ฉันว่าการนอนห้องเดียวกับคุณเพลิงกัลป์ก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป ในเมื่อเขาให้เกียรติฉันมาก
ปากบอกให้เลือกฝั่งนอนได้ตามสบาย ส่วนตัวเองนอนชิดขอบเตียงแถมยังมีหมอนข้างกั้นกลาง สุภาพบุรุษจนฉันคิดว่าเขารังเกียจตัวเองไปเลย
“เจ้ลิลลี่ไม่มาด้วยแล้วเหรอ” ชลถาม
“เจ้แกติดงานที่โรงพยาบาลน่ะ”
นับตั้งแต่คุณเพลิงกัลป์กลับมา เจ้ลิลลี่ก็หมดประโยชน์ ฉันมาเรียนเองโดยที่เฮียเทพเป็นคนคอยรับคอยส่ง มีผลัดกันกับคุณเทชิในบางวัน
“วันนี้ว่างไหม” เมื่อเรียนคลาสแรกเสร็จชลก็ถามขึ้น
“ว่างนะ ทำไมเหรอ” อยากบอกเธอว่าฉันว่างทุกวันแหละ
เรียนเสร็จกลับบ้าน ขลุกอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม นี่แหละชีวิตประจำวันของฉัน
“เราอยากชวนไปคลับน้องขนปุยหน่อย”
“คืออะไรเหรอ”
ไม่เคยได้ยินมาก่อนเพราะสำหรับฉันโลกใบนี้ค่อนข้างกว้างมาก และยังมีสิ่งที่ฉันไม่รู้อีกตั้งเยอะแยะ ในขณะที่คนอื่นอาจจะหัวเราะไปแล้วที่ถามคำถามนั้นออกไป
“นี่ไม่รู้จริงดิ?”
ชล
