ช่วงสายของวันระหว่างที่ฟ้าใหม่กับพระพายนั่งคุยกันอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่เพราะบนบ้านค่อนข้างร้อน ส่วนพายุใช้ไอ้เสกับไอ้ก้องไปเอาจักรยานที่ทุ่งนาจากนั้นก็จัดการเปลี่ยนโซ่รถจักรยานให้เรียบร้อย
ทางด้านมะลิปั่นจักรยานมาหาพระพายที่บ้านเพื่อซ้อมรำงานบุญบั้งไฟที่จะเกิดขึ้นอีกไม่กี่วันนี้ เมื่อเอาขาตั้งจักรยานลงจอดไว้เรียบร้อยมะลิก็รีบเดินเข้าไปด้านในบริเวณบ้าน แต่เมื่อดวงตาเห็นฟ้าใหม่นั่งอยู่กับพระพายใต้ร่มไม้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก็เลือนหายไปทันที
ทางด้านพระพายหันไปเห็นมะลิก็ขมวดคิ้วถามด้วยสีหน้าสงสัย
“มึงมาหยัง?” (มึงมาทำไม)
“มาซ้อมรำ” มะลิเดินมาหยุดด้านหน้าพระพายกอดอกพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“เออกูลืมเลยวะ แล้วมึงเอาลำโพงมาเบาะ” (เออกูลืมเลยวะ แล้วมึงเอาลำโพงมาไหม)
“บ่” ฟ้าใหม่นั่งฟังทั้งสองคุยกันเงียบ ๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้มะลิในคราที่เธอหันมามอง แต่มะลิกับกรอกตามองบนใส่แล้วเหลือบไปทางอื่
