ฉัตรชฎานอนร้องไห้ข้ามวันข้ามคืนจนตาบวม เธอยังสวมชุดเดิมไม่อาบน้ำหรือผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งแต่วันนั้น ผ่านมาแล้วสองวัน ร่างผ่ายผอมลงเพราะไม่ยอมทานอะไร เธอกลายเป็นคนจำพวกตรอมใจเพราะผิดหวังในความรัก จนไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงสีหน้าพ่อกับย่าตอนที่เธอโกหกออกไปว่าท้องเพื่อต้องการแต่งงานกับดาวิเด้ วันนั้นเธอหน้ามืดตามัวจนไม่สนใจ.ใยดีพวกท่านที่เป็นห่วงเธอเลยสักนิด
คิดว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้เขารู้สึกผูกพันและโหยหา ดังเช่นที่เธอรู้สึก แต่ไม่เลย มีแค่เธอที่หลงรักผู้ชายเลวๆคนนั้นอยู่ฝ่ายเดียว และนอนเจ็บเจียนตายเพราะคำว่ารัก และสารภาพตามตรงเลยว่า ยังทำใจกับเรื่องที่เกิดไม่ได้จริงๆ..
ร่างผอมบางเดินเฉื่อยไปยืนมองตัวเองในกระจก สภาพที่แหมือนซากศพเดินได้ ร่างซูบผอม แก้มตอบ ขอบตาโกนและบวมเป่งนัยน์ตาแดงก่ำ ผิวหน้าเคยเนียนละเอียดขาวผ่องตอนนี้หมองคล้ำหนัก
ฉัตรชฎาคนเดิมหายไปไหน?
เธอเอียงคอมอง ตั้ง
