“เอาเถอะ ๆ พอเถอะค่ะ ไม่ต้องเถียงกันค่ะ หยุดกันทั้งสองคนนั่นแหละค่ะ” คุณนิ่มรีบยกมือห้ามเมื่อเห็นว่าทีนเริ่มไม่พอใจ ประเดี๋ยวจะทะเลาะกันไปใหญ่โต
“เอาเป็นว่าใครจะคิดอย่างไรก็แล้วแต่นะครับ ผมไม่แคร์ ความจริงก็คือความจริง ทุกคนหนีความจริงไปไม่พ้นหรอก และทุกคนก็ควรจะเชื่อผมด้วย อีกอย่างผมไม่ได้ขอให้ใครยอมรับลูกชุบกับลูกของผม” พูดจบแบบกันไม่ให้ทุกคนมายุ่งกับชินุตา
เขาลุกขึ้น แล้วยกมือขึ้นปิดปากแล้วหาว
“เริ่มจะไม่ไหวแล้ว ง่วงจัง เลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะครับ” ทำเป็นผู้รู้ และทำตัวเป็นพ่อที่ยุ่งวุ่นวายกับการเลี้ยงลูกอย่างจริงจัง
“เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้นะครับ แล้วผมขอแค่ทุกคนไม่รังแกลูกชุบ นมครับ นมช่วยลูกชุบเลี้ยงลูกของผมด้วยนะครับ เพราะว่าพรุ่งนี้ผมต้องไปทำงาน คงจะประชุมทั้งวัน” เขาถูกพ่อและแม่จัดงานให้แบบตารางแน่นเอี๊ยด
“เดี๋ยวสิคะทีน” สู่ขวัญพยายามรั้งเขาเอาไว้
“ผมว่าคุณก็ต้องหาอะ
