“ไม่ทำ”
“อะไร?”
“บอกว่าไม่ทำก็คือไม่ทำ ไม่ต้องซื้อมาอีก ให้พี่ใส่ถุงยางตอนอึ๊บเราสู้เอาเชือกมาผูกคอตายง่ายกว่า”
“แต่... / บอกว่าไม่ทำไงวีญ่า”
“พี่จะไม่ทำถ้าเราไม่เต็มใจ คำไหนก็คือคำนั้น แต่ถ้าเรายังเซ้าซี้จะให้ใช้พี่ก็จะใช้ จะใช้ตอนนี้เลยเอาไหม? เดี๋ยวจะใช้วันเดียวให้หมดกล่องเลย”
เขาพูดจบก็ก้มลงไปหยิบกล่องถุงยางอนามัยขึ้นมาอีกครั้งแล้วก็เปิดกล่องหยิบกล่องเล็กในนั้นออกมาเปิดอีกที่ก่อนจะหยิบถุงเล็ก ๆ ออกมา
“นะ นี่ทำอะไร” ฉันถามเสียงสั่นแล้วก็เริ่มขยับขาไปด้านหลังในขณะที่เขากระตุกยิ้มแล้วเอามือจับปมของผ้าเช็ดตัวที่เขาพันเอวเอาไว้
“ยังต้องถามอีกเหรอ”
“...ก็เมื่อกี้บอกว่าไม่ทำไง” ฉันพูดไปก้าวถอยหลังไปด้วยเพราะเขากำลังก้าวมาข้างหน้า สายตาท่าทางก็คุกคามจนฉันหวั่นใจ หวั่นใจมากด้วยเพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะถ้าเขาจะทำฉันสู้ไม่ไหวหรอก สู้ให้ตายก็คงตายไปเฉย ๆ
“หึ ๆๆ ก็ใช่น่ะสิ พี่บอกหลายรอบแล้
