WHA-LES
จำไม่ได้แล้วว่าเราจูบกันครั้งที่เท่าไหร่
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห้ามใจตัวเองไม่ได้ตอนไหน รู้แค่ว่าผมชอบจูบจากเขา ชอบที่ร่างกายเราแนบชิดกันแบบนี้
ผมหลับตาลงรับสัมผัสจูบที่แสนละมุนนุ่มลิ้นจากเขา ปลายลิ้นชื้นที่ตวัดเลียริมฝีปาก เกี่ยวพันลิ้นร้อนให้ความรู้สึกวูบวาบราวกับมีผีเสื้อนับล้านขยับปีกบริเวณท้องน้อย
พื้นที่บนร่างกายเราแนบชิดกันแทบจะไม่มีช่องว่าง บดเบียดเสียดกายให้จูบนี้ทวีคูณความเร่าร้อนเพิ่มเข้าไปอีก ถึงจะเคยทำมันมาก่อนแต่ผมก็ยังไม่เคยชินเวลาเขาสอดลิ้นเข้ามา ยังคงหายใจผิดจังหวะจนต้องยกมือประท้วงให้เขาเว้นช่วงให้ผมหายใจด้วย
"อื้อ" ขณะที่ผมกำลังเคลิ้บเคลิ้มไปกับสัมผัสจูบจากเขา ผมก็สอดฝ่ามือเข้าใต้สาบเสื้อของอีกฝ่าย ทว่าจู่ๆ เขาก็ผละริมฝีปากออกแล้วหอบหายใจหนัก สบสายตาผมด้วยสีหน้าอธิบายยาก
“พี่ชาร์” ผมเอ่ยชื่อคนที่หยุดการกระทำ ทำให้อารมณ์ผมค้างเติ่งอยู่คนเดียว
“กูไม่อยากทำให้มึงเจ
