บทนำ
ผู้หญิงชอบคนดี
รักคนเลว แต่งงานกับคนรวย
คุณว่าจริงไหม?
ไม่หรอกสำหรับฉันแล้ว...เพียงฟ้าคนนี้ฉันว่าไม่จริง
เพราะฉันจะไม่มีทางรักคนเลว
เด็ดขาด!
[สาธารณรัฐอิตาลี]
“อึก...” เสียงก้อนน้ำลายก้อนใหญ่ถูกกลืนลงคอที่ฝืดเคือง แม้อากาศในประเทศอิตาลีจะติดลบแต่ทว่าตามใบหน้าหล่อเหลากลับมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น ชายร่างใหญ่ผิวขาวซีดหอบหายใจอย่างหนักหลังจากวิ่งหนีไม่คิดชีวิต
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลิ้งไปมาเมื่อเขาต้องสอดส่องสายตาเพื่อหาที่หลบภัย ก่อนจะพบเห็นตู้คอนเทนเนอร์สีแดงขนาดใหญ่เพียงพอที่เขาจะเข้าไปหลบได้
เปลือกตาหนาข่มปิดลง พร้อมกับแผ่นอกกว้างที่กระเพือมขึ้นไหว ก่อนที่เขาจะยกมือที่ถือลำกระบอกปืนสีดำขวับขึ้นตั้งฉากกับลำตัว มันวาววับท่ามกลางความมืด
ตึก! ตึก~
เสียงฝีเท้ามากกว่าสิบคู่กระหน่ำวิ่งผ่านไปด้วยความเร็ว นั่นแสดงว่าพวกมันไม่เห็นเขา เควินลดปืนลงแนบลำตัวอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะกลืนก้อนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ใจแกร่งกระหน่ำเต้นไม่หยุดเมื่อร่างกายของเขายังคงตอบสนองความตื่นเต้นได้เป็นอย่างดี แต่ทว่า
แกร็ก~
“ไง...คุณแพ้แล้ว” น้ำเสียงทุ้มลึกภาษาอิตาลีพูดขึ้นทันทีที่ปลายกระบอกปืนถูกยกขึ้นจ่อที่ขมับของเควิน ชายหนุ่มสมองวิ่งพล่านเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนกับว่า
เขากำลังจนมุม
“คุณคาร์นคงไม่พอใจที่คุณแพ้แบบนี้” ลูกน้องคนสนิทของเควินพูดขึ้น บททดสอบสุดท้ายมันคงไม่ท้ายสุดเหมือนที่เขาได้เฝ้ารอ เควินยังคงนิ่งไม่ไหวติงใด ๆ ถ้าหากเปรียบลูกน้องของเขาเป็นศัตรู ในตอนนี้เขาคงถูกเป่าหัวให้ไปนอนแน่นิ่งบนพื้นเสียแล้ว และในจังหวะนั้น
พรึ่บ!
“คนเก่งเขาไม่พูดมาก!” ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่ใบหน้าลูกน้องเขาเมื่อตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จ่อปลายกระบอกปืนที่ปลายคางของลูกน้องคนสนิท
แม้ว่าเควินจะอ่อนประสบการณ์กว่า แต่ทว่าเขากลับไวอย่างกับลิงลม ใบหน้าฝรั่งของลูกน้องคนสนิทเชิดขึ้นเมื่อเควินจงใจดันปลายกระบอกปืนให้แนบชิดปลายคางมากขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่เขาจะดันร่างสูงใหญ่ของลูกน้องคนสนิทคนนี้ออกจากตู้คอนเทนเนอร์
กึก!
แต่แล้ว เควินกลับจำเป็นจะต้องหยุดชะงักฝีเท้าเขาไว้ เมื่อภายนอกตู้คอนเทนเนอร์กลับเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ในชุดสูทมากว่ายี่สิบชีวิตยืนรายล้อมทั้งคู่ไว้
“What the F*ck”เควินสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อบททดสอบสุดท้ายของเขากำลังถูกเป็นที่จับตามองจากผู้เป็นพ่อ
ชายวัยกลางคนสัญชาติอิตาเลียนจับจ้องไปยังลูกชายคนเดียวของเขา บททดสอบหฤโหดที่ลูกชายของเขาได้ทำมาสิบปีเต็มมันจะจบที่วันนี้ หรือจบที่วันไหน มันขึ้นกับ
“ฆ่ามัน...” บททดสอบวัดใจในวันนี้ ดวงตารีคมหันขวับไปมองผู้เป็นพ่อทันทีที่ได้ยินถ้อยคำสั่งอย่างโหดเหี้ยมที่ออกมาจากผู้เป็นพ่อ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆหันหน้ากลับมามองลูกน้องคนสนิท แต่ทว่าเขากลับได้รับรอยยิ้มบาง ๆส่งกลับมาให้
“ผมโอเค” ดวงตาสีน้ำตาลไหววูบทันทีที่ลูกน้องของเขาพูดคำนี้ออกมา คริส ไม่ใช่เพียงแค่ลูกน้องคนสนิท แต่เป็นทั้งพี่ชายและเพื่อนในเวลาเดียวกัน ตั้งแต่เขาเลือกที่จะเดินตามรอยพ่อเขาก็มีแค่คริสเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้างเขา
“พูดอะไรของมึง” เควินลดปืนลงก่อนจะกระชากคอเสื้อของลูกน้องคนสนิทด้วยความเดือดดาลใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาฆ่าคน แต่ทุกคนจะต้องไม่ใช่คนสำคัญในชีวิตเขา
เขาจะไม่มีทางทำมันเด็ดขาด แต่ทว่า
แกร็ก~
“ยิง...” มือหนาข้างที่ถือปืนของเควินถูกคริสจับยกขึ้นมาจ่อที่ปลายคางของตัวเองดั่งเดิม
“ผมถูกฝึกมาให้ถวายชีวิตให้นายอยู่แล้ว ชีวิตของผมมันไม่ได้มีค่าอะไรเลย ผมอาจตายไปตั้งนานแล้ว ถ้าคุณคาร์นไม่ได้ช่วยชีวิตผมไว้ ยิงเถอะครับ...”
“_” ชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่พูด ไร้ค่างั้นเหรอ มันไม่ใช่สำหรับเขา
“สิบปีที่ผ่านมา ผมว่าคุณเหนื่อยกับมันมากแล้ว จบมันวันนี้เถอะ”
ตุบ!
คริสล้มตัวลงคุกเข่าต่อหน้าเควิน ก่อนที่เขาจะจับปลายกระบอกปืนของเควินมาจ่อที่หน้าผากของเขา
“ผมพร้อมถวายชีวิตให้นาย” เควินข่มเปลือกตาลงแน่น สิบปีที่เขาทนต่อการฝึกฝนเพื่อความเป็นใหญ่ในเส้นทางที่หลายคนมักเรียกพ่อเขาว่า มาเฟีย
และเมื่อสิบปีก่อนเขาพยายามเลี่ยงที่จะเดินตามรอยพ่อ แต่ทว่าแม่ของเขากลับมาตายเพราะความบาดหมางของศัตรูของผู้เป็นพ่อ และเขาต้องการที่จะขึ้นรับตำแหน่งเพื่อทำอะไรบางอย่าง
“กู จะจดจำมึงไว้ตลอดชีวิต” เปลือกตาหนาค่อย ๆเปิดขึ้น พร้อมกับการตึงลำแขนแกร่งข้างที่ถือ ก่อนที่เขาจะมองสบสายตากับลูกน้องคนสนิทที่กำลังยิ้มกลับมาให้เขาพร้อมกับค่อย ๆปิดเปลือกตาลง
ดวงตาคมกำลังแดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ มันร้อนขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ในใจของเขาภาวนาให้บททดสอบนี้เป็นเพียงบททดสอบลม เขาอยากให้ปืนไม่มีกระสุน แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะเขาเป็นคนใส่มันเอง และเควินก็จะตัดสินใจเหนี่ยวไกปืนออกไป
ปัง!!