Pagkatapos ng trabaho ko, hinintay ko sina Jenna at Loisa na matapos ang shift nila. Ngayon, nakaupo kaming tatlo sa sementong upuan na hugis square na mayroong malaking puno sa gitna. Nasa pagitan ako nila Jenna at Loisa habang umiiyak.
“Epic fail. Sa huli, heto, umiiyak ka,” wika ni Loisa sa akin habang nakahiga ako sa balikat niya.
“H-hindi ko alam… sobrang nalulungkot ako para kay Sean. May taning na nga yung buhay nung tao tapos ganon pa yung ginawa ko kanina,” saad ko habang patuloy na umiiyak. Hindi ko mapigilan ang pagsinok ko dahil kada maaalala ko si Sean ay mas lalo akong napapaiyak.
“Tumahan ka muna, Den, hindi kasi namin maintindihan ang kwento mo dahil puro ka iyak. Ano bang pinag-usapan niyo?” ani Jenna. Umupo ako ng maayos at saka suminga gamit ang tissue na hawak ko gal
