อ้อมสิเน่หาจอมบาป

ตอนที่ : 6 รสสวาทคืนเดียว

3

รสสวาทคืนเดียว

           บนที่นอนหนานุ่มกำลังรองรับร่างใหญ่ของเจ้าของห้อง แอลที่อยู่ในชุดคลุมนอนสีขาวกำลังก่ายหน้าผากด้วยความรู้สึกลืมสัมผัสของใครบางคนไม่ได้ ทำไมแค่รสสวาทค่ำคืนเดียวมันถึงได้ตราจิตตรึงใจจนนึกถวิลหาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เสียดายที่เขาไม่ทันได้เห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น ก็ดันมีเหตุให้ต้องรีบออกมาเสียก่อน ชายหนุ่มเผลอยกปลายนิ้วโป้งขึ้นแตะริมฝีปากแล้วเกลี่ยไปมาเบาๆ รสชาติของผู้หญิงในค่ำคืนนั้นช่างให้ความรู้สึกหวานหอมกรุ่นนุ่มลิ้นของเขาเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะว่าในชีวิตของแอลมักจะพบเจอแต่สาวชาวอเมริกันเรียงรายรอบข้างเสียส่วนใหญ่ พอได้ลิ้มรสแม่สาวเอเชียรสชาติกลมกล่อมเข้าให้ ทำเอาเขาแทบคลั่งถึงขั้นนอนหลับเพ้อหากันเลยทีเดียว

           สองสัปดาห์ที่ผ่านมาเขามัวแต่ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นพร้อมๆ กันในโรงแรม พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเรื่องราวในค่ำคืนนั้นก็ผุดขึ้นมาให้เขาคะนึงหา แอลได้ให้คนออกไปสืบหาผู้หญิงคนนั้นมาให้เขา ทว่าคำตอบที่ได้รับก็คือ เธอย้ายออกไปแล้วและไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน ในเมืองลาสเวกัสที่แสนจะวุ่นวายแห่งนี้ ด้วยความเป็นคนบาปแอลแล้ว การออกตามหาใครสักคนไม่น่าจะใช่เรื่องยาก แต่ว่าที่เป็นปัญหาสำหรับเขาก็คือ เขาไม่เคยเห็นหน้าของเจ้าหล่อน ดังนั้นการเสาะตามหาจึงมีข้อมูลแค่หญิงสาวจากประเทศไทยเพียงเท่านั้นเอง ค่ำคืนนี้เขาหลับตาลงด้วยการจินตนาการใบหน้าของผู้หญิงจากเมืองไทยคนนั้น สัมผัสที่หอมหวานกับรสชาติกรุ่นลิ้น แค่นึกถึงก็ทำให้ร่างกายของเขาร้อนรุ่มดั่งไฟสุมไปทั้งร่าง

           หญิงสาวที่อยู่ในชุดแม่บ้านของเบลลาเดโอคลับ กำลังเข็นรถเข็นสเตนเลสที่บรรจุอุปกรณ์ในการทำความสะอาดขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสี่สิบห้า มินจันทร์ลงมือทำความสะอาดห้องที่ลูกค้าทำการเช็กเอาต์ออกไปแล้วก่อน จากนั้นค่อยเข้าไปตรวจตราดูในห้องที่ยังไม่มีการเข้าพัก ห้องแล้วห้องเล่ากระทั่งเวลาเลยล่วงมาสิบเอ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีก็มีโทรศัพท์ด่วนจากราเซียน่าเข้ามา ดวงหน้าสวยมุ่ยขึ้นเล็กน้อยระหว่างที่ฟังหัวหน้างานของตัวเองแจงรายละเอียดของงานบางอย่าง

           “ทำได้ไหมมิ้น” ราเซียน่าถามด้วยเกรงว่าจะเป็นงานหนักเกินไปหรือเปล่าสำหรับพนักงานใหม่ แต่ด้วยคนอื่นนั้นแทบจะไม่มีใครว่างเลยสักคน อีกอย่างมินจันทร์ก็เป็นคนอยู่ใกล้กับงานที่สุดในตอนนี้

           “ทำได้ค่ะคุณราเซียน่า” หญิงสาวรับปากหัวหน้างานตัวเองอย่างว่าง่าย งานที่ถูกมอบหมายให้ทำเพิ่มไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงของเธอ ส่วนพนักงานคนที่ต้องทำหน้าที่นี้เกิดอุบัติเหตุขึ้นในตอนสายของวัน ทำให้ไม่สามารถมาเก็บกวาดชั้นดาดฟ้าของที่นี่ได้ นั่นหมายความว่าเธอจะต้องเป็นคนเข้าไปทำความสะอาดในอาณาเขตของเจ้าของสถานที่แห่งนี้แทน เมื่อวางโทรศัพท์ลงบนแป้นแล้วมินจันทร์ก็รีบเข็นรถออกจากห้อง มุ่งหน้าไปขึ้นลิฟต์แล้วกดปุ่มขึ้นชั้นบนในทันที

           คนของแอลสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าห้อง มีสีหน้างุนงงต่อหญิงสาวเอเชียที่พวกเขาไม่คุ้นหน้า ทั้งสองหันไปมองหน้ากันอยู่อึดใจหนึ่งจากนั้นก็ใช้ท่อนแขนขวางรถเข็นสเตนเลสของมินจันทร์เอาไว้

           “หน้าไม่คุ้น” หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

           “คุณราเซียน่าให้ฉันมาทำความสะอาดแทนลินดา” มินจันทร์อธิบายให้ทั้งสองฟัง แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ยอมเชื่ออย่างง่ายๆ คนที่มีผิวสีเข้มล้วงมือเข้าไปภายในกระเป๋ากางเกง จัดการล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นมินจันทร์ก็ได้ยินเขาขอสายราเซียน่า สักครู่หนึ่งจึงได้หันกลับมาบอกมินจันทร์

           “เข้าไปได้” เมื่อเพื่อนบอกแบบนั้น อีกคนจึงจัดการรูดคีย์การ์ดยังบานประตูแล้วเปิดออกให้หญิงสาว มินจันทร์รีบเข็นรถของตัวเองเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว จากนั้นประตูบานใหญ่ก็ปิดสนิทลงตามเดิม หญิงสาวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องล็อกประตูห้องด้วย ทำแบบนั้นทำไมกันในเมื่อก็มีคนยืนเฝ้าหน้าประตูอยู่ถึงสองคน

           มินจันทร์กวาดสายตามองบริเวณรอบๆ บนชั้นดาดฟ้า ด้วยความรู้สึกชื่นชมในตัวของคนออกแบบ ที่สามารถสร้างสรรค์ทุกอย่างที่นี่ให้กลมกลืนกันได้อย่างลงตัว ด้านขวาเป็นเรือนกระจกโค้งเว้ามีกล้วยไม้ประดับอยู่ด้านบนอย่างสวยงาม ด้านล่างก็เป็นสระว่ายน้ำรูปตัวยูขนาดย่อม ส่วนด้านซ้ายถูกทำเป็นสปอร์ตคลับสำหรับออกกำลังกายเล็กๆ ซึ่งอยู่ติดกับห้องครัวและห้องรับแขก ส่วนตรงกลางก็คือห้องนอนขนาดใหญ่ของเขา ความโอ่อ่าของมันทำให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีฐานะค่อนข้างยากจนรู้สึกอิจฉาขึ้นมา ทำไมสวรรค์ช่างลำเอียงได้ถึงขนาดนี้ แอลมีทุกอย่างในขณะที่เธอแทบไม่มีอะไรเทียบได้เลยแม้แต่น้อย แบบนี้แล้วถ้าไม่ให้เรียกว่าลำเอียงก็คงต้องเป็นตัวเธอเองที่ทำบุญมาน้อย

           หญิงสาวจัดการปัดกวาดเช็ดถูจากเรือนกระจกโค้งไปจนถึงสปอร์ตคลับของเขา และเหลือเพียงที่สุดท้ายก็จะสิ้นสุดหน้าที่นี้แล้ว ห้องนอนสุดหรูที่อยู่ตรงกลางของชั้นดาดฟ้าเป็นที่สุดท้ายที่เธอจะต้องเข้าไปทำความสะอาด มินจันทร์ค่อยๆ แง้มเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ แล้วภาพของชายหนุ่มที่นอนคว่ำหน้าอยู่กลางเตียงนอนขนาดใหญ่ก็ทำให้เธอรู้สึกตกใจ จนรีบกระแทกปิดประตูกลับที่เดิมอย่างรวดเร็ว ปัง! ร่างใหญ่ที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาตื่นพรึ่บ! ขึ้นในทันที เขารีบลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วฉวยผ้าขนหนูมาพันกายแบบลวกๆ จากนั้นก็เดินออกไปยังทิศทางที่มาของเสียง

           ผลัวะ! บานประตูที่เปิดออกมาด้วยความแรง ทำให้คนที่ยืนหน้าเหวออยู่ด้านหน้าถึงกับอ้าปากค้างหน้าซีดลงถนัดตาด้วยความตกใจ แผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อบึกบึนที่อยู่ตรงหน้า กับสภาพที่มีผ้าขนหนูสีขาวเพียงแค่ผืนเดียวพันรอบด้านล่างอยู่ ทำให้มินจันทร์รีบหันหน้าหนีใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

           “โอ๊ะ!” มือหนากระชากทีเดียวร่างของมินจันทร์ก็ถลาเข้ามาปะทะหน้าอกของแอล ส่งผลให้ฝ่ามือบางของหญิงสาวยกขึ้นทาบแผงอกของเขาโดยอัตโนมัติ

           “เธอเป็นใคร” แอลกวาดสายตาสำรวจอีกคนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอย่างซึ่งๆ หน้า ผู้หญิงเอเชียหน้าตาสะสวยคนนี้มาทำอะไรในห้องนอนของเขา พอสำรวจไปถึงเสื้อผ้าที่อีกฝ่ายสวมใส่ก็พอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาได้บ้างเล็กน้อย

           “ฉะ...ฉันมาทำความสะอาดแทนลินดา พอดีว่าเธอเกิดอุบัติเหตุมาทำงานที่นี่ไม่ได้” หญิงสาวละล่ำละลักตอบ พยายามเบือนหน้าหนีไปด้านข้างไม่อยากมองแผงอกหนาล่ำของเขา

           “งั้นเหรอ” แอลพุ่งสายตาไปยังใบหน้าของมินจันทร์ ดวงตากลมใสกับพวงแก้มสีระเรื่อ พอย้อนมาดูเรียวปากอิ่มเอิบก็กระตุกรอยยิ้มออกมา เขาไม่ค่อยได้เจอผู้หญิงเอเชียคนไหนสวยเท่าแม่บ้านคนนี้มาก่อนเลยจริงๆ

           “เอ่อ ปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ” มินจันทร์ยื้อท่อนแขนของตัวเองที่ถูกเขายึดเอาไว้ให้ออกห่าง แอลก็ยินยอมปล่อยแต่โดยดี

           “ฉันลืมบอกราเซียน่าไปว่า เมื่อคืนฉันหนักไปหน่อยก็เลยจะออกจากห้องตอนหลังเที่ยง แต่ไม่เป็นไรหรอกไหนๆ ก็มาแล้ว เธอก็ทำความสะอาดไปก็แล้วกัน” เขาพูดเหมือนเป็นเรื่องไม่สำคัญ ดวงตาคู่คมยังคงจ้องมินจันทร์แทบจะไม่กะพริบดวง

           “ค่ะ” มินจันทร์ก้มหน้าก้มตาตอบ รู้สึกไม่ชอบในสายตาที่แสนจะจ้องจาบจ้วงของเขา

           “ว่าแต่เธอชื่ออะไร” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น มินจันทร์มีสีหน้าอึดอัดใจเล็กน้อยต่อคำถามของเขา แต่เมื่อระลึกได้ว่าเขาคือเจ้านายคนที่จ่ายเงินเดือนให้ หญิงสาวจึงยอมตอบแต่โดยดี

           “มินจันทร์ค่ะ”

           “อะไรนะ มินจาน” แอลออกเสียงเรียกชื่อของหญิงสาวได้อย่างลำบาก คำหลังก็เลยฟังผิดเพี้ยนไปเป็นอุปกรณ์ในการรับประทานอาหารไป

           “จันทร์ค่ะไม่ใช่จาน” มินจันทร์จำต้องแก้ต่างให้ชื่อตัวเองอีกครั้ง แอลลอบยิ้มเล็กน้อยที่เห็นอีกฝ่ายกล้าชักสีหน้าใส่ตัวเอง เห็นดวงตากลมใสตรงหน้าแล้วทำให้นึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้

           “ไม่เอาดีกว่า ฉันเรียกเธอว่าบีจีดีกว่า”

           “บีจี มันไม่มีส่วนไหนเป็นชื่อของฉันเลยนะคะ” หญิงสาวอดแย้งไม่ได้ คนอื่นเขาเรียกชื่อเธอว่ามิ้น แต่แอลกลับจะให้เธอชื่ออื่นที่ไม่มีความคล้องจองกับชื่อเดิมแม้แต่น้อย

           “ฉันจะเรียกเธอว่า บีจี” เขาพูดเพียงเท่านั้นก็ทำท่าจะเดินหันหลังเข้าห้องนอนไป

           “เอ่อ คุณแอลคะ” หญิงสาวรีบเรียกเขาเอาไว้ก่อน

           “มีอะไร” เขาหันหน้ากลับมาถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

           “ฉันจะต้องทำความสะอาดในห้องนอนของคุณน่ะค่ะ รบกวนคุณช่วยออกมาจากห้องนอนก่อนได้ไหมคะ” สีหน้ากล้าๆ กลัวๆ แต่คำพูดฟังคล้ายออกคำสั่งของแม่บ้านชาวเอเชียคนนี้ทำให้แอลนึกขัน

           “ทำไมฉันต้องออกจากห้องนี้ด้วยในเมื่อฉันอยากจะนอนต่อ เธอก็ทำความสะอาดไปฉันก็นอนไปไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน” เขาจ้องดูสีหน้าของมินจันทร์ที่ทำท่าอึดอัดใจแล้วก้มลงมองดูสภาพของตัวเอง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นสูง

           “อย่าบอกนะบีจี ว่าเธอกำลังคิดมิดีมิร้ายกับฉันอยู่” คนพูดออกท่าทางติดตลกอย่างชัดเจน วันนี้ท่าทางเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

           “เปล่าค่ะ แต่ว่าถ้ามีคุณอยู่ด้วยมันก็จะทำให้ทำความสะอาดไม่เรียบร้อย ฉันหมายถึงว่าฉันต้องทำความสะอาดเตียงนอนของคุณด้วย ถ้าคุณยังนอนอยู่ก็ทำไม่ได้” มินจันทร์รีบอธิบายให้เขาฟัง

           “ถ้างั้นฉันไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน ส่วนเธอก็ทำความสะอาดไป” เขาตัดสินใจอย่างง่ายๆ แล้วหันหลังเดินเข้าห้องนอนไป มินจันทร์จะอ้าปากแย้งเขาก็ไม่ทัน หญิงสาวจึงรีบจัดการกับเตียงนอนขนาดใหญ่ของเขา ก่อนที่เจ้าตัวจะอาบน้ำเสร็จ เสียงฝักบัวในห้องน้ำดังขึ้นตลอดระยะเวลาที่คนด้านนอกทำงาน ช่างเป็นการรบกวนสมาธิของมินจันทร์อย่างเหลือหลาย เพราะว่าในสมองของเธอมันพานแต่จะจินตนาการว่า คนที่อยู่ในห้องน้ำนั้นอยู่ในสภาพเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่ร่ำไป