นริศราที่ตอนนี้นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงนอนสีหวาน หันไปมองยังฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นอาณาเขตของลลนาก็พบว่ามีเพียงความว่างเปล่า เป็นเรื่องธรรมดาที่วันเสาร์อาทิตย์อย่างนี้ ถ้าไม่มีอะไรทำ หากเธอและลลนาไม่ไปเที่ยวพักผ่อนกันสองคน ต่างคนก็จะไปเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนกลุ่มเดียวกันในคณะของตัวเอง
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ลลนาหรือแม้กระทั่งเพื่อนในกลุ่มของเธอเอง เลือกที่จะทิ้งให้เธอนอนอุดอู้อยู่ในห้องเล็กๆ แห่งนี้เพียงลำพัง ด้วยเหตุผลคือ เธอไม่ควรจะออกไปตากแดดตากลมหรือแม้กระทั่งตากฝน (เพราะหน้านี้เป็นหน้าฝน) เพราะเธอยังไม่หายดี แม้ว่าเธอจะพิสูจน์ให้เพื่อนๆ ได้เห็นด้วยการขัดคำสั่งอีตาคุณหมอภีมภัทร คนส่งเอกสาร (ชื่อยาวขึ้นเรื่อยๆ นะเนี้ย) ด้วยการไปสอบเมื่อวานแล้วก็ตาม
"เฮ้อ เบื่อจัง" หญิงสาวบ่นกับตัวเองด้วยความเบื่อหน่าย
แล้วแค่สักพักเจ้าของร่างบางก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นไปรื้อๆ ค้นๆ อะไรในตู้เสื้อผ้า
