CHAPTER 15
ไม่รู้ว่าเขาเห็นแต่ความพยายามของฉันหรือว่าเป็นความสงสารมากกว่าที่พูดออกไปแบบนั้นแต่ฉันก็ไม่ได้จะว่านะยังไงซะตัวเองก็ได้พูดความจริง ตอนนี้ผู้หญิงใบหน้าสวยได้มาอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้งมาพร้อมการส่งยิ้มรอยยิ้มให้ ยิ่งใกล้ยิ่งเห็นถึงความสวยสง่าจมูกดวงตาริมฝีปากเข้ากันหมดต้นแบบเค้าโครงถึงความสวยจริงๆ
ไม่ได้ยินว่าเด็กคนนั้นก็หลายฉันไม่มีทางรู้เลยว่าท่านมีลูกแล้ว
ทุกอย่างช่างแตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างสิ้นเชิง ถ้างั้นเขาได้แม่มาเต็มๆ สินะ เหมาะกับคำว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นความสวยที่ไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียวแต่ยังดูถึงการมีอำนาจมีออร่าในสายตาคนอื่นให้แสดงถึงความเกรงใจเกรงกลัวยิ่งในเวลาท่านแสดงออกทางสายตาเหมือนกับว่าทุกคนที่เห็นย่อมต้องคล้อยตามหรือไม่แม้แต่มีคำว่าปฏิเสธไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นเช่นนั้น
สวยซ่อนคมอะไรประมาณนั้น
แต่ในทางความคิดฉันนั้นมองว่าครอบครัวนี้มองเผินๆ เป็นครอบครัวที
