ห้องครัว....
"แม่จ๋า...ให้พี่นวลไปแทนฉันไม่ได้เหรอจ๊ะ" เดือนกำลังอ้อนวอนป้าแมวเพื่อขอให้นวลเข้าเมืองแทนเธอ
"มันเป็นหน้าที่ของเอ็งนะนังเดือน ทุกทีไม่เห็นเกี่ยงคนนั้นคนนี้แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่อยากไป รีบออกไปได้แล้วพายุกำลังตั้งเค้ามามัวแต่ชักช้าอืดอาดยืดยาดอยู่ได้ แล้วดูรายการของดีๆ อย่าให้ขาดแม้แต่รายการเดียวล่ะ ไม่งั้นข้าจะเขกกะบาลเข้าให้" ป้าแมวยื่นกระดาษที่มีรายการสินค้าจำเป็นและเงินสดให้บุตรสาวเพื่อนำไปจับจ่ายซื้อสินค้าในเมืองมากักตุนไว้ แต่วันนี้เดือนรู้สึกใจคอไม่ดีจึงไม่อยากออกไปนักแต่ก็ขัดไม่ได้เพราะมันเป็นหน้าที่ของเธอ
"ก็ได้ ฉันจะรีบไปรีบกลับนะแม่" แล้วเดือนก็ออกไปหน้าบ้านที่มีรถจอดรออยู่แล้ว ระหว่างทางเธอเอาแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อคืน เสียงคุยกันของแพรวพราวและหากฟังไม่ผิดเสียงผู้ชายน่าจะเป็นเข้ม ทั้งสองคนคุยกันเรื่องยาอะไรซักอย่างแต่เดือนได้ยินไม่ค่อยถนัดนัก แต่ที่แน่ๆ มั
