Chapter 1
987 Words
"ทิวจ๋าบลูเลมอนโซดาได้แล้วจ้า "
ทิวลิปรับไปแล้วก็ดูดไปจนครึ่งแก้วแล้วก็เดินออกไปจ่ายเงินตรงเคาร์เตอร์แล้วก็เดินออกไปเลย อ่าว ทิ้งกันเฉย
"ทิวลิปรอเค้าด้วยยยยย "
ฉันวิ่งตามไปกอดแขนเขาทันที เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินไปเรื่อยๆแล้วก็ยอมให้ฉันกอดแขนเขาไว้
" สองผัวเมียคู่นี้หายไปไหนกันมา"
เดินกลับมาที่ร้านก็เจอพัชชากับไอน้ำมองหน้าเราสองคนยิ้มๆ
"ผัวเมียพ่อง!!!!!! กูหิวเร็วๆ"
ฉันยิ้มออกมากับท่าทีเกรี้ยวกราดของเขา ฉันยังงงกับตัวเองอยู่เลยว่าฉันรักเขาไปได้ยังไงทั้งๆที่ปากร้ายใจร้ายกับฉันขนาดนี้อ่ะ
"แล้วจะกินอะไรละ น้ำว่าไงกินไร"
ไอน้ำทำหน้าคิดเล็กน้อยก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
"แกกินอะไรไอ้ปลา"
ฉันยิ้มออกมาโดยไม่คิดเลย
" อาหารญี่ปุ่นนนนนน"
"ว่าแล้วเชียว ฮ่าๆๆๆ มึงนี่ได้เมียดีสุดๆอ่ะไอ้ทิวลิปกูละอิจฉา"
"โชคดีกับผีนะสิ แล้วนี่ก็ไม่ใช่เมียกู"
ทิวลิปเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินนำไปเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง ก็ของโปรดเค้านั้นแหละ ฉันเก่งฉันจำได้หมด อิอิ
"สวัสดีค่ะสี่ท่านนะคะเชิญทางนี้เลยค่ะ"
ฉันเดินกอดแขนทิวลิปไว้อย่างหวงแหนสุดๆ ชิ!!! อย่ามามองว่าที่สามีฉันด้วยสายตาอยากจะกลืนกินแบบนั้นนะ
"ฉันอึดอัดปล่อยแขนก่อนได้ป่ะ"
เขาถอนหายใจใส่ฉันเหมือนจะหงุดหงิด ฉันสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเขาแต่ฉันยังไม่ยอมปล่อยแขนเขาหรอกนะ
" ก็ปลาหวงอ่ะ ดูพนักงานมองทิวสิปลาไม่โอเคแล้วนะ"
ฉันเริ่มทำหน้าบูดบึ้งจนเขากุมขมับเหมือนจะเครียดสุดๆ
"มันจะเยอะไปแล้วนะฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยเธอจะมาทำตัวอย่างกับเป็นเมียฉันแบบนี้ไม่ได้!"
"แต่ปลารักทิวปลาหวงทิวอ่ะ ปลาไม่อยากให้ทิวมองคนอื่น แล้วก็ไม่อยากให้คนอื่นมามองทิวด้วย"
"รำคาญวะแม่ง! ไอน้ำคราวหน้าอย่าเอายัยนี่มาด้วยนะฉันปวดหัวไม่ไหวจริงๆ "
ไอน้ำกับพัชชาเริ่มหน้าซีดเมื่อฉันกับทิวลิปเริ่มมีปากเสียงกัน ใครจะมามองว่าที่สามีในอนาคตของฉันไม่ได้
"ก็ปลาแค่หวงทิวอ่ะ ถ้ามันทำให้ทิวไม่พอใจปลากลับก็ได้ ฮึกๆ กลับก่อนนะพัชชา ไอน้ำ"
พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินร้องไห้ออกมาจากตรงนั้นมันเจ็บนะที่เขาพูดจาเหมือนไม่อยากเจอฉันมันเจ็บ เจ็บมากๆด้วย เขาเป็นรักแรกของฉัน ทุกครั้งที่ฉันต้องมารับรู้ว่าคืนไหนเขานอนกับใครบ้างมันหน่วงในใจสุดๆแต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ จนวันหนึ่งฉันตัดสินใจที่จะมาบอกรักเขามาตามตื้อเขาแบบนี้ ฉันต้องทำใจมาเป็นปีๆกว่าจะมาเป็นอีโง่ที่ตามผู้ชายต้อยๆทั้งๆที่เขาไม่เคยจะชายตาแล ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้แย่มีแต่ผู้ชายมาจีบมีแต่คนบอกว่าฉันสวยจะลดคุณค่าตัวเองมาตามเขาแบบนี้ทำไม ฉันทำถึงขนาดนี้แล้วทำไมเขายังไม่คิดจะเปิดใจมองฉันบ้างเลยเหรอไง
"ฮึก! เมื่อไหร่ฉันจะเลิกรักเขาซักที ฮือๆ"
ฉันออกจากร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วเดินมาเรื่อยๆมานั่งตรงหน้าห้องน้ำ
"ฮึก! ทำไมเจ็บ ทำไมต้องเจ็บด้วย ฮือๆๆ"
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมานานแค่ไหน ไม่รู้ว่าใครมองฉันบ้างลืมไปเลยเนาะว่านี่มันห้าง ฉันปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา ทิวลิป
" ทิวลิป ฮึกๆ ปลาขอโทษที่ทำให้รำคาญนะ ฮือๆๆ"
เขากอดอกมองหน้าฉันนิ่ง
"จะกลับมั้ย"
ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกขึ้นไปกอดเขาแน่น
"ปลาขอโทษนะ ฮือๆๆ"
"หยุดร้อง เสื้อฉันเปียกหมดแล้ว"
ฉันผละออกจากเขาก่อนจะปาดน้ำตาให้แห้ง แล้วสบกับเขาที่มองหน้าฉันแต่ไม่รู้คิดอะไรอยู่
" ปลาขอโทษนะ "
" ไอน้ำบอกว่าเธอไม่ได้เอารถมา"
ฉันพยักหน้าเบาๆ
" ตามมาจะไปส่ง วุ่นวายจริงๆ"
ฉันยิ้มออกมาทันที แล้วรีบวิ่งเดินไปอยู่ข้างๆเขาก่อนจะไปกอดแขนเขาไว้แน่น เขาก็ไม่ได้สะบัดออกนะยอมให้ฉันจับด้วย
"ขอบคุณนะทิวลิป ปลารักทิวที่ซู๊ดเลยยย"
"หยุดพูดได้ละหนวกหู"
"ก็แค่อยากบอกนี่นา"
@คอนโด
"ทิวลิปไปกินน้ำที่ห้องปลามั้ย"
อร๊ายยย นี่ฉันกำลังชวนผู้ชายเข้าห้องใช่มั้ย เขาทำหน้านิ่งๆไม่ยอมพูดอะไร
"ทิวอ่ะพูดอะไรหน่อยสิ"
"ลงไปได้ละ ง่วง"
ฉันยิ้มออกมาทันที
" งั้นไปนอนห้องปลาสิ หลับสบายน้าหมอนนุ้มนุ่มแหนะ"
ฉันเอ่ยออกไปแต่เขาไม่เล่นด้วยกับฉันอ่ะ
" ลงไป"
ฉันสะบัดหน้าอย่างงอนๆก่อนจะฉวยโอกาสขโมยหอมแก้มจากเขา
จุ๊บ
"เห้ยยยยย"
"รักนะคะทิวลิปของปลา "
ฉันในตอนนี้หน้าแดงด้วยความขวยเขินพอๆๆๆ ไม่ไหวแล้วฉันนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว เขินนน ฉันรีบเปิดประตูลงรถไปทันทีหัวใจยังเต้นแรงอยู่เลย โอ๊ยยย ทำไมเขาถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันมากขนาดนี้เนี้ย แล้วเมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไป
- Writer
