บทที่8[30%]
1041 Words
Cho & Pay
8
“อ่ะ ปั่นสิ..ฉันจะซ้อน”
“ทำบ้าอะไรของเธอว่ะ!!” น้ำเสียงเข้มหงุดงหงิดทันทีที่ร่างเล็กลากเขามาที่ร้านเช่าจักรยานแถมยังหน้าตายให้เขาปั่นอีกต่างหาก เจ้าของร้านมองหน้าโชกับเพอย่างยิ้มๆ
“ปั่นจักรยานไง..เร็วๆ ฉันอยากนั่งกินลมชมวิวทะเล”
“ไม่ปั่นเว้ย!!”
“อะไรอ่ะ? นายสัญญาแล้วไงว่าถ้าฉันทำงานสำเร็จนายจะตามใจฉันอ่ะ และนี่ฉันก็ขอเวลาหนึ่งวันเต็มแล้วนายก็ตกลงแล้วนะโช..” เพดิ้นไปมาอย่างกับเด็กพลางเขย่าแขนเขาไปมาทันที จนโชเสยผมตัวเองขึ้นอย่างหงุดหงิดทันที..แล้วกูไปตกลงตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี้ย!!
“แล้วทำไมถึงต้องปั่นจักรยานด้วย..คือไม่เข้าใจ?”
“ก็อยากกินลมชมวิวทะเลไง ดูดิเขาปั่นกันเยอะแยะ..” ร่างหนามองไปที่นักท่องเที่ยวหลายคนที่กำลังปั่นจักรยานกันอย่างสนุกสนานไม่ต่างจากร่างเล็กที่ยิ้มแล้วพยักหน้าให้เขาอ้อนๆ
“นะๆ โช..นะๆ..”
“....”
“โชอ่ะ..”
“เออๆ แม่งเรื่องมากชิบหาย!!”
“เย้!! น่ารักจังเลยอ่ะ..อร๊ายย” เพสวมกอดเอวหนาทันทีจนโชตกใจ มองคนที่ผ่านไปมามองเขาและเธออย่างยิ้มๆ ทันทีจนโชบิดตัวออกมา เพที่ไม่ได้คิดอะไรเพราะมัวแต่ดีใจเลยไม่ได้มองไปรอบๆ ตอนนี้เท่าไหร่ ต่างจากโชที่ขึ้นคร่อมจักรยานแล้วเพก็นั่งซ้อนท้ายพร้อมกับมือบางที่จับชายเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา
“ไปเลยยยย..”
“เออ ยัยแสบ” โชถอนหายใจออกมาทันทีก่อนจะปั่นจักรยานไปทันทีอย่างอารมณ์ไม่ดี เอาเถอะแค่วันเดียวเท่านั้นนะ..ยัยเด็กแสบ!! ทั้งสองคนกินลมชมวิวกันไปเรื่อยๆ อย่างโชที่ตอนแรกหงุดหงิดพอได้มาปั่นจักรยานแล้วมองไปทั่วท้องทะเลและผู้คนที่ผ่านไปมาก็รู้สึกดีมากจริงๆ จากที่เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย..สายตาคมมองมือบางที่จับชายเสื้อเขาไว้แน่นก่อนจะปั่นจักรยานทันทีอย่างเร็วจนเพตกใจ
“วะ เว้ยย..ช้าๆ ดิโช..”
“ปั่นช้ามันเมื่อย..ไปล่ะ!!!” เพมองโชที่ปั่นจักรยานอย่างเร็วจนเธอตกใจผวากอดเอวหนาทันทีพร้อมกับซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้างทันทีอย่างกลัวๆ แต่กลับเป็นโชที่ยิ้มออกมาทันทีกับสิ่งที่ตัวเองต้องการ สักพักจักรยานก็มาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ โชลงไปนั่งพิงกับต้นไม้แล้วมองทะเลที่ตอนนี้ทุกคนกำลังเล่นกันอย่างสนุก
“ขอเงินหน่อยดิ อยากกินน้ำแข็งใสอ่ะ?”
“เหอะ นี่ฉันเป็นธนาคารหรือไงว่ะเนี้ย? เอาไปเลย..เก็บไว้จะได้ไม่ต้องขอซ้ำๆ” โชควักแบงค์พันส่งให้เพห้าใบก่อนจะนั่งพิงต้นไม้ต่อ มองทะเลและรับลมทะเลมาอย่างยิ้มๆ มาทะเลทั้งที่มันก็ต้องออกมานั่งแบบนี้สินะ..ปกติเขามาเที่ยวทีไรไม่เคยสนใจทะเลเลยสักครั้งนอกจากอยู่แต่ในห้องและบรรเลงใคร่กับหญิงที่พามา แต่คราวนี้เขาได้สัมผัสกับทะเลแล้วจริงๆ นะว่าเขาน่าจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว
แปะ!!
“โว๊ยย..เย็นชิบ ทำบ้าอะไรว่ะ?!!”
“5555 อ่ะน้ำแข็งใส..จะได้หายเหนื่อย” เพยิ้มแล้วยื่นถ้วยน้ำแข็งใสน้ำแดงให้โชที่รับมาถือไว้ก่อนจะมองร่างเล็กที่นั่งกินน้ำแข็งใสอย่างกับเด็ก เหอะเด็กจริงนะ!! โชตักน้ำแข็งใสกินก่อนจะเอื้อมมือไปจับหัวเพจนเธอหันมามองเขาด้วยสีหน้ามึนงง
“เอ๋? มีอะไรติดหัวฉันเหรอ”
“เปล่า ก็ขอบใจที่ซื้อมาฝาก..”
“อ่อ ไม่ต้องขอบใจหรอก..เงินของนายอ่ะ ไม่ใช่เงินฉันสักหน่อย 5555”
“ยัยตัวแสบ!!!”
“5555 ทำหน้าดีๆ นะเดี๋ยวไม่หล่อหรอก” โชที่ได้ฟังเพพูดก็เงียบทันทีแล้วตักน้ำแข็งใสกิน จนกระทั่งมีฝรั่งหุ่นล่ำเดินผ่านหน้าทั้งสองคนไป เพที่เห็นก็หยุดชะงักทันทีมองฝรั่งหล่อคนนั้นที่นุ่งแค่กางเกงขาสั้นพร้อมกับซิกแพ๊คที่เพถึงกับอึ้งไปจนโชหันไปมองร่างเล็กที่น้ำเขียวจากน้ำแข็งใสจะไหลออกจากมุมปาก
ตุ้บ!!
“อะ เอิ่ก!! ทำบ้าอะไรว่ะ!!”
“ทุเรศชิบหาย มองไอ้ฝรั่งเวรนั่นแล้วน้ำลายไหล..ยัยเด็กลามก!!”
“จะ จะบ้าเหรอ!! กะ ก็..แค่หุ่นเขาดีต่างหาก หล่ออีกด้วยนะ..ดูดิ น่ารักมากอ่ะ อยากมีแฟนแบบนี้จัง” เพพูดไปพร่ำเพ้อไปตามประสาของเด็กกำลังวัยแรกแย้ม แต่กลับทำให้อีกคนหงุดหงิดทันทีที่ตัวเองโดนเมินตลอด..ตั้งแต่คราวเอารูปไอ้เจกับไอ้ไดจินให้ดูแล้ว..ชมคนอื่นหล่อ แล้วกูล่ะ? กูไม่หล่อหรือไงว่ะ!! ร่างเล็กที่เห็นโชนิ่งไปก็รู้ทันที..เพราะเธอรู้อยู่แล้วไงว่าโชจะต้องไม่ชอบแน่ที่เธอชมคนอื่นหล่อแต่ตัวเขาเองเธอไม่เคยชม
“โอ๋ๆ ไม่งอแงสิจ๊ะน้อง อ่ะๆ พี่ชมก็ได้ น้องหล่อมากเลยนะเนี้ย..”
“ทะลึ่งแล้วไง?”
“แหม..คนเขาหล่อก็ต้องชมป่ะ นายก็หล่อ..แต่ที่ฉันไม่ชมก็กลัวนายจะลอยอ่ะ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยยัยเด็กลามก..มองซิกแพ๊คมันแล้วน้ำลายไหลเนี้ย แม่งไม่ค่อยหื่นเลยนะ!!”
“ฉันไม่ได้หื่นนะ..บอกแล้วไงว่าแค่ชอบหุ่นเขา เข้าใจไหม?” โชไม่พูดอะไรต่อแต่โยนถ้วยน้ำแข็งใสทิ้งลงถังขยะทันทีโดยไม่พูดอะไรเลย ขึ้นคร่อมรถจักรยานแล้วปั่นไปทันทีอย่างหงุดหงิด จนเพงงก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วจับไหล่หนาไว้แน่นจนโชตกใจ
“ทำบ้าอะไรว่ะ เดี๋ยวก็ได้ล้มหน้าแหกกันหรอก!! ลงไปนั่ง..”
“แล้วนายเป็นอะไรอ่ะ?”
“อย่าถามมากได้ไหม นั่งลงเดี๋ยวนี้เพ..ฉันปั่นไม่ถนัด!!” เพไม่ฟังก่อนจะเปลี่ยนจากจับไหล่หนาเป็นกอดคอหนาแน่นทันทีพร้อมกับมองใบหน้าด้านข้างของโชที่หันมามองใบหน้าจิ้มลิ้มแป๊บนึงแล้วจอดรถทันที
“นั่งดีๆ ก่อนที่ฉันจะโมโห..”
- Writer
