ณปภัชทำงานที่ไร่ส้มเสร็จก็กลับห้องพักไปเปลี่ยนชุดมาทำงานบ้านที่บ้านหลังใหญ่ ตั้งแต่เมื่อเช้านี้ที่มีปากเสียงกัน คนตัวโตก็หายไปทั้งวัน จนตอนนี้หกโมงเย็นทำอาหารตั้งโต๊ะไว้ให้เขาแล้วขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าบนห้องนอนของหฤทย์ไปซัก พยายามทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่เขาจะมา และระหว่างที่ก้มลงเก็บสร้อยคอที่อยู่ๆ ก็ขาด เป็นสร้อยคอจี้ล็อกเกตรูปหัวใจมีรูปสมัยเด็กของเธอและแม่กับพ่ออยู่ข้างในที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้ก่อนจะจากไป เป็นสิ่งเดียวที่บอกย้ำเตือนว่าท่านยังอยู่กับตัวเอง ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าท่านได้จากโลกไปนานแล้ว
“ขาดได้ไงนะ” เมื่อหยิบเก็บสร้อยคอที่ใส่ติดตัวตลอดที่ขาดขึ้นมาก็พึมพำกับสร้อยทองหนักหนึ่งบาทเส้นสวยของตัวเอง ก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นของตัวเองไว้แล้วก้มหยิบเสื้อผ้าในตะกร้าประจำห้องมาใส่ตะกร้าผ้าที่ถือขึ้นมาด้วยทีละตัวโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้เจ้าของห้องได้กลับมาแล้ว
หฤทย์เห็นประตูห้องตัวเองเปิดท
