"ขอบใจนะจ๊ะ ที่พาตายะกลับบ้านอีกแล้ว" พอเห็นรถมาจอดที่หน้าบ้านพิมพ์ประไพรีบเดินออกมาดู
"ทำไมแม่อยู่ที่บ้านได้" ชายหนุ่มคิดว่าแม่ต้องเฝ้าพ่ออยู่ที่โรงพยาบาลสิ
"แกยังไม่รู้เหรอว่าพ่อกลับมาพักฟื้นที่บ้านก่อนเดินทาง"
พอได้ยินคำแม่พูด ชายหนุ่มมองไปดูหน้าหญิงสาวที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน เพราะเธอไม่บอกเรื่องนี้กับเขาเลย
"แล้วพ่ออยู่ไหนครับ"
"นอนหลับไปแล้ว แม่ว่าลูกไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้จะได้เข้าไปทำงานที่บริษัท"
สุขายะคุยกับแม่ได้สักพัก เขาก็รีบขึ้นมาด้านบน
แกร่ก! แอดดด~ เปิดประตูเข้ามาก็พบรองเท้าสลิปเปอร์ (ที่ใช้สำหรับเดินอยู่ในตัวบ้าน) หนึ่งข้างวางขวางประตูอยู่ สายตาของเขามองไปดูผู้หญิงที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียงทันที เพราะอีกข้างยังอยู่ที่เท้าของเธอ
พิมพ์ญาดาขึ้นมาถึงชั้นบน เธอก็รีบวิ่งไปนอนคลุมโปงที่เตียง ที่จริงเธอไม่ใช่คนเก่งกาจอะไรเลย พอได้ยินเขาพูดกับเพื่อนว่าจะมากินที่บ้านบ้าง หัวใจก
