The Revenge Girl

Chapter 7

Nung araw ng insidente matapos madala ni Ashton sa clinic muli kaming pinatawag ng Dean. Pero hindi na ako pinasama pa nila Cairo, sinabi din nila na bantayan ko nalang daw si Ashton kung sakali man na magising siya ay sasabihan ko sila. Ilang oras din ako nasa tabi ni Ashton ng maramdaman ko ang pagpisil niya sa palad ko.

"Ashton—are you okay now? May masakit pa ba sayo? Do you need something or are you hungry—" sunod-sunod na tanong ko.

"I'm fine, just water I'm thirsty." Nakangiting saad nito. Agad naman akong tumayo at ikinuha siya ng tubig na sa side table.

"Asan ang iba? Sila Cairo?" Agad na tanong nito matapos makainom ng tubig.

"Pinapunta ulit lahat sa gymnasium, pinaiwan nalang nila ako dito para kung sakaling magising ka masasabihan ko agad sila." Kinuha ko ang baso at ibinalik ito sa side table.

"About sa nakita mo sa gymnasium—" Na patingin ako sa kanya ng banggitin niya ang tungkol doon.

"Wag nalang natin pag usapan iyon Ashton—" Hinigit niya ang kamay ko dahilan para napaayos ako ng upo.

"I saw a girl, I think she's two years younger than you." Mahinang saad nito.

"What? Are you sure? What if coincidence lang na nandoon siya. Isa pa pinatawag lahat sa gymnasium diba, so baka nauna lang siya doon." Mahabang saad ko sa kanya. Umiling lamang ito at saka lalong lumapit sakin.

"Not in gymnasium, I saw her at the same abandoned building." he said in a serious face.

"What she's doing there?" Naguguluhan kong tanong baka naman maling akala lang itong si Ashton, baka naman napadaan lang ang babaeng iyon doon—pero pinagbabawal na nga pala ang pagpunta sa building na yun dahil sa nangyaring aksidente kay Janelle at sa tatlo pang itsudyante.

"She killed the cat there." mahinang tugon nito sa akin. Hindi ko mabasa ang ekspresyon niya.

"Then, what happened to you? You said she's two year younger than me, wag mo sabihin na siya ang may gawa niyan sa'yo?" I almost shout at him dahil sa inis na nararamdaman ko.

"The most important thing now is your okay. Promise me Andriane whatever happens forgive me." Na himigan ko sa boses nito ang lungkot pero bakit?

"Your scaring me Ashton." kinakabahan na tugon ko dito.

"Just promise me, Andriane."

"I promise."

Kahit na alam ko na may dahilan kung bakit nagkakaganito siya pinag sa walang bahala ko nalang ito. Why he likes this? What happened to him out there? It's looks like his hiding something from me, and on a second thought why he'd asking forgiveness??? Why?

***

"Are you sure you okay?" This the third time I asked him, and he always answer me in a same way.

"I'm fine, Andriane no need to worry okay?" He said while resting his right arm on my shoulder.

"It's look like your really worried about him huh?" Lucas said while wiggling his eyebrows.

"Oo nga Andriane, simula ng dumating si Ashton lagi na kayo magkasama. Lorraine ask you too if your in a relationship but you didn't answer it." Liam said, while taking a sip on his juice.

"It's not that—i mean, we're not in a relationship that your thinking." Nag aalangan na ngumiti ako sa kanila.

"Then—what are you two?" Napalingon ako sa likod ko nang bigla na lang may nagsalita. My heart beat so fast, I feel my face heated and I can't look at him straight to his eyes. He lick his lips and all of sudden my eyes spotted his Adams apple moving up and down.

'What the heck is wrong with me? Did I checking him out? Did I really feel heat???'

"I'm not, it can't be—" bulong ko sa sarili ko.

"We're not in a relationship, but there's something about us like a special bind between us. Right Andie?" Im back to reality when Ashton pinch me on my waist. I gave him a glare when I realized that were not just the two of us here. I forgot we're here with Cairo and friends.

"Right Andie??" He gave me a wide smile giving me a warning.

"Yeah, we're have a special bind." I smiled awkwardly.

Hindi na ulit nila ako pinansin pa dahil si Ashton nalang ang kinakausap nila. Nakayuko lang ako habang kinakalikot ang cellphone ko.

"So there's a girl? How old is she again?" Lucas said

"She's two years younger than Andie, I guess?" Ashton said. Napatingin ako dahil sa mga tingin nila.

"And you said she killed the cat there? At the abandoned building—and used the cats blood to wrote Andriane's name." Liam said

"What happened to you then? Your missing that day. What happened?" Cairo ask him in a serious face. Tumingin ako kay Ashton at hinihintay ang sasabihin niya, gustong gusto ko malaman kung anong nangyari sa kanya nung mga oras na nagkakagulo kaming lahat sa gymnasium.

"Nasa labas ako ng school, may nakita akong binubugbog na isang itsudyante din kaya tinulungan ko. Di ko naman alam na may mga kutsilyo silang dala." Napakamot ito sa batok niya, napaurong siya sa kinauupuan niya ng ibagsak ko ang cellphone ko sa lamesa.

"Andriane—" kinakabahan na tawag nito sa sakin.

"Liar! Stop it Ashton, please." pagmamakaawa ko dito.

Alam na alam ko kapag nag si sinungaling siya, hindi siya makatingin sa akin ng deretso at hindi rin siya mapakali, halata din sa boses at mga galaw niya. Masyado na kitang kilala Ashton hindi ka makakaligtas sa pag si sinungaling sa akin.

"Pero yun ang totoo—"

*SLAP!*

"Oh s**t!" Lucas said

"Andriane!!" Cairo and Liam said in unison.

"How come that you can lie to me now? Wait—all this time nagsisinungaling ka na tama ba ko? Kelan pa Ashton? Simula ba ng dumating ka? Talaga bang pinadala ka ni kuya dito?" Nakatingin lang ito sa akin, gusto niyang magsalita pero sa tuwing ibubuka niya ang bibig niya ay agad din niya itong ititikom na para bang may pumipigil sa kanya na magsalita. Anu bang itinatago mo? Kilala ba talaga kita Ashton, dapat ba talaga kitang pagkatiwalaan?

"Andrianne calm down." Cairo said, pero binalewala ko lang ito.

"Nawala na sakin si Andrea, sobrang g**o na ng pamilya namin—pati ba naman ikaw? Pati ba naman ikaw tatalikuran na rin ako, parang gusto ko na lang mamatay."

"Andriane–"he whispered.

Hindi ko ito pinansin pa at mabilis na tinalikuran silang lahat, gusto kung umiyak pero hindi ko magawa dahil may mga nakatingin sa akin. Bakit ba ang g**o-g**o ng buhay ko? Ang gusto ko lang naman maibalik sa dati ang lahat, yung mga panahong okay ang lahat.

Kusa na lang tumulo ang mga luha ko pagkalabas ko ng cafeteria, lahat na lang ba ng tao kailangan mag sinungaling sa akin? Wala ba akong karapatan para malaman ang totoo, at ganoon na lang pag tago nila ng katotohanan sa akin.