คงเพราะไม่อยากกลายเป็นเป้าความสนใจ ดามองรู้ตัวดีเขามีเสน่ห์กับเพศตรงข้ามมากแค่ไหน ชายหนุ่มเลยเลี่ยงที่จะเผชิญกับผู้คน เขาหลบสายตาคน เดินไปทางด้านหลังรีสอร์ต ที่นั่นน่าจะทำให้เขาปลอดโปร่งมากขึ้น ธรรมชาติที่นี่สงบร่มเย็นถูกใจ อากาศเย็นกำลังดี แถมมีกลิ่นละอองเกสรลอยปะปนมาในอากาศ พลอยทำให้รู้สึกชุ่มชื่นไปด้วย ดามองพยายามตามหาต้นตอกลิ่นหอมๆ นั่น เขาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ จนมาสิ้นสุดเอาบริเวณที่โล่ง เลยไปนั่นมีบ้านหลังเล็กสีขาวขนาดกะทัดรัด และที่สำคัญเด็กหญิงตัวป่วนนั่งอยู่บนชิงช้าไม้ที่ห้อยอยู่กับกิ่งไม้ขนาดใหญ่หน้าบ้านหลังนั้นนั่นเอง
ดามองยกมือขึ้น เขาตั้งใจส่งเสียงทัก
แต่แล้วใครบางคนก็เดินเข้ามาในสายตา ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ เวลารอบตัวหยุดหมุนแบบอัตโนมัติ เขาจ้องมองภาพเคลื่อนไหวนั้นตาไม่กะพริบ
ผู้หญิงคนหนึ่งถือจานใบเล็กไว้ในมือข้างซ้าย มือขวาของเธอมีแก้วน้ำหวานเย็นฉ่ำ เย็นขนาดไอเย็นเกาะรอบขอบแก
