“ไอ้นิกซ์ กูกำลังขอมึงในฐานะพี่ชายอีกคนของวีญ่า กูขอแค่นี้ ถ้าวันนี้มึงไม่เห็นค่าก็ขอแค่อย่ากลับไปทำร้ายน้องซ้ำมึงรับปากกูได้ไหม”
“...”
“ไอ้นิกซ์ รับปากกู”
“ไม่จำเป็นว่ะ...นั่นเมียกู”
“เมีย? เมียคนที่เท่าไหร่ของมึงวะไอ้นิกซ์” มันถามแล้วมองผมด้วยสายตาเยาะเย้ยถากถาง
“...”
...olo
ผมชูนิ้วกลางแทนคำตอบแล้ววางแก้วลงจากนั้นก็ลุกเดินออกมาจากโต๊ะก่อนมันที่ลุกขึ้นยืนแล้วซะอีก
ไม่มีอะไรต้องคุยอีกกับเรื่องนั้น เรื่องส่วนตัวที่ผมไม่อยากพูดถึงเพราะไม่รู้จะพูดทำไม พูดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
ผมออกมาจากร้านเดิมแล้วขับรถไปที่ร้านใหม่ เลือกร้านที่ไม่เคยมาเผื่อจะไม่ต้องเจอคนรู้จักให้รำคาญใจอีก ผมเดินเข้าร้าน ๆ หนึ่ง เข้าไปนั่งดื่มแล้วก็มองสาว ๆ ที่ตอนนี้แทบจะทุกคนกำลังส่งสายตามาให้ผมด้วยซ้ำ แบบนี้ล่ะที่ผมต้องการ ตอนนี้ผมอยากสนุกมากกว่าหลังจากที่ไม่ได้ใช้ชีวิตสำราญตามประสาแบดบอยของตัวเองมาพักหนึ่ง
...
