สายมโน
584 Words
อรพรรณี แซ่อึ้ง อายุ 22 ปี สาวน้อยผู้สดใสร่าเริงที่มีแต่รอยยิ้ม เธอเป็นผู้หญิงสู้ชีวิตที่รักพ่อมากๆเพราะเธอมีพ่อเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในครอบครัว การที่พ่อต้องเข้ารับการบำบัดอาการประสาทหลอนเพราะพ่อติดสุราเรื้อรัง ตั้งแต่วันที่แม่เธอหนีไปกับผู้ชายคนใหม่ เธอจึงต้องทำงานทุกอย่างที่ทำได้เพื่อหาเงินมาเรียนหนังสือเอง และช่วยแบ่งเบาภาระพ่อด้วย
“เป็นไงอีหมวยสำเร็จไหม...?”
เธอเดินมาเจอเพื่อนสาวที่นั่งรออยู่
“สำเร็จบ้าอะไร หมอเขาไล่ตะเพิดฉันออกมาเนี้ย”
“ฉันก็บอกแกแล้วว่าหมอซีเขาไม่ชอบแกหรอก เพราะเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคน...”
“ฉันรู้ แต่ที่ฉันสงสัยคือ ทำไมหมอซีถึงไม่คิดสนใจใครสักคน ทั้งที่เขาก็อายุไม่ใช่น้อยแล้วนะ หรือว่า....”
อรพรรณีทำท่าคิดๆแล้วพอหันไปมองทางเพื่อนสาวก็นึกขึ้นได้
“เขาอาจจะไม่ได้ชอบผู้หญิงก็ได้นะ แกเคยลองไปยั่วหมอซีเขาบ้างไหมอะ...?”
เพื่อนของเธอมองด้วยความตกใจที่เธอคิดอะไรแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง
“อีบ้า ลองฉันไปยั่วหมอซิ แม่ฉันได้แหกอกฉันตายกันพอดี...”
“ทำไมวะ...?”
“ก็แม่ฉันหวังจะกินหมอเหมือนกันนะซิ...”
พอเธอได้ยินถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความเสียงดัง ที่รู้ว่าแม่ของเพื่อนสาวของเธอที่เป็นพยาบาลที่นี่อายุกว่า 50 ปีก็หวังจะเคลมหมอศิรวิทย์อยู่เหมือนกัน
“แกหยุดหัวเราะเลยนะอีหมวย เพราะฉันก็ไม่คิดจะทำให้แกอยู่แล้ว เดี๋วยพี่ภูมิของฉันจะหึงเอา ฉันไม่เอาด้วยหรอก...”
อรพรรณีมองหน้าเพื่อนสาวอย่างนึกรำคาญที่พอพูดถึงคนที่ชื่อภูมิ เพื่อนสาวของเธอก็ดูมีตาเป็นประกายขึ้นมาเชียว
“ทำเหมือนกับว่าเขาชอบแกแล้วงั้นแหละ อีมโน...”
เธอแซวเพื่อนสาวที่ชอบมโนไปเองว่าผู้ชายที่แอบชอบเป็นแฟนของตัวเองแล้ว
“อีหมวย พูดมาก...คอยดูเถอะถ้าพี่ภูมิเป็นแฟนฉันจริงๆ แกอย่ามาอิจฉาก็แล้วกัน...”
“จ้า...”
กุ๊กไก่เพื่อนสาวประเภทสองของเธอทำหน้าตาเชิดใส่แบบขำๆ จนเธออดยิ้มไม่ได้เพราะทั้ง 2 คนสนิทกันมากๆตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้ว
กุ๊กไก่มีอีกชื่อที่แม่เรียกคือโต้ง เขาจะรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่แม่ชอบแกล้งเรียกชื่อเขาเสียงดังต่อหน้าคนอื่น เพราะเขาสนิทกับแม่มากและแม่ก็ยอมรับได้ที่เขาเป็นแบบนี้จึงกลายเป็นเรื่องตลกของแม่กับลูก
“พี่ภูมิของแกมานู้นแล้ว...”
ภูมิคือบุรุษพยาบาลที่กุ๊กไก่แอบชอบ
“พี่ภูมิ...”
หมวยแกล้งหลอกกุ๊กไก่ว่าภูมิมาหา เขาลนมากหยิบแป้งในกระเป๋าขึ้นมาตบอย่างรีบๆ แล้วพอหันไปดู
“อีหมวย...แกหลอกฉันหรอ...มานี่เลยมาให้ตบสะดีๆ..”
“555...อย่าเข้ามานะ”
ทั้ง 2 คนวิ่งไล่จับกันหัวเราะเสียงดังอย่างสนุกสนาน โดยมีสายตาของพี่ภูมิมองอยู่อีกฝั่งของตึกอย่างนึกขำ ในความสดใสร่าเริงของทั้งคู่และสายตาก็หันไปหยุดนิ่งมองที่อรพรรณี
- Writer
