“Freya!” Malakas kong sigaw. Dalawang buwan na ang nakararaan simula nang aminin ko sa sarili ko na I like Freya a lot. Ipinangako ko sa sarili ko nang araw na maangkin ko siya na aalagaan, po-protektahan ko siya at mananatili siya sa tabi ko pero simula din nang araw na ‘yon sa pagsakit nang ulo ko sa katigasan nang ulo niya. Lagi akong tinatakasan at kong ano-anong kalokohan ang ginagawa. Isang oras na akong pagiikot sa loob nang mansyon sa paghahanap sa kanya.
“How many times have I told her not to fvcking hide from me in this huge mansyon!” I muttered. Tuwing napagsasabihan ko si Freya sa katigasan nang ulo niya nagtatago eto at hirap na hirap akong hanapin siya. Alam na nito ang bawat sulok nang mansyon na kahit ako hindi ko pa napupuntahan. Para kaming mga bata na naglalaro nang ta
