Kabus gibi bir gecenin bitip de güneşin yeniden doğduğu yepyeni bir sabaha uyanıyordu Niran. Fakat bu seferki kendiliğinden olmuş değildi. Bir gürültü hasıl olmuştu kulaklarına, onun rahatsızlığıyla gözlerini araladı. Birbirinden ayrılmayan kirpiklerini zorlarken yarım bir görüş açısıyla yattığı yer yatağından kalkıp çıplak ayaklarıyla odanın kapısına yöneldi.
Daha ilk adımını atmıştı ki karşısında beliren arkadaşı Hevin'in kollarına yapışmasıyla bir adım geriledi.
"Niran." Derken ismini korkuyla telaffuz ediyordu Hevin.
"Hevin." Diye arkadaşına nihayet açabildiği kısık gözleriyle baktı Niran.
"Erkencisin." Derken gelen sesler biraz daha yükselmişti.
Kendi ailesine oranla anlayışlı ailesi sağolsun Hevin gece yanlarında kalmış, görünüşe bakılırsa ondan çok önce uyanmıştı. Gerçi saat he
