“ตอนมาจับมือกันเดินมา ตอนกลับก็ต้องจับมือเดินกลับสิ”
คำพูดของเจไดทำเอามิรินถึงกับมองตาโตใส่เขาด้วยความอึ้ง
“อันนี้พี่เอาจริงหรือแกล้งหนูคะ”
มิรินถามเจไดขณะที่ยังทำหน้าอึ้งอยู่
“จริง จะจับหรือไม่จับ ถ้าไม่จับงั้นฉันไปล่ะ”
“งืออ จับค่ะจับ ทำไมเป็นคนคิดเร็วทำเร็วแบบนี้คะ”
มิรินรีบจับมือเจไดแล้วลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อเจไดตั้งท่าจะชักมือกลับทำเอาเจไดถึงกับกระตุกยิ้มเอ็นดูกับท่าทางรีบจับมือเขาของเธอ
“เธอลีลาเอง”
เจไดพูดใส่มิรินสั้นๆ
“ก็คนกำลังอึ้งอยู่นี่ค่ะ พี่จะจับมือหนูเดินไปจนถึงที่จอดรถเลยใช่มั้ยคะ”
มิรินถามเจไดด้วยรอยยิ้มขณะที่เดินออกจากร้านข้าว
“อืม หรือเธอไม่ชอบ”
“ชอบสิคะ ถ้าพี่อุ้มเดินไปนี่ชอบมากกว่าเดิมอีก อิอิ”
มิรินพูดแกล้งเจไดอย่างอารมณ์ดี
“หึ อย่าท้าฉันนะ”
เจไดพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“หนูไม่ได้ท้าพี่สักหน่อย ถึงท้าไปพี่ก็ไม่อุ้มหนูอยู่ดี ว้ายยย!”
มิรินร้องตกใจทันทีเม
