CHAPTER 22
แลกกับสิ่งที่อาจเป็นตัวจำเป็นในชีวิตของเธอ
แลกกับสิ่งที่ผมทำลายมัน
แลกกับทุกๆ อย่าง
การเดินทางของเวลามาถึงเกือบแปดเดือนทุกอย่างยังถือว่าปกติมากเหมือนทุกวันก็ว่าได้วันนี้ผมมาเรียนตามปกติรวมกลุ่มกับพวกเพื่อนๆ กลุ่มเดิมที่บอกได้เลยว่ามีช่วงอายุแตกต่างกันออกไปมีปีหนึ่ง สอง สามส่วนปีสี่ก็มีแค่ผม ไอ้ตาม ไอ้กวาง ไอ้หินและก็ไอ้บอลที่จบไปแล้ว ความจริงมันอายุน้อยมากนะทว่าเสือกหัวดีหัวเด่นเรียนรู้เร็วเกินเรียนแค่สามปีกว่าก็จบ ไอ้บอลกำลังเรียนต่อโทมั้งถ้าจำไม่ผิดอีกอย่างไม่อยากเสือกเรื่องคนอื่นมากนักเพราะขนาดเรื่องตัวเองผมก็ยังแทบเอาไม่รอด
“แล้วไอ้ติอ่ะเป็นไงบ้าง”
“เรื่องอะไรวะ” ผมถามกลับไอ้บอลที่ตอนนี้เรียกพวกผมไอ้ติดปากไปแล้ว “พูดเรื่องอะไรกัน?”
“ไม่ฟังเลยเหรอวะ”
“พูดใหม่ดิไม่ทันฟัง”
“ไม่ทันฟังหรือว่าไม่สนใจ”
“เป็นห่าอะไรของมึงไอ้เหี้ยตาม” มันชอบกวนตีนผมไม่พอยังเสือกเอ่ยประโยคพร
