Nang makauwe na ko sa bahay agad
kong lumapit kay nana at tata.
Nakakamangha silang dalawa. Kahit may mga edad na ganon na ganon parin ang samahan.
Ganito rin naman ang aking ama at ina noon. Noong panahong nabubuhay pa sila.
Mahirap, salat at kulang sa lahat ng bagay pero nagmamahalan.
Yumakap at hulik agad ako kay nana at tata. Agaran din naan nila akong inusisa patungkol aking pag aaral.
'Proud kong masasabi na maswerte
pa talaga ako dahil na padpad ako sa
knilang mag asawa.
May pag kakataong hinimok din
nila ako na kalimutan ang nakaraan ko.
Ngunit sadyang nakatatak na sa isipan
ko iyon at alam ko nadarating ang araw
hahanapin ko ang hustisya at ang
dahilan bakit binawian o kinitil ang buhay
ng aking mga magulang.
Lingid sa kaalam nina nana palihim
akong umaalis sa gabi upang pag aralan bawat detalye ng mga ebidensya na nakalap ko.
" I was fifteen, nung nakilala ko ang grupong kinabibilangan nina Sharina at Cristine.
Sila lang ang mga kaibigan ko. Pero
naglihim din. Pero dahil doon mas
tumibay ang samahan namin. Nalaman
nila ang nakaraan ko maging ang nakaraan nila.
Maaring simpleng mga dalaga kami
sa pan labas na anyo pero sa aming
loob matatag at sing tigas kami tulad ng sundalo.
Pinangako ko na kahit anong
mangyari hindi ako papayag na mawalan
ng katarungan ang nangyari sa aking mga magulang.
" WEA 'yan ang ahensya na s'yang kinabibilangan naming mag kakaibigan.
WEA stands for Women Empowerent Alliance,
'Isang lihim na samahan na
masasabi kong dalubhasa sa lahat ng
paraan.
Sa pagklap ng information at pakikipaglaban.
Pinag aaral din kami sa loob ng
ahensya front lang namin ang state
Univerity para lang lumabas na normal
na mga kadalagahan lang kami.
Ang pag aaral ay pag hahanda din sa
amin upang pagkatapos ng huling
mission may pang hahawakan kami pag labas ng ahensya.
Hinuhubog dito ang mga babae o mga kabataan na nakaranas ng pang
aabuso, physically and emotionally.
Sa WEA lahat pag hihirapan mo para
makamit mo bawat naiisin mo walang
pili lahat sasabak sa training at mission.
Hindi lng basta mission, bala, mga
halang ang kaluluwa o masasabi kong
mga taong matagal ng tintawag sa
impyerno para ma meet and greet si
satanas yan ang susuungin ng bawat
isang kasapi o kaanib. Minsan hindi ko maiwasan na isipin kung tulong ba talaga ang dulot o ginagawa lang kaming kasangkapan.
Bawat isa dito ay may sariling last mission.
'Ito ay ang balikan ang puno't dulo kung bakit naging masalimuot ang kanya kanya naming nakaraan'
Malapit na ko sa target ko dahil
makakalabas na ko ng ahensya when a
member turn 21 hahayaan na itong
kumilos sa labas at hanapin ang sagot
sa lahat ang kagandahan lang back up parin ang WEA.
Pero mukang mahihirapan ako
sobrang ilap ng bawat kasangkot. Bawat
detalye kahit sa isipan ko noon ay hindi pa ganoon ka klaro ang lahat.
Napabuntong hininga ako ng maisip
ko pa ang isa pang pangulo ngayon si
Thamaus wala akong makuhang info sa
kanya.
Magmula kasi ng makita ko s'ya
binagabag ako ng kakaibang kaba but
for the mean time lalaruin ko ang larong inaalok nya...
Monday mukhang late naman ako.
Nagbabad pa kasi ko sa base pero wala
talaga kong na pala mailap ang lahat o
sadyang hinaharang lang talaga.
Napabuga ako ng hangin, talagang frustrated ako.
Nagulat ako ng bumulaga sakin si Thamaus.
"Hayst oo nga pala magiging bundot namin ang isat isa." Kausap ko sa isip ko.
Kainis din kasi agaw eksena din ang lalaking ito. Napairap na lang ako sa hangin.
Sabagay ikaw na ang pinag pala sa
gwapo, macho at mala greek god ang
mukha. Pero para sakin lang walang dating ang kapre na to.
Paano ba naman ang gusto ko ay si
Drew Allonzo, the ideal man that I want to be my first boyfriend. Ang kaso 'di pansin ang beauty ko.
Napaaray na lang ako ng may lumagitik sa noo ko. Ang lintik na Thamaus to pinitik ako.
Ang nakakatakot pa s'ya na itong
nanakit s'ya ang masama ang tingin sakin.
Nilabanan ko ang bawat mabigat n'yang tingin sakin.
' Di ako papatalo. Ako paba si misha.
"Aba, aba kapre baka sampulan kita
mawindang ka "ani ko sa isang sulok ng
aking isip. Bigla din naman nag iwas ito ng tingin." Ano kang kapre ka ngaun?"yabang ko sa sarili ko.
Nakakainis mukang nag space out
si misha malamang dahil sa Drew na
'yun." Mahihirapan kang lalaki ka bago ka makadiga kay misha, "bulong ko.
" She's mine, mine alone," usal ko.
Hindi ako umabot sa punto na ito para
lang maagawan ng kung sinong
"Herodes " sa kanto wala pang
pwedeng kumalaban sakin. Inaya ko na si Misha na pumasok na mukhang wala na kasing balak dahil sa tingin na pinupukol sakin nahalos pat*yin na ako ng paulit ulit.
Ilan buwan ang lumipas naging
smooth ang lahat ganon parin wala
akong makitang butas sa pag katao ni
Thamaus.
Baka nga kapangalan lang naging malapit kami sa isat isa,
His smart. Bonus na gwapo, macho,
mabango at mabait sa iba. Sa akin laging galit ewan nireregla ata. Lagi siyang ganyan pag nasa paligid si Drew.
" Nako ahh sayang ka Thamaus kung Paminta ka? piping biro ko sa akung sarili.
Patapos ang taon na ito sunod ay graduation na ewan ko ba bat parang my kakaiba sakin..
Imbis na masaya malungkot ako na mag tatapos ang taon
makakagraduate na ako, mauumpisahan ko na lahat ng plano at binabalak ko.
Natapos ang pag mumuni muni ko ng may nag lapag ng take out food sa harap ko.
Magugulat pa ba ko it was him, no
other than the mighty hotty.
Thamaus at matic din talaga sa
tao na ito masama naman ang timpla.
Ewan pinag lihi siguro sa sama ng loob ng kanyang ina.
Nginitian ko ito pero walang epek sa kanya.
"Hayst na mimiss ko na s Sha at Cris may mga mission din kasi sila. Sana mahanap nila ang sagot sa missing puzzle ng buhay nila." sabi ko habang nag iisip.
Nag umpisa kaming kumain walang imikin. Napaisip ako tagal na naming mag ka kilala pero hindi ko alam san sya na katira maitanong nga.
" Ahm thamaus saan ka nag stay dito?May bahay ka ba dito? Are you living alone? Ilan ang kapatid mo?? dali sagot mo agad ah" pagmamadali ko pa rito.
Pero lumipas ang ilang minuto wala siyang sinagot
"Ano ba tong lalaking to kakaiba talga,?" sabi ko sa sarili ko.
Sandaling nag katinginan kami saka tinaasan ko siya ng kilay.
Doon siya nag simulang ibuka ang bibig niya.,,
"Anong uunahin kong sagutin? Ang dami noon? Saka bakit ba gusto mong malaman?" tuloy tuloy ding sabi ng lalaki.
"Are you into me misha?" sabay ngisi.
Aba matindi si kapre nagbwelo ako sabay tayo at turo sa kanya,
"Hoy lalaking kapre, nagtatanong lang
ako. Kasi matatapos na tayo mag
hihiwalay na't lahat wala pa kong alam
sayo" hingal kong sabi ng matapos mag salita.
" Really Misha wala kang alam sakin?
Oh wait bakit tayo maghihiwalay may tayo ba?" Sarcastic na biro nito tinaasan pa ko ng kilay ni thamaus.
Natuod ako. "Parang may ibang pinupunto ang lalaki anong ibig sabihin?" sa isip kong sabi.
Nako misha wala yang alam sa pag-iimbistiga mo sa kanya sabi ko sa isip ko. At ng makabawi ako ay
sinupladahan ko ito agad na nag salita.
"Magtatanong ba ako sayo kung may alam ako sa'yo? common sense lang diba,"Inis na sabi ko, pero ang kapre tumawa lang.
Sa sobrang inis ko sa kanya dali dali akong tumayo at iniwanan siya ganyan kami lagi.
Talo ako ngayon. Ako kasi ang napikon.
" Pero sino nga kaya s'ya? "ulit kong tanong.
Napahinto na din kasi ako sa pag-iimbistiga sa mga Severillo siguro pag katapos ko papasukin ko ang STC doon ko malalaman ang lahat.
For now tatapusin ko muna ang taon na ito,. Aalamin ko din kung anong damdamin ang sumisibol sa puso ko. Alam kong may mali dito.
Attachment
"Mas nakakatakot pa ang damdaming ito kesa sumalo ng bala" pero hindi maari.! kumbisi konsa sarili ko.
Kapag pinangunahan ng puso ang
bawat desisyon ko mawawala sa
tamang track bawat plano.
Matagal ng sinikil ng kahapon ko
ang kakayanan kong mag mahal at
tumanggap ng iba si Nana, Tata, Sha,
Cris at ibang mga kaibigan na lang ang nakapasok dito. Sa puso ko.
Kung meron mang i add to cart si DREW na yun......
Pero teka hindi pa ito ang tamang panahon for this. Kaya lahat ng pedeng pag iwas,gagawin ko. Kung ano man itong binubuhay ni thamaus sa puso ko isa lang ang ibig sabin ni DANGER..
Pag sinamahan ng puso panigurado
sakit at panganib lang. Hindi ito ang
nakaplano,. Ang plano balikan ang lahat
ng sangkot sa gulo twelve year ago.
"Kaya ikaw puso manahimik ka,
kelangan utak ang mangibabaw hindi
kana mahina Misha... konti na lng
malapit na tayo sa katotohanan..