แควก!
กรี๊ด!
เธอกรีดร้องตกใจกับความป่าเถื่อนของหฤทย์ เขามันห่ามและถ่อยเกินกว่าจะสรรหาคำพูดมาด่าทอได้ในตอนนี้ ร่างน้อยดิ้นขัดขืนพยายามพาตัวเองหลุดพ้นจากความเสียหายที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้านี้
“กูจะเอามึงให้หายหงุดหงิด หลายวันแล้วตามกวนกูจนนอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้มีเซ็กซ์กับแม่เลี้ยงหน้าเงิน ปากดีอย่างมึง กูคงนอนไม่หลับคืนนี้ และอย่าลืมบอกพ่อด้วยล่ะว่ากูเอามึงยังไง” แล้วเขาก็จัดการยกอุ้มร่างน้อยที่ตัวเองกระชากฉีกเสื้อของเธอขาดพาดไหล่เดินไปโยนทิ้งบนเตียง
ตุ้บ!
“ไม่นะ...ไม่นะ แกไม่ควรทำแบบนี้กับฉัน” ทั้งๆ ที่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงมาอยู่ที่ไร่ส้มหฤทย์ เธอมาเพราะหน้าที่นี้ไม่ใช่เหรอ แต่มันต้องไม่เป็นแบบนี้ เขากำลังใช้อารมณ์ แถมยังเมาด้วย ร่างเล็กของณปภัชพยายามจะคลานกระโดดลงเตียง แต่ถูกเขาจับข้อเท้าเล็กดึงรั้งไว้
“จะไปไหน! กูบอกมึงแล้วยังไงว่ากูจะเอามึงเท่าจำนวนของที่ปาใส่กู อ้อ...อย่ามาทำเป็นสะดีด
