EP.1: รัน
1198 Words
รันในชุดนักศึกษาพอดีตัวที่ไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไปกำลังเดินอยู่กับเพื่อนสนิททั้งสองคนอย่างพายกับพราวสองพี่น้องฝาแฝดที่ขึ้นชื่อเรื่องความหล่อและความสวยอยู่ในบริเวณของคณะแพทย์ที่ทั้งสามคนเรียนอยู่ รันเลือกเรียนแพทย์เพราะเธออยากดูแลและรักษาทุกคนที่เธอรักด้วยตัวเองจึงเลือกเรียนทางนี้
รันนักศึกษาแพทย์สาวคนสวยดาวเด่นของคณะที่ไม่ใช่ดาวคณะหรือดาวมหาลัยแต่ด้วยความสวยสะดุดตาที่สวยกว่าดาวมหาลัยของเธอก็ทำให้เป็นที่จับตามองทุกย่างก้าว ทุกคนอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนสวยแบบเธอถึงไม่ประกวดดาวมหาลัยแต่ก็ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริงนอกจากการคาดเดาไปเองต่าง ๆ นานา
ทุกครั้งเวลาไปไหนมาไหนข้างกายรันก็จะมีพายกับพราวไปด้วยเสมอทำให้หลายคนคิดว่าพายคือแฟนหนุ่มของรันแต่ความจริงไม่ใช่เลยเพราะพายเป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น ด้วยความที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กทำให้สนิทกันจนรู้ใส่รู้พุงกันหมดดังนั้นด้วยความที่เป็นแบบนี้ทำให้ทั้งคู่ไม่คิดที่จะเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนมาเป็นแฟนทั้งความรู้สึกที่มีให้กันมันไม่ใช่ความรู้สึกแบบแฟนแต่เป็นแบบเพื่อนมากกว่า อีกอย่างทั้งพายและพราวก็รู้ว่ารันมีคนที่เธอแอบรักอยู่แล้ว
“วันนี้เลิกแล้วไปกินชาบูกัน” พราวชวนทั้งรันและพายด้วยความที่เธอเป็นคนชอบกินชาบูเป็นชีวิตจิตใจว่างเมื่อไหร่ต้องได้กิน
“กินชาบูอีกแล้วเหรอเมื่อวันก่อนก็เพิ่งไปกินมาไม่เบื่อบ้างหรือไงเดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหาแฟนไม่ได้กันพอดี” พายทำหน้าเบื่อหน่ายให้กับพราวที่เอะอะก็ชวนไปกินชาบูตลอด เขาเบื่อจนไม่รู้จะเบื่อยังไงแล้วอยากกินอย่างอื่นบ้างก็ไม่ค่อยได้ไปเพราะทนลูกอ้อนของพราวไม่ไหว
“แกสิเป็นหมูไอ้พายปากหมาอายุขนาดนี้ยังจีบสาวไม่เป็นเลย ชาตินี้จะมีแฟนหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“เห้ย ๆ พูดแบบนี้ไม่ได้นะฉันเป็นพี่แกนะเว้ยไอ้พราว”
“เหอะเป็นพี่ฉันแค่สองนาทีอย่ามาเว่อร์หน่อยเลย”
“นั่นแหละยังไงฉันก็เป็นพี่แกจะเกิดก่อนกี่นาทียังไงก็เกิดก่อนอยู่ดีจริงไหม”
“รันช่วยพราวหน่อยสิไอ้พายปากหมามันว่าพราวอีกแล้ว” พราวกอดแขนพร้อมกับเอาหน้าซบไหล่ของรันอย่างออดอ้อนเพื่อให้เพื่อนเข้าข้างตัวเองแต่ก็ไม่วายหันไปแลบลิ้นใส่พายจนอีกฝ่ายออกอาการหมั่นไส้
“รันไม่ต้องไปช่วยมันนะช่วยพายดีกว่า” พายผลักหัวพราวออกจากรันก่อนที่ตัวเองจะเข้าไปกอดแขนและซบหน้าที่ไหล่ของรันแทนที่พราว
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” รันได้แต่หัวเราะให้ทั้งสองคนที่ชอบทะเลาะแบบนี้อยู่เป็นประจำโดยมีเธอเป็นกรรมการคอยห้ามอยู่ตลอดถึงเป็นแบบนี้แต่ทั้งสองคนก็รักกันมากคอยช่วยเหลือดูแลกันอยู่ตลอด
“โธ่... รันอย่าเอาแต่หัวเราะสิไม่ช่วยพราวเลยปล่อยให้ไอ้พายปากหมามันว่าพราวเป็นหมู”
“อย่างพราวนะเขาไม่เรียกว่าอ้วนหรอกแต่ถ้าขืนยังกินแต่ชาบูทุกวันก็ไม่แน่นะ”
“รัน!!!” พราวร้องโอดครวญทันทีที่ได้ยินคำพูดเชิงหยอกล้อของรันก่อนจะหันไปชี้หน้าพายที่หัวเราะเสียงดังเพราะชอบใจพร้อมทำหน้าตาล้อเลียนพราวไปด้วย
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ สมน้ำหน้า หมูพราว ๆ ๆ”
“หุบปากแกไปเลยไอ้พายปากหมา” พราววิ่งไล่ตีพายไปรอบ ๆ บริเวณนั้นอย่างสนุกสนาน รันที่ยืนมองก็พลอยหัวเราะมีความสุขไปด้วย ทั้งสองคนที่วิ่งไล่กันจนเหนื่อยก็เดินกลับมาหารันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ
“โคตรเหนื่อยเลย” พราวบ่นทันทีที่หย่อนก้นถึงโต๊ะกับอาการเหนื่อยหอบหลังจากวิ่งไล่ตีพายไปได้หลายที ต่างกับพายที่ไม่แสดงอาการเหนื่อยหอบออกมาเลยสักนิดออกจะชิวชิวด้วยซ้ำไปเพราะปกติเขาก็เป็นคนชอบออกกำลังกายเป็นประจำอยู่แล้ว
“ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายก็เหนื่อยแบบนี้แหละ หึ... ไอ้หมูพราวเอ้ย”
“พอแล้วพาย อย่างพราวนะไม่อ้วนหรอกหุ่นดีด้วยซ้ำไป” สุดท้ายรันก็ต้องออกโรงเป็นกรรมการห้ามเพื่อนทั้งสองเหมือนเดิมถ้าขืนไม่ห้ามมีหวังได้ไล่ตีกับไม่จบไม่สิ้นเป็นแน่
“รันน่ารักจังเลย” พราวยิ้มแป้นดีใจกับคำชมของรัน
“เออ ๆ หยุดก็ได้เพราะรันขอนะเนี่ยพายเลยตามใจคนสวยของพาย”
“ก็ชอบพูดแบบนี้ไงคนเขาถึงว่ารันกับพายเป็นแฟนกัน” รันพูดให้พายฟังเป็นเพราะเขาชอบพูดแบบนี้ตลอด เวลาคนอื่นได้ยินก็เอาไปพูดต่อ ๆ กันจนกลายเป็นว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันผู้หญิงคนอื่นถึงไม่ค่อยเข้าหาพาย แต่เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องดีสำหรับรันเพราะมันช่วยกันผู้ชายไม่ให้มายุ่งกับเธอ แต่ก็ยังมีบ้างบางคนที่ไม่สนใจเข้ามาจีบเธอแต่ก็โดนพายกับพราวไล่ไปตลอด
“ก็ปล่อยเขาพูดไปสิจะสนใจทำไม” พายผู้ซึ่งไม่แคร์อะไรเพราะอยู่แบบนี้เขาก็สบายดีเขาคิดว่าการมีแฟนเป็นเรื่องไร้สาระมีแต่ความวุ่นวาย สุขเพียงนิดเจ็บปวดไปนานเขาจึงไม่คิดจะมีแฟนสักที
“แล้วพายจะมีแฟนได้ไงถ้าคนอื่นเขาคิดว่าเราเป็นแฟนกัน”
“พายไม่คิดจะมีแฟนเป็นแบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีเรื่องให้ปวดหัว”
“ทำเป็นพูดดีไปถ้าเจอคนที่ใช่ขึ้นมาจะทำไง”
“ไม่ง่ายแบบนั้นหรอกรัน ไม่ต้องห่วงพายเลยห่วงตัวเองดีกว่าไหม”
“ตามใจพายเลย แล้วอย่ามาร้องที่หลังแล้วกัน” รันได้แต่ส่ายหัวให้กับพายที่ทำท่าไม่สนไม่แคร์อะไร
“ตกลงวันนี้ไปกินชาบูนะรันนะ พราวอยากกิน” พราวรีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีที่เห็นรันกับพายคุยกันจบแล้ว
“ก็ได้ ๆ”
“เย้!!” หลังจากที่รันตกปากรับคำว่าจะไปกินชาบูหลังเลิกเรียนกับเธอ พราวก็ดีอกดีใจจนออกนอกหน้าชูมือขึ้นร้องออกมาเสียงดัง จนคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันหันมามอง ปกติกลุ่มเธอก็เป็นจุดเด่นอยู่แล้วด้วยเพราะหน้าตาที่เด่นสะดุดตาของรันและพราวแถมพายยังมีดีกรีความหล่อระดับเดือนมหาลัยติดตัวอยู่ด้วยก็ไปแปลกที่จะมีคนจับตามอง
- Writer
