สองวันต่อมา
ฉันกำลังนั่งดูข้อมูลที่จ้างนักสืบไปสืบเรื่องไททันเมื่อหลายวันก่อนอย่างใจจดใจจ่อ กระดาษเอสี่จำนวนเกือบยี่สิบแผ่นวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะกระจกใสตรงหน้า
ฉันเลือกหยิบแผ่นที่สะดุดตาที่สุดขึ้นมา เป็นรูปถ่ายหมู่ของนักศึกษามหาลัยแห่งหนึ่ง และที่สะดุดตาเพราะมีคนที่ฉันคุ้นหน้าคาดตาดีหนึ่งคนและคนที่เพิ่งเจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อนอยู่ในนั้นด้วย
"อย่างที่คิดไว้เลย" ฉันแสยะยิ้มอย่างพอใจ
ไททันกับผู้หญิงคนนั้นเคยเรียนที่เดียวกันแถมดูจากในรูปถ่ายที่หมอนั่นยืนขนาบข้างผู้หญิงคนนั้นคล้ายกีดกันผู้ชายอีกคนมันทำให้ฉันมั่นใจเข้าไปใหญ่
"คงจะแอบชอบหล่อนมานานแล้วสิ"
ถึงจะเป็นแค่การคาดเดาแต่ฉันมั่นใจว่าเปอร์เซ็นต์ถูกมีเกินกว่าครึ่ง ดูสายตาหมอนั่นวันที่เราทั้งสามคนบังเอิญเจอกันสิ สายตาที่เศร้าสร้อยตอนที่ฉันแอบประชดว่าเขาแอบชอบเพื่อนในตอนนั้น
"อะไร" ฉันหยิบเจอกระดาษแผ่นหนึ่ง ในนั้นจะเขียนเกี่ยวกับประวัติ
