"แต่พี่เล่าเรื่องของพี่ให้เกดฟังตั้งเยอะเเล้ว เรายังไม่เห็นเล่าเรื่องอะไรของเราให้พี่ฟังบ้างเลย" เขาถาม ขณะจอดรถที่หน้าร้านอาหารบรรยากาศสบายๆ ซึ่งถือว่าหาได้ยากแถวใจกลางเมืองอย่างนี้ คราวนี้ นริศราเลือกเปิดประตูรถเองแทนการรอให้เขาอ้อมมาเปิดให้
"คราวที่เเล้วพี่ภีมเลี้ยงเกด คราวนี้เกดเลี้ยงพี่ภีมคืนนะ" เสียงใสบอกขณะก้าวเข้ามาในร้าน รู้สึกเกรงใจเพราะคราวที่แล้ว พี่ภีมอุตส่าห์ใจดีเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมเธอเเถมยังเผื่อเเผ่ไปถึงเพื่อนเธออีกด้วย
"ไม่ได้ค่ะ จะให้เราเลี้ยงพี่ได้ยังไง พี่ทำงานได้เเล้ว เรายังเรียนหนังสืออยู่เลย พี่เลี้ยงเรานั่นล่ะถูกแล้ว" เสียงของเขาเป็นเชิงดุน้อยๆ
คนถูกดุทำท่าจะเถียง แต่ถูกเสียงห้าวก็ดังขึ้นขัดซะก่อน
"ไม่มีเเต่นะ ลูกเกด" เขาพูดเสียงเข้ม เธอจึงได้เเต่เงียบ กลัวว่าเขาจะโกรธเธอเเล้วพาให้ไปกันใหญ่ ตอนนี้มิตรภาพของเรากำลังไปด้วยกันได้ดี อย่ามาทะเลาะกันเลย ก็พี่ภีมออกจะน่
