EP 10
1086 Words
“เชิญครับ”
ความคิดอันล่องลอยต้องจบลง เมื่อเสียงเจ้าของบ้านดังขึ้น แล้วเขาก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ด้วยการเลื่อนเก้าอี้ให้ในตำแหน่งตรงข้ามกับชูชาติ ส่วนเขานั้นนั่งหัวโต๊ะ เลยรีบยกมือไหว้ขอบคุณทันที ด้วยคงไม่มีอีกแล้วที่พนักงานระดับล่าง จะมีผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาปฏิบัติแบบนี้ด้วย
“ยินดีครับ”
จักรภัทรยิ้มบางๆ ให้พนักงานผู้มีกิริยามารยาทเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ ไม่รู้ปกติเป็นแบบนี้ หรือเฉพาะตอนนี้กันแน่ แต่เขาก็ไม่มีเวลาคิดอะไรมากมาย นอกจากหันไปหาแม่บ้าน
“วันนี้ป้ามณทำอะไรให้กินบ้างครับ หิวจังเลย เมื่อเช้าไม่ได้กินอะไรนอกจากน้ำส้มคั้นของคุณแม่ ว่าแต่คุณแม่ไปไหนครับบ้านเงียบเชียว” เขาเองเพิ่งคิดขึ้นได้ เพราะตั้งแต่ตื่นมา ยังไม่เห็นใครเลย
“คุณผู้หญิงไปช้อปปิ้งของมาไว้ทำอาหารเลี้ยงแขกจากยุโรปค่ะ อีกหน่อยก็คงจะกลับ” มณฑายกอาหารอย่างแรก จากถาดที่มีเด็กรับใช้ถืออยู่วางลงบนโต๊ะ ส่วนเจ้านายหนุ่มก็พยักหน้ารับคำ
“อ๋อ! ผมก็ลืมไปว่าจะมีแขก”
“เที่ยงนี้มีต้มจืดเต้าหู้สอดไส้ปลาค่ะ”
“มัทช่วยค่ะ”
มัทรีรีบลุกขึ้นยืนช่วยประคองหม้อไฟ มาวางลงโต๊ะด้วยความมีน้ำใจ และรู้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นแขกสักนิด แต่เป็นคนมีผลพลอยได้ ที่เจ้านายเชิญให้ร่วมโต๊ะตามมารยาทเท่านั้น เลยไม่อยากนั่งชูคอ รอให้คนอื่นมาบริการ แถมยังช่วยตักข้าวกล้องในโถเก็บความร้อน ใส่จานให้เจ้านายทั้งสองด้วย
“น้ำพริกกะปิ ผัดยอดทานตะวันน้ำมันหอยค่ะ” มณฑาหันไปยิ้มน้อยๆ ให้เด็กสาวผู้มีน้ำใจ แล้วยกจานต่อไปมาวางกับโต๊ะ ปากก็บอกไปด้วย
“แถมยำดอกขจรกุ้งสดให้ด้วยอีกหนึ่งจานค่ะ เต้ยลงทุนลุยน้ำ ไปเก็บจากสวนท้ายบ้านให้คุณเกียร์เลยนะคะ”
“โห! แบบนี้จะตกรางวัลอะไรให้ดีล่ะ เชิญครับพี่ชาติ ยอดทานตะวันนี่คุณแม่งอกเองนะครับ ลองชิมดูอร่อยแน่นอนครับ”
นอกจากจะนำเสนอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแล้ว จักรภัทรยังตักใส่จานให้ชูชาติด้วย แถมยังมีน้ำใจตักให้สาวสวยที่นั่งอยู่อีกฝั่งอย่างไม่ถือเนื้อถือตัว
“ขอบคุณค่ะ”
มัทรียกมือไหว้ด้วยท่าทีนอบน้อมเป็นรอบที่สาม นับตั้งแต่เข้ามาในบ้านของเขา หัวใจก็เต้นรัวเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้ จะได้ร่วมโต๊ะกับชายในฝัน ส่วนอาหารในจานที่เขาตักให้นั้น
มันเกินฝันมาไกลมากๆ แล้ว ไม่อยากคิดเลย ว่าถ้าพี่ๆ ในออฟฟิศรู้เข้า จะออกอาการยังไง แต่เรื่องอะไรจะเปิดปากบอกให้มีปัญหาเปล่าๆ
“โอ้! เดี๋ยวผมจะลืมก่อน”
ชูชาติกับมัทรีหันไปมองเจ้านาย เมื่อจู่ๆ ก็เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ แล้วรีบล้วงมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงมา
“ป้ามณครับ เดี๋ยวช่วยทำของบำรุงไปเยี่ยมไข้แม่พี่ชาติให้ผมทีนะครับ ท่านหกล้มขาหักจนต้องเข้าเฝือกเมื่อวานนี้ บ่ายๆ พี่ชาติจะกลับครับ”
เพราะแม่บ้านหายเข้าไปในครัว ซึ่งไกลจากศาลาในสวนพอสมควร เขาเลยใช้การโทรไลน์แทนการเดิน ทุกคนในบ้านก็มักจะใช้วิธีนี้ เวลาจะใช้งานใคร
“โห! ขอบคุณคุณเกียร์มากครับที่กรุณา แต่ความจริงไม่ต้องก็ได้ เกรงใจครับ”
ชูชาติมีสีหน้าสลดนิดหนึ่ง เพราะรู้สึกผิดที่การป่วยของแม่ ทำให้เจ้านายต้องยุ่งวุ่นวายขนาดนี้ แต่ในใจนั้นก็ปลื้มในความเมตตาไม่น้อย
“ไม่เป็นไรเลยครับพี่ ผมไม่ได้ทำอะไร แค่โทรไปเอง ที่เหลือป้ามณจะจัดการให้ กินต่อเลยครับ อิ่มแล้วเดี๋ยวเราค่อยทำงานกัน อันที่จริงนี่เลยเวลางานแล้ว แต่ผมยังใช้งานพี่กับคุณ...”
เขาหยุดพูดไว้แค่นั้น เพราะไม่แน่ใจ ว่าจะเรียกพนักงานสาว ที่เพิ่งจะเคยเห็นหน้าเมื่อวานกับวันนี้ยังไงดี
“มัทรีครับ หรือจะเรียกมัทเฉยๆ ก็ได้ มัททำงานกับผมมาตั้งแต่เรียนจบแล้วครับ ระหว่างเรียนก็มาเป็นเด็กฝึกงานด้วย ตั้งแต่ปีหนึ่งจนปีสุดท้ายเลยครับ”
ชูชาติเลยรีบแนะนำอย่างเป็นทางการอีกครั้ง มัทรีก็ยกมือไหว้เขาอีกครั้งอย่างเป็นทางการ พร้อมกับยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นเขามองแล้วยิ้มมา มือก็ยกรับไหว้อย่างสวยงามราวกับสตรีก็ไม่ปาน นั่นบอกได้ว่าเขาถูกอบรมมาเป็นอย่างดี
“อ้อ! คุณมัท ผมนี่แย่จริงๆ เลยนะครับ ทำงานกับเรามาตั้งหลายปี แต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“โห! พนักงานเป็นพันๆ จำได้ก็แปลกแล้วล่ะครับคุณเกียร์”
“แต่ถ้าจำได้ ก็จะดีกว่าใช่มั้ยครับพี่ ผมขออนุญาตเรียกมัทเฉยๆ ตามพี่ชาติได้มั้ยครับ”
“ค่ะ” มัทรียิ้มแหย่ๆ เพราะไม่แน่ใจว่าจะตอบอะไรออกไป หัวใจก็ยังคงเต้นแรงขึ้น จนปากแทบไม่รู้รสชาติอาหารด้วยซ้ำ
“มัททำตำแหน่งอะไรครับ”
มัทรีมองชูชาติ เพราะคาดหวังว่าจะเป็นคนตอบแทนเหมือนครั้งก่อนๆ แต่คราวนี้ไม่
“ตอบคุณเกียร์สิมัท” แถมยังโยนเผือกร้อนๆ มาใส่มือบางอีก เลยไม่รู้จะตอบอะไรออกไป ในเมื่อไม่เคยคาดคิด ว่าจะถูกทายาทอันดับหนึ่งของบริษัท นั่งถามตอนร่วมโต๊ะกันแบบนี้
“เอ่อ! มัทเป็น ผู้ช่วย ผู้จัดการฝ่ายฝึกอบรมค่ะ”
“อ้อ! แล้วทำไมถึงมาทำงานกับเราล่ะครับ”
คำถามนี้ยิ่งทำให้หาคำตอบได้ยากยิ่ง ในเมื่อบอกไปตรงๆ ว่าเพราะหลงรักเขาและอยากเห็นหน้าเขาบ้างไม่ได้ หรือจะตอบว่ารายได้ดีกว่าที่อื่นก็ไม่ได้อีก
“เอ่อ! มัทคุ้นเคยกับที่นี่ตั้งแต่ตอนฝึกงานแล้วค่ะ เลยสมัครที่นี่ก่อนค่ะ”
“อ๋อ!”
จักรภัทรพยักหน้ารับอย่างเป็นทางการ แล้วตักอาหารใส่จานให้ชูชาติอีกครั้ง รวมทั้งตักให้พนักงานสาวสวยสะดุดตาด้วย และก็ต้องยกมือรับไหว้ตามด้วยอีกคำรบ เมื่อสองมือบางยกไหว้เขาในทุกครั้งที่ตักอะไรให้
- Writer
