"Sen şimdi bana diyorsun ki birlikte Almanya'ya gidelim."
"Aynen Yaren'im. Eğer benimle Almanya'ya gelmeyi kabul edersen aklım burada kalmaz. Zaten bizi buraya bağlayan ne var ki? Hem orada ikimiz için de iş ayarladım. İngiltere'de beraber doktora yaptığım arkadaşımın kuvvetli bağlantıları var. Gittiğimiz anda hiç sıkıntı çekmeden güzel bir hayatımız olacak."
"Babam. ne olacak?" Bir de Kaju diye geçirdim içimden.
"Umurunda mıyız sence? O annemiz ölmeden önce babamızdı. Şimdi ise ancak bir amca kadar yakınımız sayılır. Bu iki yılda beni arama sıklığı amcamlarla aynı."
Abimin tespiti üstüne biraz düşündüm. Beni seviyordu. Abimi de... ancak yakınlık olarak gerçekten aramızda bir mesafe oluşmuştu. Annemin vefatını daha sindiremeden Özge ile evlenmesi derken aile diye bir şeyimiz kalmamışt
