Chapter 4

1565 Words
"ยิ้มอะไรกันนะพวกแกสองคน" ฉันมองหน้ายัยสองคนนั้นหลังจากที่พี่ฟิวเจอร์เพิ่งรู้ว่าเป็นรุ่นพี่ปี4 มหาวิทยาลัยเดียวกันกับฉัน แต่ว่าเรียนคนละเอกนะ พี่เขาคุยสนุกมากๆแถมโสดด้วย แล้วดูท่าจะสนใจในตัวฉันอยู่ไม่น้อย แต่ใจฉันมันยังอยู่กับผู้ชายคนนั้นไง เหอะ ป่านนี้คงจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงโชว์คนทั้งผับแล้วมั่ง แล้วทำไมฉันต้องเจ็บด้วยเนี้ย "ก็แกดูเข้ากับพี่ฟิวเจอร์เขาได้ดีนะ" ฉันพยักหน้ายิ้มๆเหมือนจะเห็นด้วยสุดๆ "อื้มพี่เขาคุยเก่ง บางทีเขาอาจจะทำให้ฉันลืมทิวลิปได้นะ" ยัยมุ้งมิ้งยื่นมือมาจับมือฉันไว้แน่น "แกตัดใจได้แล้วใช่ไหม" ฉันส่ายหน้ารัวๆ "ไม่อ่ะฉันรักทิวลิป" "เห้ออออ/เห้อออออ" ฉันยิ้มแห้งๆส่งไปให้พวกมันหลังจากที่พวกมันเบ้ปากแรงๆใส่ฉัน สักพี่ฟิวเจอร์ก็เดินกลับเข้ามาหาฉัน " พี่ลืมขอไลน์เราไปเลย" ฉันยื่นมือไปรับโทรศัพท์ของเขาที่ยื่นมาตรงหน้าฉัน ฉันรับมาแล้วกดไอดีตัวเองลงไปแถมแอดให้เสร็จสรรพ "นี่ค่ะทักมาได้ตลอดนะลูกปลาว่าง" ฉันเอ่ยยิ้มๆนี่ไม่ได้อ่อยนะเนี้ย พี่เขาหัวเราะขำๆก่อนจะยื่นมือมาตรงหน้าฉัน "ไปแดนซ์กับพี่ได้มั้ย" ฉันทำท่าทางเหมือนจะลังเลเล็กน้อยก็ไม่เคยเต้นป่ะ แต่เหลือบสายตาไปสบตาเข้ากับทิวลืปที่ยืนเป็นเสาให้อิน้องจ๋าลูบไล้ไปมา หึ! " ไปสิคะ" ฉันยื่นมือส่งไปหใ้พี่เขาพร้อมกับส่งยิ้มกระชากใจชายไปให้ "ขอบคุณครับที่ให้เกียรติพี่" "หูยยยงานนี้สนุกแน่อ่ะไอ้มุ้งมิ้ง ฮ่าๆๆ" เสียงไอน้ำดังตามหลังฉันมา หึ ใช่สิงานนี้สนุกแน่ "เต้นเป็นไหมเนี้ยเรา" พี่เขาเอ่ยถามยิ้มๆ ฉันยื่นมือไปโอบรอบคอพี่เขาไว้ เหมือนเขาจะชะงักไปแต่ก็ยิ้มออกมาพร้อมกับยื่นมือมาโอบรอบเอวฉันไว้ ฉันเหลือบสายตามองไปยังทิวลิปที่ตอนนี้จ้องหน้าฉันเหมือนจะไม่พอใจอะไรสักอย่าง หึ! นายเริ่มออกอาการแล้วนะ ทิวลิป ดูว่าจะทนได้สักแค่ไหนกัน "พี่ฟิวเจอร์หล่อขนาดนี้ทำไมยังไม่มีแฟนคะ" ฉันถามออกไปชวนเขาคุยหน่อยไม่งั้นพี่เขาจะสงสัยว่าฉันกำลังใช้เขาเป็นเครื่องมือประชดอีกคนอยู่ "พี่ยังไม่เจอใครที่ถูกใจนี่นา" "งั้นเหรอคะ" "แต่หลังจากนี้ไม่แน่เพราะพี่เจอคนที่ถูกใจแล้ว ถ้าเขายอมให้พี่จีบอ่ะนะ" ฉันยิ้มออกมาทันที ผู้ชายงานดีอยู่ตรงหน้าแท้ๆถ้าตอนนี้ฉันไม่ได้รักทิวลิป ฉันคงลงเอ่ยกับเขาได้แน่ๆ "โอ๊ย" ฉันรู้สึกเหมือนจะสะดุดส้นรองเท้าตัวเอง แหมไอน้ำให้ฉันใส่4นิ้วจ้าา แล้วฉันปกติไม่รองเท้าผ้าใบก็คัดชูธรรมดาอ่ะ " เป็นอะไรมากไหมลูกปลา พี่พาไปนั่งนะ" พี่เขาโอบเอวฉันไว้คงกลัวฉันจะล้มลงไปแหละ "ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะสะดุดนิดหน่อยไม่ได้เป็นอะไรมาก" "ลูกปลาขอคุยด้วยหน่อย!" ฉันเงยหน้ามองไปตามเสียง ทิวลิปเดินมาหน้าบูดบึ้งก่อนจะมาดึงตัวฉันออกจากการเกาะกุมของพี่ฟิวเจอร์ " อ่าวทิวลิปนี่นา" " ผมดูแลเพื่อนผมเอง มานี่" เขาลากฉันออกไปจากตรงนั้นทันทีโดยมีอิน้องจ๋านั้นตามติดไม่ห่าง เหอะ ตามติดกันขนาดนี้ทำไมไม่สิงร่างกันเลยหละ "ไปเอากระเป๋ามาฉันจะไปส่งกลับบ้าน" ฉันเหลือบสายตามองไปยังยัยน้องจ๋าที่กอดอกมองมาทางฉันเหมือนไม่พอใจสุดๆ " ไม่อ่ะปลาจะกลับเองทิวไปกับเด็กทิวเถอะ" ฉันส่งยิ้มไปให้ทั้งที่ในใจนี่อยากจะกริ๊ดออกมาดังๆ "บอกให้กลับแต่งตัวน่าเกลียดออกบ้านมาได้ยังไง" เขาตะโกนด่าฉันเสียงดังลั่น ฉันเข้าข้างตัวเองบ้างได้ไหมว่าเขาหวงฉันอ่ะ "เด็กทิวก็ใส่โป๊กว่าปลาอีกทำไมทิวถึงมองว่าสวยหละ" ฉันถามออกไปเขาถึงกับเงียบไป " ถ้าทิวจะไปส่งปลา ทิวต้องไปกับปลาแค่สองคนไม่งั้นปลาไม่ไป" ฉันยื่นคำขาดออกไปให้มันรู้กันไปเลยสิว่าเขาจะเลือกใคร "ก็ไปส่งพี่ปลาก่อนไงคะแล้วจ๋ากับพี่ทิวลิปก็จะกลับไปต่อกันที่ห้อง" " งั้นปลาก็ไม่ไปนะถ้าทิวอยากจะไปสนุกกับเด็กขทิวก็เชิญ เพราะปลาก็จะไปสนุกพี่พี่ฟิวเจอร์เหมือนกัน" พูดจบฉันก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที แล้วเขาก็ไม่ตามฉันมาด้วยแค่นี้ฉันก็พอจะรู้แล้วหละว่าเขาเลือกใคร " เจ็บดีไหมละลูกปลา ฮึกๆ" ฉันเดินมาถึงโต๊ะก็ร้องไห้ออกมาทันที " เป็นอะไรแก" ไอน้ำถามออกมาฉันส่ายหน้าเบาๆก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น " ฉันขอกลับก่อนนะไม่ไหวจริงๆ" พวกมันสองคนพยักหน้าเบาๆฉันเดินออกไปทันที เห้ออ ฉันควรจะตัดใจจากเขาแล้วใช่ไหม "มานี่ ขึ้นรถ" ฉันเดินมาถึงหน้าร้านกำลังจะโบกแท็กซี่ก็มากับไอน้ำนี่นา ทิวลิปเดินมากระชากแขนฉันบีบแน่นจนฉันเจ็บไปหมด "เจ็บนะ ปล่อยยย" ฉันเริ่มทำหน้าเหยเกเมื่อเขาออกแรงบีบข้อแขนฉันมากยิ่งขึ้น "กลับบ้าน" "ทำไมไม่กลับไปกับเด็กของทิวละ มายุ่งกับปลาทำไมปลาจะไปหาพี่ฟิวเจอร์" "อย่ามายั่วฉันนะลูกปลาบอกให้กลับบ้านไงจะไปส่ง" ฉันร้องไห้ออกมาทันที เขาในตอนนี้น่ากลัวสุดๆ " อย่าลงนะไม่งั้นอย่างหาว่าไม่เตือน" ฉันนั่งเงียบตลอดทางเขาก็ไม่พูดอะไรจนมาถึงที่คอนโดฉัน เขาจอดรถแล้วหันมามองหน้าฉันนิ่ง " ลงไปแล้วอย่าออกไปไหนเข้าใจไหม" " ทำไมทีทิวยังจะกลับไปหาน้องจ๋าอะไรของทิวเลย ทำไมปลาจะไปบ้างไม่ได้" ฉันตะโกนใส่เขาน้ำตานองหน้า เขาถอนหายใจออกใจออกมาเบาๆ " น้องเขากลับไปแล้วฉันจะกลับห้อง ง่วง" "ไม่เชื่อหรอกทิวจะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม ตอบมาสิ" "อย่ามาล้ำเส้นนะลูกปลา ลงไป" ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าเขา " ทิวไปเถอะเพราะปลาก็จะไปเหมือนกัน ปลาจะโทรให้พี่ฟิวเจอร์มารับเหมือนกัน" ฉันเปิดประตูรถลงไปแล้วกดโทรศัพท์จะโทรออกยังไม่ได้กดโทรเขาก็มากระชากโทรศัพท์ออกไปจากมือฉัน " อยากตายใช่ไหม" เขาลากแขนฉันขึ้นไปบนห้องของฉัน "ห้องอยู่ตรงไหน" ฉันเงียบไม่ตอวอะไรเขาบีบแขนฉันจนข้อมือฉันแดงไปหมด " ฉันถามว่าห้องเธออยู่ตรงไหน" "ฮึก! ชั้น8 ฮือ ห้อง6" ฉันร้องไห้ออกไปทันทีเพราะเขาบีบข้อแขนฉันจนมันเจ็บไปหมดแล้ว "หยุดร้องแล้วเข้าไป" ฉันหยิบคีย์การ์ดมาแสกนเข้าไปด้านในก่อนจะเดินเข้าไปแล้วปาดน้ำตาเบาๆ "ทำไมทิวถึงไม่รักปลาบ้างเลย" ฉันพูดกับเขาด้วยแววตาตัดพ้อสุดๆ เขามองหน้าฉันนิ่งไม่ยอมพูดอะไร "ปลาน่ารังเกลียดมากขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมทิวถึงไม่รักปลาบ้างเลย ปลาแย่กว่าเด็กๆของทิวอีกเหรอ ฮึกๆ ปลามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น มันเจ็บไปหมดตอนนี้สภาพจิตใจฉันมันพังไปหมดแล้ว "อยากเป็นของเล่นฉัน" ฉันส่ายหน้าเบาๆ "ไม่ใช่อย่างนั้นปลาแค่อยากรู้ว่าทิวเคยรักปลาบ้างไหม เคยรู้สึกอะไรกับปลาบ้างไหม " เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา " อยากรู้เหรอ" "อื้ม" "งั้นลองแก้ผ้าแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงดูสิ กล้าไหมละ ถ้ากล้าทำฉันก็จะบอก" เขาหัวเราะหึหึ ฉันเดินไปนั่งลงบนเตียงก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นทีละชิ้น นี่ฉันไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรเลยเหรอ แต่ทำไงได้ฉันรักเขามาหลายปีแล้ว รักมาตลอดฉันยอมเขาได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ฉันถอดเสื้อผ้าจนหมดก่อนจะมองสบตากับเขา เขามองฉันด้วยใบหน้าราบเรียบไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร " แน่ใจเหรอว่าจะทำแบบนี้" ฉันพยักหน้าเบาๆ เขาเดินเข้ามาแล้วคล่อมตัวฉันไว้ ก่อนจะกระซิบข้างๆหูฉัน "ถึงฉันจะเอาเธอก็ไม่ได้หมายความว่าฉันรักเธอหรอกนะ แต่ที่ฉันทำเพราะเธอแก้ผ้าให้ฉันเอาเอง หึ"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD