"พี่ภีม" เจ้าของร่างเล็กที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาด้วยอาการหอบเหนื่อยเรียกชายหนุ่มที่นั่งรอเธออยู่ตรงชุดเก้าอี้เล็กๆ บริเวณหน้าร้านกาแฟร้านหนึ่งในมหาวิทยาลัย
…ที่เดิม ที่เขาและเธอเคยเจอกันครั้งเเรก
"ไม่ต้องรีบก็ได้เกด เดี๋ยวหกล้มขึ้นมาจะมาโทษพี่อีกไม่ได้นะ" ชายหนุ่มพูดกึ่งขัน ก็เจอเธอที่นี่ทีไรก็มีสภาพแบบนี้ทุกทีเลยนี่นา
"ขอโทษค่ะ พี่ภีมเลยต้องให้พี่ภีมรอตั้งนานเลย พอดีวันนี้อาจารย์สอนเลิกช้าน่ะค่ะ" เธอบอกเหตุผลของตัวเองกับเขา ขณะที่ภีมภัทรลุกขึ้นยืนและยื่นมือไปดึงหนังสือเล่มหนาในมือคนตัวเล็กกว่ามาถือไว้เอง
"อุ้ย ไม่เป็นไรค่ะพี่ภีม เกดถือเองได้แค่นี้เอง" นริศราพยายามปฏิเสธ แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะหลังจากเขาแย่งหนังสือจากมือเธอไปได้ก็เดินนำหน้าไปก่อนเ ส่งผลให้คนตัวเล็กกว่าต้องรีบเดินตาม
"พี่ภีม" เธอเรียกเขาเมื่อทั้งสองเดินเคียงคู่กัน เรียกดวงตาคมคู่คมให้หันมามอง
"พี่ภีมเห็นมั้ย ขนาดวันนี้เ
