The Ghost Kryptonite

Chapter 12

Nakadapa ako sa mesa ko habang hinihigaan ang mga papers na kailangan kung ayusin dahil bukas aalis na naman ako at may pupuntahan kaming isla upang samahan ang mga tourist na libutin ang isla dahil nga kilala ang islang iyon sa pagiging maganda at malinaw ang buong paligid. Hindi ko alam pero parang wala akung ganang gumalaw o gumawa ng mga trabaho ko paano ba naman hindi na ako nanaginip kay Rayle isang araw na ang nagdaan. Bumalik na ako sa trabaho ko pero kahit anong tulog ko wala na akung panaginip tungkol kay Rayle o sa magandang palasyo niya at sa hindi malamang dahilan doon ako nalulungkot na hindi ko alam basta ang alam ko hinahanap ng sarili ko ang presensiya ni Rayle.

Hindi ko naman kung bakit ako nasasaktan kahit na panaginip lang ang lahat ng iyon pero kakaibang sakit naman ang nararamdamann ko iyong parang iniwan ako ng walang paalam at sinaktan nalang ako bigla na hindi ko maintindihan. Panaginip lang iyon pero naging masaya ako sa panaginip na iyon dahil kakaibang saya ang dinulot niya sa akin at gusto kung kastiguhin ang sarili ko dahil sa nararamdaman ko.

“Kanina kapa tulala Kleyton may problem aba?” dahan-dahan akung napalingon sa kasamahan ko sa trabaho ng tinignan ko nito malamang kanina pa niya napapansin na nakadapa lang ako dito at walang imik. Mapait akung ngumiti sa kanya at napabuntong hininga dahil apektado na ako ng panaginip kuna hindi dapat kasi panaginip lang naman iyon.

“Maayos lang naman ako may iniisip lang,” sagot ko sa kanya sabay sandal sa upuan ko at napahilamos sa aking mukha kasi kahit ako hindi kuna naiintindihan ang sarili ko o ano ba talaga ang totoo kung nararamdaman. Dam this heart!

“Mauna na ako sa labas ha para kumain ng lunch sumunod ka,” tumango ako sa kanya kaya kaagad na naman itong umalis at naiwan na naman ako dito kaya bumalik ako sa ginagawa ko kung saan nakadapa ako sa mesa at wala sa sarili kahit na ang pag-kain ko nakalimutan kuna at wala na akung gana.

Bigla nalang pumasok sa utak ko ang nakangiting mukha ni Rayle at may kung ano saya akung naramdaman pero ang saya na iyon ay kaagad na napalitan ng isang kirot hanggang sa mariin akung napapikit at mas lalong dumapa sa mesa ko hindi alintana na may tatapusin pa ako. Para akung isang kanta ni Katy Perry na The one that got away, dahil gusto kung maging babae niya ako kahit sa kabilang buhay lang at ang sakit isipin non, aaminin kusa sarili kuna kahit dalawang beses ko palang nakita si Rayle nagkagusto na ako sa kanya alam kung kabaliwan dahil sa panaginip ko lang siya nakikita pero sa kanya ko kasi nakita ang mga bagay na gusto ko sa isang lalaki.

Dahan-dahan kung ipinikit ang mga mata ko ng makaramdam ako ng hapdi sa mata ko dahil gusto kung umiyak na wala namang dahilan at ayaw kung tumulo ang luha kusa ganitong bagay pero hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili kuna hindi mapaluha. Hinayaan ko ang sarili kuna makatulog at kahit katiting na pag-asa umaasa ako na sana mapanaginipan ko ulit si Rayle kahit sa huling pagkakataon nalang. Hanggang sa tuluyan na akung nilamon ng antok at hindi alintana kung ano na ang posisyon ko.

Sa pagdilat ng mga mata ko hindi ko napigilan ang sarili ko at kaagad na sumilay ang ngiti sa mga labi ko pero tumulo naman ang mga luha ko habang nakatingin sa paligid ko lalong-lalo nasa lalaking nakatayo sa dulo at nakangiti sa akin habang may hawak itong tatlong bulaklak ng rose at dahan-dahan na lumakad palapit sa akin. Tinakpan ko ang mga labi ko upang mapigilan ko ang sarili ko na huwag mapa-iyak ng malakas pero iyak na may halong saya dahil hindi ko alam kung kanino ako magpapasalamat na ngayon ay nasa harapan kuna si Rayle at nakangiti sa akin.

“Natagalan ba ako my Queen?” bigla nitong binigay sa akin ang hawak niyang bulaklak at sa isang iglap yakap-yakap na niya ako pero may naramdaman ko sa kanya na parang ang tamlay ng kanyang katawan parang pagod na pagod ito habang nakayakap sa akin kaya hinayaan ko nalang. “Na miss kita ng sobra Kleyton,” hindi ko alam kung guni-guni ko lang iyon pero punong-puno ng emosyon ang kanyang mga salitang sinabi sa akin dahil nararamdaman ko. Hindi kuna din napigilan ang sarili ko at niyakap nadin si Rayle at kagaya ng dati sa isang iglap lang nawala nalang bigla ang lungkot na nararamdaman ko.

“Hindi ko alam na makakabalik pa pala ako dito at hindi ko alam na makikita pa kita ulit Rayle akala ko iyon na ang huling pagkikita natin at hindi ko alam ang gagawin ko dahil nagustuhan ko ang lugar dito kahit sa panaginip lang makapunta ako dito,” humigpit ang yakap sa akin ni Rayle at ibinaon ang kanyang ulo sa leeg ko. “Ilang beses akung natulog sa loob ng isang araw nagbabaka-sakali na mapaniginipan ulit kita pero kahit anong tulog ko wala namang nangyayari,” hinimas ni Rayle ang likod ko habang yakap-yakap ko siya at mariin akung hinalikan sa noo sabay tingin sa aking mga mata.

Gusto kung sampalin ang sarili ko dahil bakit ako nagka-gusto sa lalaking sa panaginip ko lang makikita at makakasama? Alam kung hindi kapani-paniwala dahil sa panaginip ko lang siya nakikita at sobrang layo naman sa katotohanan ang lahat ng ito pero ano ang magagawa ko kung dito ako masaya at palagi ko ng hinahanap ang mukha niya at siya na ang laman ng utak kahit sa kaunting panahon na iyon.

“Im sorry kung nahuli ako may inasikaso lang kasi ako,” saad nito at doon unti-unting kumunot ang noo ko pero kaagad namang nawala sa sarili ko ng bigla niya nalang hinalikan ang kamay ko. “Ang mahalaga lang naman ay ang kasama muna ako ngayon at nagkita na tayo kahit sandali lang diba,” bigla nitong nilagay sa tenga ko ang nagkalat na buhok ko sa aking mukha at hinalikan na naman ako sa noo. “Hihintayin kita mamaya ulit dito,” bigla akung nagulat sa kanyang sinabi pero hinawakan lang niya ang kamay ko at ngumiti at sa isang iglap bigla nalang naging puti ang buong paligid at mabilis akung napadilat ng mga mata ko at napatingin sa lalaking tumatapik sa akin at doon bumungad sa harapan ko si Ivan na may dalang pagkain at naka-tinign sa akin habang nakataas ang kanyang kilay.