พ่อม่าย

เจอกันอีกครั้ง

โรงเรียนอนุบาลลูกหมี คอนแวน

หลายวันมานี่ทุกคนต่างก็มีบทบาทและหน้าที่แตกต่างกันออกไป เพราะก้าวข้ามช่วงวัยรุ่นเข้าสู่วัยทำงานอย่างเต็มตัวเพื่อนๆ ของเธอต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนบางคนก็มีสามี และลูก เลยอาศัยพบเจอพูดคุยกันผ่านโลกโซเชียลและไลน์ กันเสียมากกว่า

เฌอแตมป์กับจัสมินสองคนนี้น่าอิจฉาเพราะไปเรียนต่อปริญญาโทที่เมืองนอกเพื่อเอามาสานต่อธุรกิจของพ่อกับแม่ของพวกเธอ ส่วนเธอน่ะเหรอ ก็มานั่งดูการทำงานของคนเป็นครูเพื่อเรียนรู้ แต่มีบ้างที่น่าเบื่อ และมีบ้างที่สนุกปะปนกันไป

"สวัสดีค่ะท่านผู้อำนวยการ"

เพชรภูมิ ลงมาดูลูกสาวของตัวเองทำงานเขาก็ยกยิ้ม เพราะว่าถึงแม้ว่าต่อหน้าเขาตาหวานจะดื้อรั้นยังไงแต่พอได้แอบมาดูแบบนี้ก็ทำให้เขาได้รู้ว่าลูกสาวของเขาเองก็สามารถเป็นคุณครูที่ดีได้ เขาให้ตาหวานเริ่มต้นด้วยการเป็นผู้ช่วยของครูประจำชั้นก่อน หรือเรียกง่ายๆ ก็คือครูพี่เลี้ยงนั่นแหละ และเริ่มจากระดับชั้นเตรียมอนุบาล

"คุณพ่อ"

นั่นปะไร เพิ่งชมลูกอยู่แท้ๆ เอง ลูกสาวที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยทำงานของเขาก็กลับมาเทียบเท่าวัยเตรียมอนุบาลแล้วเหรอเนี่ย ดูสิ ทำหน้าเบะแบบนั้น แถมยังวิ่งมากอดเขาไม่อายเด็กๆ ที่กำลังมองอยู่เลย

"ผมขอยืมตัวครูพี่เลี้ยงสักครู่นะครับ"

"เชิญค่ะ" เพชรภูมิจะดูว่าตาหวานจะงอแงอะไรกับเขาอีกหรือเปล่า แต่ก็ไม่ เธอเดินจับมือกับเขาโดยไม่อายไม่เหมือนเด็กวัยรุ่นที่อายทุกครั้งเวลาที่พ่อแม่จับมือ กอด หรือหอม

"เหนื่อยมั้ยลูก"

"ลูกไม่เหนื่อยค่ะ เด็กๆ น่ารักสนุกดี"

"ได้ทำอะไรบ้าง มีใครรังแกรึเปล่า"

"ตอนเช้าไปยืนข้างๆ คุณครูเวรต้อนรับนักเรียนค่ะ แล้วก็พาเด็กๆ มาเข้าห้องเรียนเริ่มชั่วโมงโฮมรูมนิดหน่อย หลังจากนั้นก็เริ่มสอนหนังสือนิดๆ หน่อยๆ และเล่นเกมพัฒนาสมอง ให้เด็กๆ แสดงความคิดค่ะ มีบ้างที่เช็ดอึ เช็ดฉี่เด็กๆ ที่ยังเข้าห้องน้ำไม่เป็น แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ"

ได้ฟังลูกสาวพูดจาเจื้อยแจ้ว เขาเองก็อดภูมิใจในตัวลูกสาวของตัวเองไม่ได้ ที่เขายังไม่ให้ตาหวานเข้ามาบริหารเลย เพราะว่าต้องการให้ตาหวานมีใจรักเด็กๆ และธุรกิจของเขาอย่างเต็มใจ ซึ่งบ้านเราทำแค่ธุรกิจเพียงอย่างเดียว หากลูกไม่ฝังรากลึก และผูกพันกับธุรกิจ ในอนาคตมันอาจจะถดถอยลงไปก็ได้

"คุณพ่อขอให้ลูกฝึกงานแค่สองสามปีเท่านั้น ลูกโอเคมั้ย"

"ได้เยย ไม่มีปัญหาค่ะ"

เธอไม่ใช่นางเอกสาวที่บ้านร่ำรวยแล้วต้องปลอมตัวมาเพื่อศึกษาดูงานโดยที่ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าเธอเป็นใคร เพราะที่นี่เป็นของเธอ ทุกคนจึงรู้หมดว่าเธอเป็นใคร เพียงแค่ว่าเธอไม่ได้ใช้อำนาจในตรงนี้มาข่มคนอื่น แต่กลับยอมอ่อนน้อมถ่อมตนเพื่อขอเรียนรู้วิชาชีพจริงๆ จากคนที่อยู่มาก่อน

"แล้วมีใครรังแกหนูรึเปล่า"

"ใครจะกล้าล่ะคะ นี่ใครคะ ตาหวานนะ ลูกสาวประธาน และผู้อำนวยการเลยนะคะ"

"ไอ้ตูดหมึกเอ๊ย! ว่าแต่เดี๋ยววันศุกร์นี้คุณพ่อกับคุณแม่จะไปดูสาขาอื่นๆ นะลูก อาจจะไม่กลับบ้านสองสามเดือนเลย แต่ก็คงไม่เป็นไรมั้งเพราะลูกสาวคุณพ่อก็ไม่ได้อยู่บ้านอยู่แล้วนี่นา"

"โถ่ คุณพ่อก็ ลูกสาวคุณพ่อน่ะโตเป็นสาวแล้วนะคะ"

"โตเป็นสาวแต่ก็ไม่เคยเห็นพาหนุ่มๆ มาให้คุณพ่อรู้จักสักที ชีวิตนี้จะขึ้นคานเหรอลูก"

ใช่แล้วล่ะ เห็นเธอเป็นแบบนี้แต่รู้หรือเปล่าล่ะว่าผู้ชายแต่ละคนที่เธอคบด้วยน่ะไม่เคยได้แอ้มเธอหรอกนะ บางคนก็เข้าหาเธอเพราะเธอรวย บางคนก็อยากจะเข้าหาเธอเพราะเรื่องอย่างว่า ไม่มีใครสักคนที่เข้าหาเธอเพราะอยากจะคบหากับเธอจริงๆ อันที่จริงก็มีคนนึงนะที่ดูเหมือนจะชอบเธอจริงๆ แต่เธอเองที่เรื่องมากไม่เอาเขา ก็นิสัยของเธอกับเขามันเข้ากันไม่ได้น่ะสิ เธอไม่ชอบผู้ชายสกปรก แต่เขาน่ะภายนอกดูดี แต่พอคบด้วยจริงๆ แล้วถึงกับยี๊เลยแหละ

เธอชอบผู้ชายตัวหอม สะอาด ดูดี หล่อ เหมือนกับคนนั้น เอ๊ะ! พูดถึงคนนั้นก็นึกขึ้นมาได้ ตั้งแต่จบงานรับปริญญา ก็ไม่เจอเขาเลยแฮะ คนที่มารับลูกชายเขาทั้งสองคนก็จะเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่สูทเดินลงมาจากรถที่บ้านของเขา บ้างก็มีผู้หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีเดินลงมาด้วย เขาไปไหนของเขากันนะ

"เป็นอะไรลูก"

"ปะ เปล่าค่ะ" ถ้าบอกว่านึกถึงผู้ชายจะดูแรดไหมคะคุณพ่อ คงดูแรดสินะ ลูกสาวก็ต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าคนเป็นพ่อแม่ใช่ไหมนะแต่…

"เผลอคิดถึงผู้ชายอยู่ค่ะ"

"ตาหวาน!" ตกใจล่ะสิ

"คนไหนลูก สเปคหรือเปล่า จะพามาบ้านเลยมั้ย โอ๊ย ลูกจะมีผัว" เดี๋ยวนะ! นี่มันแปลกๆ ไหมอะ มันใช่แบบนี้เหรอ

"คุณพ่อทำไมดูตื่นเต้นล่ะคะ ไม่ดุเหรอที่ลูกทำตัวแบบนี้"

"นี่มันสมัยไหนแล้ว อีกอย่าง พ่อก็อยากมีหลานแล้วนะ ลูกน่ะไม่พามาให้พ่อลูกจักแม้แต่แมลงวันตัวผู้ พ่อก็อายุปูนนี้แล้วอยากจะได้ยินหลานเรียกคุณตา ใจจะขาด"

ให้ตายเถอะ นี่คือเดอะพ่อของนังหวานเอง เอาเถอะ คนแก่ก็คงอยากจะมีหลานแหละนะ แต่แบบนี้มันก็แปลกๆ ไปหน่อย ตาหวานกับคุณพ่อของเธอเดินคุยกันไปเรื่อยๆ อีกทั้งเพชรภูมิยังพาลูกสาวของเขาเดินจนทั่วโรงเรียนแห่งนี้ชี้นั่น ชี้นี้ และพูดถึงจุดประสงค์ในการสร้างที่นี่ขึ้นมาโดยที่เธอเพิ่งรู้ว่าคุณภาพของที่นี่ ที่ได้มาตรฐาน และติดท็อปอันดับต้นๆ ของประเทศ ทุกอย่าง ที่คุณพ่อเธอทำแรงบันดาลใจล้วนมาจากเธอทั้งสิ้น

"เอาเถอะ หวานพักผ่อนก่อนนะลูกอย่าเครียด เดี๋ยวพ่อเตรียมขึ้นไปเก็บกระเป๋า กลับบ้านแล้วล่ะ"

"อ้าว ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยนะคะท่านผู้อำนวยการ"

"ไม่ได้ๆ เมียท่านผู้อำนวยการรออยู่ วันนี้วันครบรอบแต่งงานด้วย ท่านผู้อำนวยการคนนี้ไม่อยากเสี่ยงกับมีดอีโต้ของเมียรัก"

คุณพ่อของเธอเดินไปแล้วคิดๆ ดูเธอนี่ช่างโชคดีจังที่มีคุณพ่อเข้าใจเธอแบบนี้ อีกอย่างภาพที่คุณพ่อพาเธอเดินชมโรงเรียนนานาชาตินี้จนทั่ว มันก็คล้ายกับฉากหนึ่งในการ์ตูนของค่ายดังอย่างเดอะ ไลอ้อนคิง อยู่เหมือนกันนะ ตอนที่มูฟาซ่าพูดว่า ทุกสิ่งที่ต้องแสงทองคืออาณาจักรของเรา

ตาหวานกำลังคิดว่าจะกลับไปที่ห้องเรียนของเธออยู่เหมือนกัน แต่ว่านะ ตรงนี้ลมเย็นชะมัด เธอเลยขออู้อีกนิดหน่อยแล้วกัน เดินไปที่หลังโรงเรียนที่ไม่ค่อยมีใครเดินมากันมากนัก เพราะทุกคนไม่ได้มีอารมณ์อยากจะชมนกชมไม้เหมือนเธอ ทุกคนเวลาพักก็อยากทานข้าว ออกไปเดินนอกโรงเรียนบ้าง เลิกงานก็อยากกลับบ้านทันทีไม่มีใครที่อยากจะอยู่ที่นี่เหมือนเธอหรอก

เธอเดินมาเรื่อยๆ ในขณะที่สายลมพัดพาแม่น้ำที่อยู่หลังโรงเรียนของเธอเป็นคลื่นๆ พัดมาอย่างแรง ขณะเดียวกันใบไม้ก็ปลิวไปตามแรงลม มันเย็นสบายก็จริงแต่กระโปรงทรงจีบสั้นของเธอมันก็จะเปิดไปด้วย เธอรีบเอามือปิดด้านหน้าเอาไว้ด้านหลังจะเปิดก็ช่างมันเพราะตรงนี้ไม่มีคนอยู่แล้ว ตอนนี้เธอคิดว่าเธอคงจะเซ็กซี่มากเพราะท่าทางที่เธอปิดประโปรงมันช่างเหมือนกับมาริลิน มอนโร คนดังคนนั้น

"แหม่ ถ้าตรงนี้มีผู้ชายที่ฉันถูกใจเธอจะพัดแรงกว่านี้ฉันจะไม่ว่าเลยนะ แต่นี่! ฉันอยู่คนเดียวย่ะ คนเดียว" ทันทีที่ลมสงบเธอก็เปิดศึกกับพระพายทันที ก่อนที่จะหมุนตัวไปทางด้านขวาเพราะตรงนั้นจะมีศาลาที่สามารถเดินไปที่กลางน้ำได้แต่ทว่าทันทีที่เธอหมุนตัวไปนั่นหัวใจก็แทบจะหยุดเต้นจนเธอต้องจับที่หน้าอกข้างซ้ายในตำแหน่งของหัวใจเธอเอาไว้

"พี่เต"

เธอพูดออกมาเบาๆ เมื่อเห็นภาพเทพบุตรสุดหล่อของเธอในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวปลดกระดุมสองสามเม็ดอวดแผงอกกำยำ หวงชะมัดเลย! เขาเอาเสื้อใส่ในกางเกงผ้าเนื้อดีที่พอดีกับตัวเขาอย่างสุภาพ เตมินทร์กำลังนั่งเหยียดขาที่เก้าอี้หินอ่อนสีขาว มือหนึ่งเหยียดไปด้านหลังส่วนอีกมือยกบุหรี่ในมือขึ้นสูบแล้วใช้ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบมวนบุหรี่เอาไว้ เขาเงยหน้าขึ้นหลับตาและปล่อยควันขาวคละคลุ้งออกมา ในขณะที่สายลมก็พัดเส้นผมสีดำของเขาจนปลิวพลิ้วไสวไปตามแรงลมอย่างหน้าดู

"อยากเป็นบุหรี่จังเลย อยากโดนดูด"

เธอมองเขาแล้วเม้มปากแน่นตอนนี้กระโปรงเธอจะเปิดหรืออะไรเธอไม่สนใจแล้วล่ะ เพราะผู้ชายตรงหน้าของเธอน่าสนใจกว่าเป็นไหนๆ เธอควรจะลองเดินไปทักเขาดูหน่อยไหมนะ เขาจะจำเธอได้หรือเปล่า ต้องจำได้สิ เธอน่ะเป็นถึงเพื่อนของน้องสาวอดีตเมียเลยนะ อีกอย่างเธอเคยแนะนำชื่อตัวเองกับเขาไปแล้วไง จำได้หรือเปล่า

ตัดสินใจแล้ว!

สวบ~ สวบ~ สวบ~

"เอ่อ…" ยังเดินไม่ทันถึงตัวเลย พ่อคุณเขารู้ตัวแล้ว แถมท่าทางการมองมันก็ไม่ธรรมดาเลย เมื่อเขาแหงนหน้าขึ้นอีกนิด แล้วลืมตาขึ้นจ้องมองเธออย่างนั้น ปวดคอไหมคะ อยากนวดให้จังเลย

"ขอโทษครับ พอดีผมเห็นป้ายว่าตรงนี้สูบบุหรี่ได้" เตมินทร์รีบลุกขึ้นยืนแล้วดับบุหรี่ในมือตรงที่ทางโรงเรียนจัดเอาไว้ให้ ใช่แล้วล่ะ ทางโรงเรียนจัดเอาไว้ให้สำหรับผู้ปกครองที่มารอลูกๆ ของตัวเอง แต่ปกติแล้วจะเตรียมเอาไว้ให้หลายจุด ซึ่งจุดนี้จะเป็นจุดที่ไม่ค่อยมีใครมามากนักเพราะมันค่อนข้างไกล

"เอ่อ… ไม่เป็นไรค่ะ" อยากถามมากเลยพ่อคุณ เพิ่งหัดสูบบุหรี่เหรอจ๊ะ ทำไมปากชมพู๊ชมพู จนน่า อร๊ายยย! อย่าเม้มปากแบบนั้น ใจอีหวานจะละลาย

"มารอเด็กๆ เหรอคะ"

"ครับ ผมเพิ่งกลับจากต่างประเทศพอดี เห็นว่ายังทันเลยมารอรับลูก" เขาจงใจเน้นคำนั้น แปลว่าไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ไปมากกว่านี้เหรอ แต่อย่างน้อยๆ วันนี้เธอก็ได้เข้าใจแล้วล่ะว่าที่เขาหายไปหลายวันก็เพราะว่าไปทำงานที่ต่างประเทศมา

ชิ ทำเป็นมาเน้นคำว่าลูก จ้า รู้ตั้งนานแล้วว่ามีลูก แต่คุณขา ลืมรึเปล่าเอ่ย ว่าคุณมีแต่ลูกเด้อ ไม่มีเมีย

"ออ ค่ะ ไม่เหนื่อยเหรอคะพี่เต" เอาสิ เธอก็สู้กลับด้วยการบอกเขาว่าเธอรู้จักเขานะ แต่เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ นี่เขาลืมเธอจริงๆ เหรอ เขาจำเธอไม่ได้จริงดิ บ้าบอ วันนั้นอ่ะ วันรับปริญญาเธอเป็นคนแนะนำตัวกับเขาด้วยตัวเองเลยนะ อีตาเตมินทร์เป็นอัลไซเมอร์รึไง!

"รู้จักผมด้วยเหรอครับ" รู้สิโว้ย เธอเป็นเพื่อนของน้องอดีตเมียคุณไงคะ อีกอย่างนะ ในประเทศนี้ โลกนี้ ไม่มีใครไม่รู้จักคุณค่ะ ในหน้าหนังสือธุรกิจเอยหรือแม้กระทั่งเบื้องหลังที่เป็นเพื่อนกับมาเฟีย และนักธุรกิจมือทองเธอก็รู้

"ค่ะ ตาหวานไงคะ เพื่อนคะนิ้ง"

เขาทำหน้าสงสัยนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มรับอย่างที่เธอเองก็รู้เลยว่าเขาจำไม่ได้! อยากจะไปดึงหูพ่อคุณเขาจริงๆ เดี๋ยวให้ได้เป็นเมียก่อนเถอะ แม่จะดึง จะชัก จะซุก จะไซ้ทั้งวัน ทั้งคืนไปเลย!

"ครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปรับลูกก่อนนะครับ น่าจะใกล้เลิกแล้ว"

"ค่ะ เดินดีๆ นะคะ" ระวังถูกฉุดไปทำผัว!