CHAPTER 42
Sa pagod ko, madali akong nakaidlip. Nagulat na lamang ako nang may tumakip sa bibig ko at humawak sa kamay at paa ko kaya kahit pa lumaban ako, kahit pa ginamit ko na ang buong lakas ko ay kulang para makawala. May pwersahang itinusok sa akin. Hindi nila ako binitiwan at hindi nila inalis ang nakatakip sa bibig ko hanggang sa tuluyan akong nawalan ng ulirat. Napakabilis ng epekto ng itinusok sa akin. Nang magising ako ay nauulinigan kong parang may nag-uusap sa paligid ko. Mabigat ang ulo ko. Umiikot ang paningin ko na para bang nasa alapaap ako. Pero alam ko, wala ako sa higaan ko. Wala ako sa kulungan. Kung nasaan ako, hindi ko alam. Hanggang sa may mga pigura nang lalaki akong nakikita ngunit blurred. Hindi ko mamukhaan dahil parang nagdodoble ang paningin ko pero pamilyar
