“ยังไง อีหวาน พูด !” อีอาร์ตเข้ามาสาระแนทันทีที่พวกเราเจอกันในอีกวันหนึ่ง มีฉัน มัน และอีมิ้ง แก๊งสามสาวพาวเวอร์พัฟเกิร์ลกำลังนั่งอยู่ที่ม้าหินของโรงอาหาร พร้อมกับจานผัดกะเพราหมูชิ้นไข่ดาวสุกๆ ตรงหน้า
มันไม่ใช่ผัดกะเพราธรรมดา มันคือผัดกะเพราที่ฉันอุตส่าห์ต่อแถวรอซื้อข้าวร้านป้าเฉื่อยยืนเมื่อยไปถึงชาติหน้าแต่ว่าอร่อยจนต้องยอมรอ
“เมื่อวานนางเกือบจะขึ้นมาห้องฉันละแก ฉันนี่ใจตกลงไปที่ตาตุ่ม” ฉันเม้าส์เรื่องเมื่อวานต่อด้วยท่าทีจีบปากจีบคอ แอบพราวนิดๆ ที่มีคนมาจีบ เพราะมันแสดงว่าเรตติ้งฉันยังไม่ตกหลังจากไปคบกับอีเจมส์มาเป็นเดือนแถมโดนมันหลอกสวมเขาอีกต่างหาก อีอาร์ตเลื่อนสายตาขึ้นมามองด้วยความหมั่นไส้ ในขณะที่อีมิ้งทำหน้าเหมือนพึ่งตื่น
“ทำไม แกกลัวโดนปล้ำเหรอ?” มันว่าทำหน้าสงสัยทำให้ฉันส่ายหัวปฏิเสธ
“เปล่า ห้องรก”
“โอ๊ย เบื่อความแรดของแกจริงๆ”
ฉันหัวเราะก๊ากเมื่อมันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
