"But they're busy. Wala na tayong magagawa roon. And besides, they can have their vacation too. What if they have plans too? Malay natin 'di ba?"
Napabuntong-hininga na lamang ang asawa sa sinabi niya at hindi na ipinilit ang gusto nitong mangyari ngunit kapansin-pansin ang tensiyon sa paligid. Hanggang sa tumayo na ang asawa.
"Do not confine Penelope inside this house. may buhay rin siya sa labas ng bahay na ito," turan nito bago nagsimulang umalis. "Let's go, Love."
Siya naman dahil sa bilis ng pangyayari at sa pagtataka ay tiningnan ang kapatid at si Lynus.
"What was that?" galit na tanong ni Lynus kay Penelope.
- Writer
