ตอนที่3.คนแก่เอาแต่ใจ!
1714 Words
“ก็คุณย่าทำให้ผมเป็นห่วง”
“ย่าจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้”
“คุณย่าอย่าพูดแบบนั้นซิครับ คุณย่ายังแข็งแรงต้องอยู่กับผมไปนานๆนะครับ”
“จะให้ย่าอยู่ไปทำอะไร เหลนก็ไม่มีให้เลี้ยง”
“คุณย่า” เอาอีกแล้ว คุณย่าบ่นเรื่องเดิมอีกแล้ว
“ตาหนู... ย่าอยากเห็นตาหนูเป็นฝั่งเป็นฝามีเมียมีลูกนะ”
“ครับๆ” เขารับปากไปอย่างนั้น ผู้หญิงที่อยากเป็นเมียเขานะมีเป็นโหล แต่ไอ้ที่จะมาเป็นแม่ของลูกได้เนี้ย มันไม่ได้หาได้ง่ายๆเลยสักนิด
“ไม่เอา อย่ารับปากส่งๆไป”
“ครับๆ เดี๋ยวผมพามาไหว้คุณย่า”
“พูดจริงรึ”
“จริงครับ”
“ถ้าย่าไม่ได้เห็นหน้าเมียตาหนู ย่าไม่ยอมกินยาด้วย”
“คุณย่า!”
คนแก่เอาแต่ใจ!
รสินได้แต่ตำหนิ คุณย่าในใจ พยาบาลมาเชิญให้เขาออกเพื่อจะได้ย้ายเตียงคนป่วยไปห้องคนไข้พิเศษ เขายืนเสยผมยุ่งๆ จะไปหาเมียที่ไหนตอนนี้ล่ะ เขาหันไปหาพ่อกับแม่ที่ทำหน้าแบบ ‘ช่วยไม่ได้นะ’ เอ้า! เป็นความผิดเขาใช้ไหมที่ดันปากพล่อยพูดไม่คิดแบบนั้น
“ผมออกไปสูดอากาศหน่อย เดี๋ยวตามไปที่ห้องคุณย่านะครับ”
ชายหนุ่มเดินหงุดหงิดออกมา ว่าจะแอบหาที่ที่ดูดบุหรี่แก้เครียดเสียหน่อย พลันสายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับร่างเพรียวบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีน แม้จะไม่ได้แต่งหน้าและผมยาวก็รวบไว้ง่ายๆ แต่เขาก็จำได้ดี
“คุณกอหญ้า”
“คะ”
ปาลิดาหันไปตามเสียงเรียก แล้วก็ต้องแปลกใจทีเห็นชายหนุ่มร่างสูงโปรงก้าวยาวๆ มาทางเธอ ไม่คิดว่าจะบังเอิญได้เจอกันอีก ใบหน้าของเขาดูเคร่งเครียดแต่พอยิ้มออกมาก็ดูดีขึ้นมากทีเดียว
“คุณกอหญ้าไม่สบายรึครับ”
“เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าไปมา
“แล้วมาโรงพยาบาลทำไมครับ”
ปาลิดาหัวเราะเบาๆ “มาจ่ายค่ายาให้แม่ค่ะ กอหญ้าผ่อนจ่ายกับทางโรงพยาบาลอยู่”
“คุณแม่เป็นอะไรครับ”
“โรคหัวใจค่ะ ท่านผ่าตัดด่วน” ปาลิดาแอบแปลกใจที่เขาทักเธอเหมือนสนิทสนมทั้งที่เจอกันเมื่อวานเอง “แล้วคุณรสินละคะ”
“คุณย่าไม่สบายครับ” เขาอยากสนิทสนมกับเธออีก เห็นแต่งตัวง่ายๆ สบายๆ แบบนี้แล้วรู้สึกดียังไงไม่รู้
“ท่านเป็นอะไรคะ” เธอถามเข้าใจหัวอกคนที่ต้องดูแลคนรักเจ็บป่วย
“ลิ้นหัวใจรัวครับ อายุมากแล้วผ่าตัดไม่ได้”
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะคะ”
หญิงสาวยื่นมือไปแตะหลังมือของเขาอย่างลืมตัว รสินมองมือของเธอแล้วเงยมามองใบหน้าสวยได้รูป ปาลิดารู้ตัวก็รีบดึงมือตัวเองกลับ แต่เขากลับยื้อมือของเธอไว้ก่อน
“คุณกอหญ้าช่วยได้แน่ๆเลยครับ”
“อะไรนะคะ”
“มันอาจจะตลกไปสักหน่อย แต่ตอนนี้ผมจนปัญญามากเลยครับ”
ใช่!ใครจะคิดว่าคนอย่างรสินจะมาตายน้ำตื้นแบบนี้
“ถ้าฉันพอช่วยได้ก็ยินดีค่ะ”
“คุณกอหญ้าช่วยเป็นเมียผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ห๋า!”
“ขอโทษๆ ผมหมายถึงช่วยเล่นเป็นแฟนผมหน่อยครับ คุณย่าผมท่านขู่ผมให้ผมหาเมียมาให้ท่านดูตัว ไม่งั้นท่านจะไม่ยอมกินยา ไม่รักษาต่อ”
“แต่ว่าเราไม่รู้จักกันเลยนะคะ” มันออกจะประหลาดไปสักหน่อย ปาลิดาคิด ความจริงเคยเจออะไรประหลาดมากกว่านี้แต่ว่า เขาก็ดูดีไม่น่าจะเป็นพวกสิบแปดมงกุฏเลยนะ
“แต่ผมรู้จักคุณ”
“อะไรนะคะ” เธอถามอย่างงงๆ จำไม่ได้ว่าเคยเจอเขาเมื่อไหร่กัน
“ผมรู้จักคุณ คุณกอหญ้าเนตไอดอล พริ้ตตี้สาวและยังเป็นวีเจประจำห้องเซ็กส์รูมด้วย”
“คุณ!!”
ปาลิดาตกตะลึ่ง ถอยหลังออกห่างแต่เขากลับยึดข้อมือเธอแล้วกึ่งลากกึ่งจูงออกมาหาที่ลับตาคนพูดคุยกับเธอ เขาเองก็อยากคุยกับเธอดีๆ ไม่อยากเปิดตัวด้วยการทำให้เธอตกใจขวัญหนีดีฝ่อแบบนี้เลยสักนิด
“คุณต้องการอะไร” ปาลิดายกมือขึ้นกอดอก รู้สึกว่าเขาเหมือนคนโรคจิตยังไงไม่รู้ “เมื่อวานไม่ใช่เรื่องบังเอิญใช่ไหม คุณตามฉันมา หรือไอ้โจรนั่นคุณจ้างมันมาหลอกฉันหรือเปล่า”
“ผมไม่ใช่พวกเดียวกับไอ้เลวนั่น”
รสินสบถหัวเสีย แต่เธอก็ยังมองเขาอย่างไม่เชื่อนัก เขาจึงหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วหยิบนามบัตรกับบัตรประชาชนส่งให้เธอดู ปาลิดารับมาดูบังคับไม่ให้มือตัวเองสั่นด้วยความหวาดกลัว
“ผมเป็นแฟนคลับคุณ”
“เอ๋?”
รสินถอนหายใจ “แปลกนักหรือไง”
“ก็...ไม่ค่ะ”
จะแปลกได้ยังไง แปลกกว่าเขาก็เคยเจอมาแล้ว เธอดูชื่อกับบัตรประชาชนตรงกัน แสดงว่าเขาพูดจริงไม่ได้โกหก
“ถ้าอย่างนั้นที่ผมเสนอไป คุณจะว่ายังไง ผมจำเป็นต้องรีบมีเมียแบบด่วนๆ”
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร แต่ปาลิดากลับหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะของเธอทำให้เขาหน้านิ่งขึ้นมาเชียว
“ขอโทษค่ะ คือว่า ผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างคุณ ไม่น่าจะต้องใช้บริการกอหญ้าเลยนี่คะ”
“ก็ใช่ ผมไม่ขาดแคลนผู้หญิง แต่ผมไม่พร้อมจะให้ใครผูกมัด ทุกคนที่เข้ามาไม่ได้จริงใจ แค่หวังเงินในกระเป๋าของผมต่างหาก”
“แล้วฉันจะต่างอะไรจากคนอื่นละคะ” เธอส่ายหน้าไปมา “ฉันก็ทำงานแลกเงินนั้นแหละ”
“แต่คุณก็ไม่ได้ขายตัว”
คำพูดตรงไปตรงมาของเขาทำให้ปาลิดาสะอึก เหมือนดูถูกแต่เขาพูดความจริง คนทำงานอย่างเธอหลายคนมองว่าเธอขายบริการทางเพศด้วย
“คุณไม่มีผู้หญิงคนอื่นหรือไง”
“มี แต่ผมอยากได้มืออาชีพ” รสินพูดไม่ตรงทั้งหมดหรอก “ผมจ้างคุณ คุณคิดค่าแรงมา”
ปาลิดายืดอกแล้วครุ่นคิด ช่วงนี้เธอได้พัก พี่ชมพู่งดรับงานให้ แล้วไง จะลองดูเล่นๆคงไม่เป็นไร เขาคงไม่คิดจริงจังกับ ‘กอหญ้า’ อยู่แล้ว
“วันละหนึ่งหมื่นบาทถ้วน”
“ได้”
“เฮ้! ตอบนี่คิดแล้วเหรอ”
“ก็ราคาประมาณนี้อยู่แล้วนี่” เขาเปิดกระเป๋าสตางค์ ยืนนับเงินอยู่ตรงนั้น ดีที่เขาเพิ่งกดเงินจากATMไว้พอดี
“หนึ่งหมื่นบาทถ้วน”
“เริ่มงานเมื่อไหร่คะ” เธอรับเงินมาแบบงงๆ
“ตอนนี้เลย”
“ห๋า!”
“ไปเถอะ คุณช่วยเล่นเป็นเมีย เอ๊ย แฟนผมที”
“แล้วฉันต้องทำยังไง”
“ก็แค่ทำเป็นรักผมก็พอ”
ปาลิดาอยากหัวเราะกับงานพิลึกๆ นี่จริงๆ แต่เธอก็ยอมเดินตามเขาไปที่ห้องผู้ป่วยพิเศษแบบหรูหรา แสดงว่าเขามีฐานะดีเลยทีเดียว แล้วดูสภาพเธอซิ เสื้อยืดกับกางเกงยีนนี่นะ คงมีคนเชื่อล่ะ หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าให้กับสภาพไม่น่าดูของตัวเอง
“คุณย่าครับนี่กอหญ้าครับ เมีย เอ๊ย แฟนผม”
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้หญิงชราที่นอนซมอยู่บนเตียง
“ตาหนูแอบมีเมียไม่บอกย่าจริงๆด้วย” คนเป็นย่ายิ้มกว้าง “ย่าบอกแล้วว่าย่าไม่ถือ จะยากดีมีจนก็ไม่เป็นไร ขอให้เป็นคนดีรักกันจริงก็พอ”
ประโยคนั้นทำให้ปาลิดานิ่งไป ท่านดูเป็นคนอ่อนโยนนัก แล้วนี่เธอกำลังโกหกคุณย่าที่น่ารักนี่อยู่นะ แต่เมื่อหันไปทางชายหนุ่ม เขากลับยิ้มหน้าระรื่นออกมา
“ผมก็เคยบอกแล้วนี่ ย่าไม่ต้องห่วงนะครับ ย่าต้องแข็งแรงเร็วๆ จะได้มีแรงเลี้ยงเหลนไงครับ”
“ท้องแล้วรึ เร็วดีจริงรีบมีลูกนะดีแล้วจะได้โตทันใช้”
คราวนี้ปาลิดาอายหน้าแดง ปกติเธอก็หน้าหนาอยู่พอควร แต่พอได้ยินแบบนี้ถึงกับทำอะไรไม่ถูก พยาบาลแนะนำให้คนป่วยพักผ่อน
“คืนนี้ผมนอนเฝ้าคุณย่านะครับ” รสินออดอ้อนไม่เข้ากับบุคลิกตัวเองเลยสักนิด
“ไม่ได้ เมียกำลังท้องกำลังไส้ กลับไปดูแลเมียไป”
“แต่ว่า...”
“ที่นี่มีพยาบาลเยอะแล้ว” คุณย่ายืนยันแล้วส่งยิ้มให้หญิงสาว ยื่นมือออกไป ทำให้ปาลิดารีบเข้าไปจับมือเหี่ยวย่นของคุณย่า
“ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าตาหนูมันรังแกหลาน บอกย่า ประเดี๋ยวย่าจัดการให้เอง”
“ค่ะ” ปาลิดาได้แต่กลั้นหัวเราะ ลอบสบตากับชายหนุ่มตัวโตที่ถูกเรียกว่า ‘ตาหนู’ ด้วยสายตาล้อเลียน
รสินอยากอยู่เฝ้าคุณย่าแต่คุณย่าออกปากไล่ให้กลับบ้านไปดูแลเมียตัวเอง เพราะคุณย่าเข้าใจว่าปาลิดากำลังท้องอยู่ รสินเดินออกมาเจอหน้าพ่อกับแม่ที่จ้องเขม็งแบบจับผิด เขาบีบมือปาลิดาแน่นแล้วยิ้มราวกับไม่มีเรื่องอะไร
“ไม่เห็นเคยบอกว่ามีเมีย”
“ผมโตแล้วไม่ต้องรายงานทุกเรื่องก็ได้”
“เออ เอ็งมันโตแล้ว”
คนเป็นพ่อทำหน้าหงิก ลูกคนนี้มันเอาแต่ใจนัก ดีที่มันทำงานเก่ง บริหารงานได้ยอดเยี่ยมแทบไม่ต้องห่วงอะไรเลย ยกเว้นก็เรื่องความดื้อหัวรั้น มันจะทำตัวดีเฉพาะกับย่าเท่านั้น คนเป็นพ่อรู้ว่าลูกโกรธฝังใจเพราะเขาส่งลูกเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่เด็ก
“ขอตัวนะครับพ่อ”
รสินเดินจูงมือปาลิดาออกมา เมื่อพ้นสายตาทุกคนแล้วเขาก็รั้งร่างบางเข้ามากอด ซบหน้ากับซอกคอของเธอ หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งแข็งเป็นหิน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน ขณะที่กำลังยกมือขึ้นมาหมายจะดันเขาออกจากร่างของตน เธอได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบา ของคนที่เหนื่อยล้ามาก ...มากเหลือเกิน
“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ”
- Writer
