Chapter 17

3436 Words

พึ่บ! ร่างบางถูกรั้งให้ขึ้นมานั่งบนกายหนาราวไร้น้ำหนัก ขัติมากรรีบยกมือกอดอกไว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธออยู่ในชุดนอนแสนบางเบา “ปะ… ปล่อยหนูนะคะ” เธอยังงงงวยอยู่ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมตื่นมาถึงได้โดยอีกคนรุกหนักแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นนี้ “ฉันขอโทษ ครั้งนี้ฉันปล่อยเธอไม่ได้จริง ๆ” นี่ความรู้สึกของเขา ความรู้สึกที่ถูกกักเก็บเป็นความลับมานานแสนนาน ความรู้สึกที่เขาอยากจะส่งต่อมันให้สาวน้อยตั้งแต่วันแรกที่พบเจอ เขาต้องการให้เธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แล้วเขาก็จะเป็นของเธอเพียงคนเดียวเช่นกัน “นะ...หนู” ใบหน้าเนียนแดงก่ำเมื่ออยู่ในท่วงท่าน่าหวาดเสียว เธอกำลังถูกอีกคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบังคับให้นั่งทับหน้าท้องหนัดแน่นที่แม้จะมีเสื้อผ้าขวางกั้นอยู่แต่ส่วนนั้นช่างโล่งหวิวแทบใจหาย “ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม ถ้าเรียกคุณเพลิงกัลป์อีกจะโดนลงโทษแบบไหน” สายตาเย้ายวนนี่ก็ขยันส่งมาจริง “หนูตกใจนี่คะ” อ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD