ดาวยั่วเช่นข้าจะหลอกล่อท่านเอง

บทที่ [8] ไม่รักก็ไม่รัก

หลังจากผ่านบทเร่าร้อนในคืนนั้นทำให้นางเกือบที่จะไม่มีแรงเดิน ฮ่องเต้นั้นทรงหยุดงานสามวันติดต่อกัน จะมีหรือที่นางนั้นจะได้พักผ่อน เขาเล่นเอานอนกับนางตลอดเวลาไม่ยอมไปไหนเลยแม้แต่น้อย

นี่ข้าต้องส่งจดหมายไปขอบคุณหลี่ซูนางเสียแล้วว่ามันได้ผลเกินคาด จนคิดว่ามันเกินกว่าที่คาดเอาไว้เสียจริง!

ตำหนักชินอ๋องแห่งแคว้นเหลียว

หลี่ซูนางที่นั่งๆนอนๆพักผ่อนในวันอาการสบายๆ ก็มีจดหมายส่งตรงมาจากวังหลวง ว่าฮ่องเต้และฮองเฮาต้องการพบนางอีกอีกสามวันข้างหน้า

สงสัยว่าชุดของข้านั้นดีเกินคาดแน่ๆ ได้ข่าวว่าฮ่องเต้ทรงหยุดงานติดต่อกันสามวันทั้งที่ไม่เคยหยุดยาวเช่นนี้มาก่อน หึหึเงินทองจ๋า!!

''พระชายาเพคะ วันนี้พระชายาจะปลูกดอกไม้หรือไม่เพคะหม่อมฉันจะไปเตรียมของมาให้'' เสียงของสาวรับใช้คนสนิทเอ่ยเรียกหญิงสาว

''ใช่วันนี้ข้าจะไปปลูกดอกไม้ เจ้าไปเตรียมของมาให้ข้า ประเดี๋ยวข้าจะออกไปเอง'' หลี่ซูเอ่ยจบก็ได้รีบลุกขึ้นทันที วันนี้อากาศดีไปปลูกดอกไม้ในสวนดีกว่า

นางเดินออกมาหยุดที่กลางสวนที่ในตอนนี้เต็มไปด้วยความว่างเปล่าไม่มีดอกไม้เลยสักดอก

''ดีเช่นนั้นข้าจะปลูกให้หมดทั้งสวนเลย''

หญิงสาวนั้นตั้งใจปลูกจนเวลาผ่านไป

หนึ่งชั่วยามต่อมา

หญิงสาวที่ตั้งอกตั้งใจในการปลูกดอกไม้ในครั้งนี้เลยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนจ้องมองมาที่นางอยู่ตลอดเวลา

''อ่าา! เสร็จเสียที'' ก่อนที่จะมองไปที่ผลงานที่ตนเองนั้นได้ทำเอาไว้ แล้วเรียกบอกสาวรับใช้ให้เก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อยก่อนที่จะก้าวขาเข้าไปภายในห้องก็ดันไปสบตาเข้ากับใครไม่สบตา แต่ไปสบตาเข้ากับอีตาชินอ๋อง!

นางนั้นไม่ชอบใจตั้งแต่หลายวันก่อนแล้วที่นางบังเอิญไปเห็นเขากับสตรีนางหนึ่ง นี่ขนาดกฎหมายบ้านเมืองให้มีผัวเมียเดียวนะเขายังจะกล้าไปเดินเล่นกับสตรีนางอื่นอีก หึ!

หลี่ซูต้องรีบเก็บสีหน้าไม่พอใจก่อนที่จะฝืนยิ้มไปให้กับบุรุษตรงหน้าที่กำลังจะเดินมาหานาง

''อ๊ะ ท่านชินอ๋องนี่เอง'' ^^

เหตุใดเขาถึงรู้สึกว่าไม่ชอบใบหน้าของนางยามนี้กันนะ เหมือนว่านางจะฝืนยิ้มให้เขายังไงอย่างนั้น

''เจ้ากำลังทำอะไรอยู่งั้นรึ'' ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงจ้องมองไปที่ด้านหลังของหญิงสาวด้วยความใคร่รู้

''หม่อมฉันกำลังปลูกดอกไม้น่ะเพคะ''

ชายหนุ่มมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวก่อนที่จะเอ่ยตอบคำสั้นๆออกมาแล้วเดินจากไป

''อ่อ''

ทำให้หลี่ซูนางกำลังงุนงงในตัวท่านชินอ๋องผู้นี้เป็นอย่างมาก นี่เขามาถามนางแค่นี้แล้วตอบสั้นๆแบบนี้เนี่ยนะ! ไร้มารยาทเสียจริง ก่อนที่หญิงสาวจะเดินตามชายหนุ่มกลับเข้าไป

สามวันต่อมา

วันนี้เป็นวันที่หญิงสาวนั้นจะต้องเข้าวังตามจดหมายเรียกเชิญของฮ่องเต้และฮองเฮาก่อนที่จะก้าวขาขึ้นรถก็พบเข้ากับชินอ๋องเขานั่งภายในรถก่อนอยู่แล้ว

จนทำให้นางฉายแววตางุนงงจนเห็นได้ชัดทำให้ชายหนุ่มนั้นได้เอ่ยออกมา

''อะแฮ่ม! วันนี้ข้าจะไปกับเจ้าด้วย รีบขึ้นมาได้แล้ว'' ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงเอ่ยจบก็ได้หันหน้าไปอีกทาง

หลี่ซูขึ้นมานั่งตรงข้ามก่อนที่จะลอบมองใบหน้าของชินอ๋องเสี่ยวเฟิงอย่างไม่ลดละ ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเขา จนชินอ๋องเสี่ยวเฟิงต้องถอยร่นหนีจากนาง

เขาไม่เคยเข้าใกล้สตรีใดเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งงานกับนางมาแต่ก็ไม่เคยจะแตะต้องและไม่คิดที่จะแตะต้องนางเลยสักนิด!

ส่วนสตรีที่เขานั้นชื่นชอบก็มิเคยเข้าใกล้ถึงเพียงนี้และถึงแม้เขาจะมีรสนิยมชอบดูรูปวาดสตรีเปลือยกายที่วาดจากหอคณิกาตามปกติของบุรุษ แต่เขาก็มิเคยย่างกายเข้าไปที่นั่นเลยแม้แต่น้อยเหตุผลเพราะว่าเขาแต่งงานแล้วอย่างไรเล่า

''ท่านชินอ๋อง ฮาโหลๆ'' หลี่ซูเอ่ยเรียกสติชายหนุ่มตรงหน้าก่อนที่เขาจะส่งสายตาดุๆมาที่นาง

''ฮาโหล อะไรของเจ้าคำพูดคำจาแปลกประหลาดยิ่งนัก! แล้วเจ้าจะมาจ้องหน้าข้าทำไม''

''หืมแค่จ้องก็มิได้หรือเพคะ ก็ท่านรูปงามเช่นนี้''

"กล่าววาจาอะไรของเจ้า!!! ไม่ทันไรก็คิดยั่วยวน ข้าแล้วหรือ?"

''หม่อมฉันไม่ได้ยั่วยวนนะเพคะ ก็แค่มองความงามเฉยๆ''

''หึ!!เจ้าอย่ามาออดอ้อนข้าให้ยากเลย ข้าเคยบอกเจ้าไปมิใช่หรือว่าข้าไม่มีวันรักเจ้า''

''เพคะ ไม่รักก็ไม่รัก ไม่เห็นจะต้องเอ่ยแบบนี้กับหม่อมฉันเลย'' หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยมาหน้ามุ่ย แต่คนตรงหน้ากับไม่สนใจนางเลยสักนิด

''.....''

''แล้วเมื่อไหร่เจ้าจะเขียนใบหย่าให้กับข้าเสียที''

''ท่านเจอหน้าหม่อมฉันมีแต่คำว่าใบหย่าหรืออย่างไร เอ่ยคำอื่นไม่เป็นหรือเพคะ!'' หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความเหลืออดเขาเจอหน้านางทีไรถามแต่คำถามนี้ทุกทีจนนางชักจะรำคาญแล้วจริงๆ

''เฮอะ! ก็ข้าอยากจะหย่ากับเจ้าเร็วๆลองบอกข้ามาสิว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าจะหามาให้เจ้าได้ทุกอย่างขอเพียงแค่เจ้านั้นยอมเขียนใบหย่าให้กับข้า''

ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวด้วยความหวัง หลี่ซูที่เห็นเช่นนี้กำลังที่จะได้เอ่ยออกไป

''โอะ!!!''

ตุบ!!

''หลี่ซูมือของเจ้า!!''