3

1041 Words

ความร้อนแรงของเธอในตอนนั้น อย่างชนิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยในชีวิต เธอต้องการเหลือเกิน กลีบปากของเธอถูกดุ้นเอ็นสอดใส่เข้าออก แววตาของเธอถึงกับคลอหน่วย ด้วยความทรมาน เธอต้องการมากกว่านั้น “ผัวจ๋า อูย เมื่อไหร่จะทำ” ไม่ปรากฏว่าเจ้าของดุ้นเอ็นนั้นจะตอบว่าอย่างไร นอกจากสอดใส่เข้ามาในปากของเธอรัวกว่าเดิม ความเสียวซ่านกำลังทะยานขึ้นสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง “ไม่ไหวแล้วผัวขา” ร่องรักตอดขมิบหนักหน่วงขับน้ำเหนียวเยิ้มทะลักออกมาอีกระลอก... เช้านี้... นภาเพ็ญพิถีพิถันกับตัวเองเป็นพิเศษ ร่างเปลือยเปล่าในกระจกเงา อวดความงดงามสมบูรณ์แบบฉายออกมา ปกติ ต่อให้เพียงแค่ทาแป้งอ่อน ๆ ใบหน้าของหญิงสาวก็ดูอ่อนโยนกว่าวัยอยู่แล้ว เช้านี้ เธอเติมสีชมพูที่แก้ม ปากดูแดงเข้มขึ้น ทำเอาคนที่มองเห็นเป็นคนแรกอย่างเสี่ยชูศักดิ์ถึงกับร้องอุทาน “อะไรกันเนี่ย” “คืออะไรคะป๊า” หญิงสาวชักสีหน้าเล็กน้อย ความมั่นใจเหมือนกับหายวูบไปนิดหนึ่ง “ไม่เคยเห็นลูกพ่อสวยแบบนี้มาก่อนเลย” “สวยอะไรกันคะ” เธอเขิน แทบไม่อยากสบตาผู้เป็นพ่อ “ไม่เอาดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหนูไปทำงานดีกว่า” “อ้าว เดี๋ยวก่อนสิลูก” “คะ” ร่างนั้นชะงัก เดินกลับมา เสี่ยชูศักดิ์ยังเดินเหินไม่คล่อง แต่สติปัญญาและสมองยังใช้ได้ดี เขาไม่ชอบนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่กับที่ แม้ว่ากิจการทุกอย่างจะปล่อยให้นภาเพ็ญรับช่วงดูแลจนเธอสามารถบริหารงานได้เองเป็นอย่างดี แต่ก็ยังคอยเป็นที่ปรึกษาในฐานะผู้มีประสบการณ์ ผ่านช่วงเวลาทั้งเลวร้ายและรุ่งเรือง อุปสรรคปัญหาต่าง ๆ ปัจจุบันยังมีเรื่องน่าห่วงอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือ คู่อริ... จริงอยู่ว่า กฎหมายยังไม่สามารถเอื้อมไปถึงได้ แต่ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่า อริเตรียมพร้อมตลอดเวลา เผลอเมื่อไหร่ อาจจะพลาดท่าเสียที คนมันใจใหญ่ กล้าใช้คนนอกกฎหมายเข้ามาลงมือได้ในครั้งแรก ใครจะรับประกันได้ว่าจะไม่มีครั้งต่อไป โดยเฉพาะ...นภาเพ็ญ ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เพียงคนเดียว ต้องกุมบังเ**ยนกิจการระดับนี้ ไม่เพียงแค่คู่อริทางการค้าเพียงอย่างเดียว อาจจะมีหลายคนจ้อง...จะทดสอบฝีมือของเธออยู่ไม่น้อย ผู้หญิงน่ะนะ ต่อให้เก่งกาจแค่ไหน ก็ยังคงมีคนพร้อมจะลองดีเสมอ ๆ “เมื่อไหร่จะมีคู่กับเค้า ป๊าอยากเห็น” “แหมป๊า...” นภาเพ็ญเขินอีกแล้ว “เขิน...ไม่เคยเห็นลูกเขินเลย” “โธ่ ป๊า หนูก็ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งนะคะ ป๊าเล่นมาพูดแบบนี้ หนูเขินเป็นเหมือนกันนะคะ ไม่เอาแล้ว... หนูจะไปทำงานละ” คราวนี้ นภาเพ็ญผละออกไปทันที โดยมีสายตาของเสี่ยชูศักดิ์มองตามอย่างมีความหวัง เพียงแต่...ใครกันนะที่ทำให้ลูกสาวของเขาเกิดอาการแบบนี้ได้ ประสบการณ์นั่นเองทำให้คนเป็นพ่อสามารถอ่านอาการของลูกออก และคิดว่าไม่ใช่เรื่องปกติแน่ ๆ นภาเพ็ญกวาดสายตา เห็นพวกคนงานกำลังเร่งมือทำหน้าที่ของพวกเขา ระบบงานที่เธอได้วางเอาไว้ มีหัวหน้ารับผิดชอบในแต่ละแผนก ความจริงเธอไม่จำเป็นต้องลงมาคุมเองก็ได้ งานก็สามารถเดินต่อไปได้อย่างดี ไม่เห็นเขาคนนั้น! นภาเพ็ญรู้สึกหวั่นวูบขึ้นมา เป็นอารมณ์ที่เหมือนกับกำลังจะพบความสูญเสียบางอย่าง หรือที่เรียกว่าอกหักนั่นแหละ ถ้าเขาไม่มา ก็แปลว่า งานอันหนักหน่วงของที่นี่ ทำให้เขาคนนั้นจากไปแล้วเหมือนกับคนงานโดยเฉพาะพวกคนไทย ที่น้ำอดน้ำทนแทบไม่มีอยู่เลย แต่แล้ว...หัวใจของหญิงสาวพลันเต้นรัวเร็วขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเหลือบไปเห็นเจ้าของร่างสูงใหญ่ คลุมใบหน้าเอาไว้อย่างมิดชิดเดินออกมาจากด้านหนึ่ง เขายังอยู่!! เธอก้าวเข้าไปหา ก่อนที่เขาคนนั้นจะได้เริ่มงาน “เดี๋ยวก่อน” “ครับคุณหนู” ร่างสูงใหญ่นั้นชะงัก “นายชื่ออะไร” “สุดเทพครับ” เขาตอบ “เหรอ ขับรถได้ไหม” “ได้ครับ” เขาตอบ ดวงตาสนิมเหล็กที่มองสบกับหญิงสาวกลางนภากาศนั้น ทำเอาใบหน้าของเธอร้อนวูบ สูญเสียความมั่นใจที่เคยมีไปชั่วขณะ “ใจจริงผมอยากสมัครขับรถบรรทุกแหละครับ แต่เห็นว่าที่นี่ไม่มีตำแหน่งว่าง อีกอย่างผมยังไม่มีใบขับขี่รถใหญ่ด้วยก็เลยเป็นจับกังไปพลาง ๆ” “อืมม...ก็ดี ว่าง ๆ ก็ไปทำใบขับขี่นะ เผื่อ ๆ ไว้” “ครับคุณหนู” “ไปทำงานเถอะ ไม่มีอะไรแล้ว” “ครับคุณหนู” ท่าทางว่านอนสอนง่ายดี...แถมมีความมุ่งมั่น... หญิงสาวนึกในใจ ทำไมเธอถึงได้รู้สึกเขิน ๆ ต่อสายตาของเขาที่มองมา ภาพเหตุการณ์เมื่อค่ำวานยังกระจ่างอยู่ในหัว พวกคนงานเวลาทำงานก็ทำจริงจัง มีเสียงพูดคุยบ้างก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดา แต่เวลาเลิกงาน พวกเขากลับมีความดิบ ๆ เถื่อน ๆ เสียจนน่าหวาดหวั่น หรือว่านั่นคือเรื่องปกติของพวกเขา ถ้าผิด คงผิดที่เธอเองดันไปเห็นอะไรแบบนั้นเข้า โทษใครไม่ได้ “คุณหนูครับ แย่แล้ว” มีเสียงคนวิ่งกระหืดกระหอบมาบอก “อะไร เกิดอะไรขึ้น” “รถบรรทุกที่กำลังขนสินค้าประสบอุบัติเหตุครับ...นี่ครับ” ผู้มาส่งข่าวเป็นหัวหน้าอีกแผนก ประจำอยู่ในโกดังยื่นมือถือให้กับคนเป็นเจ้านายสาว “เอาสิ” เธอตอบ ทว่า...เธอเคยผ่านมาแล้ว ครั้งนี้เธอก็จะผ่านเหตุการณ์ได้เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ “ให้ผมขับรถให้ไหมครับ” เสียงทุ้มของเขาคนนั้น ตอนที่เธอก้าวไปที่รถกระบะ นภาเพ็ญสีหน้าเผือด เพราะนับตั้งแต่หญิงสาวเข้ามารับช่วงกิจการต่อจากผู้เป็นพ่อ เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก แต่ก็หลีกเลี่ยงได้ยาก โดยเฉพาะเมื่อการทำงานต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องราวบนท้องถนน รถทุกคันมีประกันก็จริง แต่ทุกครั้งที่เกิดขึ้น ทำให้สูญเสียรายได้ไปไม่น้อย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more