จอยไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับสำรับอาหาร
“ทำไมเยอะแบบนี้ล่ะจอย”
“ที่นี่ก็แบบนี้ล่ะค่ะ” ชินุตาสะท้อนในใจ ของเธอแค่มีกับข้าวทัพพีก็สุขใจอิ่มแน่นท้อง
“แล้วจอยกินหรือยังล่ะ กินด้วยกันไหม”
“อุ้ย! ไม่ได้หรอกค่ะ คุณเป็นเมียคุณทีน จะให้จอยตีเสมอได้อย่างไร”
คำว่า ‘เมีย’ พูดเบา ๆ ก็เจ็บ
เมื่อคืนเธอตกเป็นเมียของทีนจริง ๆ แต่จะได้เป็นเมียหรือเปล่า หรือว่าเขาจะเห็นเธอเป็นแค่ของเล่น
“กินเถอะค่ะ สายแล้ว เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหา” จอยนั่งลงใกล้ ๆ กับเปลนอนพร้อมกับจับพัดขึ้นมาพัดให้เบา ๆ ไล่แมลง
“ที่จริง น่าจะพาแกขึ้นไปนอนด้านบนนะคะ สักพักก็คงจะร้อนแล้วละค่ะ แดดที่นี่ เอาจริง ๆ ก็แรงโคตร ๆ ค่ะ น้องจะไม่สบาย”
“ไม่ชินกับการนอนห้องแอร์น่ะค่ะ” น่าจะเป็นชินุตาเสียมากกว่า
“ไม่ต้องเกรงใจนะคะ คุณสามารถเปิดแอร์ได้ทั้งวันทั้งคืนเลย กลัวน้องโดนยุงกัด แมลงก็เยอะด้วยค่ะ”
“จ้ะ” ชินุตารีบกิน จะได้ให้จอยเอาไปเก
