หนูเป็นของพี่ 25+++
2333 Words
“อดทนนะ”
เขาโอบกอดเธอเอาไว้แน่นให้ร่างบางของเธอแนบร่างใหญ่ของเขาและพาเดินออกจากงานปาร์ตี้บ้าบอนี้ให้เร็วที่สุดโดยไม่ได้ล่ำลาใคร เพราะลำพังตัวเขาเองก็แทบจะคุ้มสติไม่ไหวและไหนยังต้องคอยดูแลร่างเล็กที่กำลังโดนยาปลุกเซ็กชนิดรุนแรงเข้าไปมากกว่าเขา
"อื้อ ร้อน"
ญาลินครางเสียงอ่อนอยู่ในลำคอด้วยความรู้สึกประหลาดมากมาย เธอไม่เคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อนนอกจากความฝันในคืนนั่นที่มีธามอยู่บนเรือนร่างของเธอ
"อดทนนะ"
เขาส่งร่างเล็กให้นั่งบนเบาะรถและตัวเขาก็รีบขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ ปากก็พร่ำบอกให้เธออดทนเพราะที่นี้ไม่ใช่ที่ปลดปล่อยอารมณ์ร้อนของเธอกับเขา คงต้องหาที่แสนจะวิเศษและมีกันสองคนเท่านั้น
"ได้โปรดช่วยหนูญาด้วย มันทรมาน อื้อ"
เสียงประตูรถปิดลงพร้อมกับมือเล็กแสนบอบบางของเธอเริ่มถอดชุดเกาะอกออก ความร้อนที่ไม่รู้มาจากไปมันเรียกร้องให้เธอทำแบบนี้เพื่อจะหาใครมาระบายความช่ำเยิ้มที่ไหลออกมาจนเปียกชั้นในอย่างไม่มีเหตุผล
"ญาลิน"
ร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างกายเขากำลังถอดเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอออกอย่าร้อนรน ธามหันไปจ้องมองทุกอย่างด้วยสายตาหื่นกระหาย เวลานี้อะไรก็ห้ามเขาและเธอไม่ได้อีกแล้ว ญาลินน่ากินไปทั้งตัวใครจะอดใจไหว
"ช่วยหนูญานะคะพี่ธาม"
จากร่างเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้างเขา เธอรีบพาร่างเปลือยเปล่าขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขาด้วยความตั้งใจ ความช่ำเยิ้มตรงกลางของหญิงสาวทำให้เธอห้ามใจอดทนเหมือนที่เขาบอกไม่ได้
"หนูญาก็ต้องช่วยพี่นะ"
เขาพรมจูบลำคอระหงที่มีแต่กลิ่นกายหอมของเธอเคลือบเอาไว้อย่างหิวโหย มือใหญ่ข้างหนึ่งโอบกอดกายหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับบังคับรถให้เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็ว
“เราไปช่วยกันในห้องนะ”
ร่างใหญ่รีบถอดเสื้อยืดสีขาวของตัวเองออกแล้วใส่ให้หญิงสาว ถึงวันนี้ที่บ้านคอนเนอร์จะไม่มีใครอยู่แต่เขาก็ไม่ไว้ใจกลัวใครจะมาเห็นเรือนร่างของเธอที่กำลังจะเป็นของเขาแต่ผู้เดียวนี้
ธามพาญาลินเดินตรงดิ่งมายังประตูทางเข้าที่อยู่ตรงกลางระหว่างบ้านสามหลัง เขาสาวเท้าให้เร็วที่สุดเพราะญาลินเริ่มทรมานจนจะรอไม่ไหวและเขาเองก็แทบจะปริแตกคากางเกงเพราะร่างบางในอ้อมกอดน่ากินเหลือเกิน
ร่างเล็กในอ้อมกอดไม่ยอมอยู่นิ่ง สองมือของเธอไล่เล่นเพื่อระบายความวาบหวามในอกอยู่กับแผงอกแกร่งของเขาที่มีไรขนสีดำขึ้นเป็นแนวเรียงสวยงามมาจากใต้กางเกง
ลิ้นเล็กของญาลินไล่เลียตรงยอดอกสีชมพูที่แข็งเป็นไตของธามเหมือนเธอกำลังหิวทุกอย่างในตัวเขาอย่างหยุดไม่ได้
“อ้าส์”
เสียงครางกระหึ่มในลำคอของร่างใหญ่ที่แสนจะทรมานเพราะความเสียวซ่านที่เธอส่งมาให้ตลอดทางเดินที่ไม่กี่ก้าวแต่วันนี้มันช่างยาวไกลจนเขาแทบจะมาไม่ถึง
ญาลินถูกวางลงบนที่นอนอย่างเบามือพร้อมกับสายตาคมที่จ้องมองเธออย่างไม่ละไปไหนแม้แต่นาทีเดียว หญิงสาวที่ในตัวมีฤทธิ์ยาเสียสาวอยู่เต็มไปหมดเริ่มเขินอายจนต้องใช้สองมือตีประท้วงตรงแขนสองข้างของเขาที่กำลังใช้ยันตัวเขาให้ห่างจากตัวเธออยู่
“เปลี่ยนใจได้นะ”
ถึงจะอยากจับเธอกินให้ชื่นใจมาตั้งแต่คืนวันที่ได้ชิมแต่ถ้าเธอไม่เต็มใจเขาก็ยินดีจะทรมานและหาทางอื่นรักษาเธอจนหายไม่ยอมให้เรื่องไม่เต็มใจเกิดขึ้นกับเธอเป็นอันขาด เขาไม่ชอบให้เธอเสียใจ
“พี่ธาม หนูญาไม่ไหวแล้ว”
“แต่หนูญาจะไม่สามารถเรียกสิ่งที่เสียไปคืนมาได้แล้วนะ”
“หนูญายกให้พี่ธามค่ะ ช่วยหนูญานะ”
ร่างเล็กที่เกือบจะไม่มีสติของตัวเองหลงเหลืออยู่เลยเผยยิ้มหวานเยิ้มออกมาให้เขา เธอรู้ตัวดีว่าพูดอะไรออกไปและจะไม่มีวันมานั่งร้องไห้เพราะเธอยินดีที่จะเป็นของเขาไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม ธามคือคนที่เธอคิดถึงเป็นคนแรกไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้
“ครางดังๆ นะยาหยี”
เขาถอดเสียผ้าที่เหลือของตัวเองออกและเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ไยดีพร้อมกับชั้นในที่มีญาลินช่วยถอดเหวี่ยงไปตัวชิ้นก่อนหน้านี้
“เข้ามาสิ หนูญาต้องการพี่ธาม”
เรียวขาคู่งามที่เคยเบียดเสียดกันไปมาเพื่อระบายความต้องการของอารมณ์สวาทถูกยกอ้าจนกว้างโดยเจ้าของเรียวขาและเรียกร้องให้เขาเข้าไปในตัวอย่างไม่อาย
“ตอนนี้ยังไม่ได้ หนูญาจะเจ็บนะ อ้าส์”
แกนกายใหญ่โตได้ออกมาสูดอาการด้านนอก ฤทธิ์ยานั้นทำเอาเขาปวดหนึบไปทั้งตัว และต้องการหาที่ปลดปล่อยในตอนนี้แต่เขาต้องรอเวลาให้หญิงสาวที่ยังไม่เคยพร้อมที่จะรับความใหญ่โตของเขามากกว่านี้ก่อน
“พี่ธาม”
นิ้วแกร่งที่เคยเขี่ยพวงแก้วอมชมพูของเธอเล่นกำลังแหย่เข้ามาในช่องทางรักของเธอที่มีแต่น้ำรักไหลอาบเยิ้มสองข้างกลีบอวบอูม หญิงสาวได้แต่เรียกชื่อเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เขากำลังป้อนเข้ามาให้
“หนูญา”
ความคับแน่นบีบรัดที่เธอกำลังทำกับนิ้วของเขาทำให้เขาต้องครางตอบเป็นชื่อเธอ ถ้าเขาเอาความใหญ่โตยัดเข้าไปในตัวเธอมันจะขนาดไหนนี้แค่นิ้วเธอยังคับแน่นได้ขนาดนี้ ญาลินทำไมถึงได้น่ากินไม่เลิกนะแบบนี้เขาคงหลงเธอจนไปไหนไม่รอดแน่
“อร่อยจัง”
นิ้วแกร่งที่ถูกเคลือบไปด้วยน้ำหวานของหญิงสาวถูกดึงออกมาดูดเลียอย่างอร่อยให้ญาลินได้ดู เขากลืนกินทุกหยาดหยดที่ติดมาจนหมดราวกับว่ามันคืออาหารจานโปรดที่เขารอคอยจะได้กินมาแสนนาน
“เจ็บหน่อยนะยาหยี”
แกนกายใหญ่โตที่พร้อมสู้ศึกถูกจดจ่ออยู่ตรงปากทางรักแสนฉ่ำเยิ้มของญาลิน เขากดตรงปลายหัวที่บานใหญ่เข้าไปอย่างช้าๆ แต่มันก็แทบจะไปขยับเข้าไปด้านในเลย ญาลินน้อยคับแน่นจนเขาเข้าไม่ได้
"เจ็บ"
ร่างเล็กบิดส่ายไปมาด้วยความทรมาน สองขาของเธอพยายามจะหุบเข้าหากันแต่เขากลับจับมันให้อ้ากว้างกว่าเดิม
"อ้าส์ แน่น"
เขาดันกายแกร่งเข้ามาอีกครั้ง ความต้องการอยู่เหนือทุกอย่างแม้แต่เสียงบอกของเธอเขาก็แทบจะไม่ได้ยิน ตอนนี้เอาอะไรมาฉุดเขาออกไปจากตัวเธอเขาก็ไม่ยอมไปต้องได้กินเธอก่อนเท่านั้น
"ไม่เอาแล้ว เจ็บ"
สองมือเล็กเริ่มผลักเขาให้ออกไปจากตัวเธอทั้งที่ร่างกายยังคงต้องการให้เขามาเติมเต็มแต่ความเจ็บมันกลับวิ่งไปทั่วตัวเธอเหมือนร่างกายเธอกำลังจะฉีกออกจากกัน เลือดสีแดงสดไหลออกมาปนกับน้ำหวานของเธอจนเปรอะเปื้อนไปหมด
"อ้าส์"
เขาดันลำรักใหญ่โตเข้าไปในกายคับแน่นของหญิงสาวรวดเดียวมิดลำรักแสนใหญ่โต มีบางอย่างที่เขาภูมิใจที่ได้มันมาฉีกขาดอย่างรุนแรงจนเขารับรู้ได้
"กรี้ดดด"
สองมือเล็กกำผ้าปูที่นอนสีขาวเอาไว้แน่นจนมันยับยู่ยี่เพื่อระบายความเจ็บ น้ำหยดใสไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองเพื่อระบายความเจ็บปวดแสนสาหัสนี้ออกมา
"ไม่เจ็บนะคนเก่ง"
ร่างใหญ่ที่เชื่อมตัวติดกับเธอโน้มลงมาหาหญิงสาวที่นอนอยู่ ปากหนาจูบซับน้ำตาให้เธอไปทั่วสองข้างแก้มอย่างทะนุถนอมเหมือนเธอเป็นแก้วแสนเปราะบางที่เขาต้องดูแลอย่างดี
ธามให้เวลาญาลินได้ปรับรับความใหญ่โตของเขา และเขาก็หลอกล่อเด็กดื้อให้ลืมความเจ็บไปด้วยสองมือใหญ่ขยับเต้าอวบอิ่มจนแดงเป็นรอยนิ้วแทน
"อื้อ ขยับสิคะ"
ร่างเล็กที่โดยเขารุกทั้งด้านบนและด้านล่างเริ่มคล้ายความเจ็บปวดออกไปได้ และเริ่มต้องการให้เขามากขึ้นอีกครั้ง
“ครับ”
ธามรีบทำตามคำสั่งคุณหนูเพราะเขายังไม่อยากทำให้คุณหนูเลอะเทอะก่อนที่จะเริ่มบทรักเพราะเขาปริแตกด้วยความคับแน่นที่เธอบีบรัดเขาอยู่
"อ้าส์ แน่น อ้าส์"
สะโพกแกร่งขยับตอกแกนกายเขาออกเนิบนาบให้เธอรับจังหวะเสียวที่เริ่มต้นขึ้นให้ได้ก่อนจะต่อบทใหม่ แต่เธอก็ยังคับแน่นจนเขาเสียวสะท้านไปทั้งตัว
"อื้อ อื้อ ซี้ดด"
ญาลินเริ่มชินกับแกนกายที่เริ่มขยับเข้าออกในตัวเธอ เธอก็เก่งขึ้นทันทีครางรับเขาได้อย่างสุดเสียงไม่มีเขินอาย
"อ้าส์ ซี้ดด"
ธามยิ้มออกมาอย่างได้ใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีอารมณ์สวาทไปพร้อมกับเขา สะโพกแกร่งรีบสาวจังหวะให้เร็วแรงตามที่ใจปรารถนาทันทีไม่ต้องรีรออะไรแล้วได้เวลาที่เขาต้องรักษาคุณหนูให้หายสักที
“พี่ธามขา เร็วอีก ซี้ดดด”
ร่างเล็กร้องขอความต้องการออกมาอย่างหน้าไม่อาย ทั้งฤทธิ์ยาทั้งธามทำให้เธอต้องการอย่างหยุดไม่ได้ เขาเป็นยิ่งกว่าหมอทีแสนเก่งที่สุดซะอีก
ร่างใหญ่โถมแรงกายที่มีทั้งหมดใส่หญิงสาวด้วยอารมณ์สวาทฤทธิ์ ยาในตัวเขาแทบจะกดประสาทเขาไม่ได้เลยแต่ความต้องการของเขาที่มีมากมายกว่าคนปกติอยู่แล้วเท่านั้นที่ออกคำสั่ง วันนี้ถ้าไม่หมดน้ำเขาไม่ยอมปล่อยญาลินออกจากอกแน่
“อื้อ อื้อ อื้ม หนูญาจะไม่ไหวแล้ว”
เม็ดเหงื่อเต็มกายร่างเล็กที่นอนครางกระเส่าเย้ายวนเผยความงามทั้งเรือนร่างให้เขาเชยชม ผมยาวสลายออกมาเต็มหมอนใบใหญ่ สองมือเล็กประสานกับเขาเอาไว้ที่ด้านบน ญาลินใกล้ถึงฝั่งเต็มทนแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมส่งเธอขึ้นไปสักที
“พร้อมกันนะ”
ร่างใหญ่ที่สาวแกนกายใส่เข้ามาในตัวหญิงสาวไม่ยอมหยุดพร้อมเม็ดเหงื่อทีผุดออกมาเต็มกายไม่ต่างจากหญิงสาวกำลังจะถึงปลายทางที่ต้องพาเธอไปพร้อมกับเขาด้วย
“กรี้ด/อ้าส์”
ร่างใหญ่รีบโผเข้ากอดร่างเล็กที่กำลังบีบรัดเขาจากภายในอยู่ เขากดสะโพกแกร่งให้ตอกแกนกายลึกเข้าไปในตัวเธอมากขึ้นกว่าเดิมเพื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ตัวเธอ ให้ญาลินน้อยกลืนกินน้ำจากตัวเขาเข้าไปทุกหยาดหยด
"เอาอีก"
เธอยกสะโพกขึ้นหาแกนกายของเขาที่ถูกดึงออกไปอย่างสุดจะห้ามใจ ก็เธอต้องการเขาเดี๋ยวนี้อย่างไม่มีเหตุผลไม่ว่าจะด้วยฤทธิ์ยาหรืออารมณ์ของเธอเองที่มันควบคุมไม่อยู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
"อย่าเพิ่งงอแงสิครับ เพิ่งจะเสร็จเองนะพักก่อนไหม"
"เข้ามาเดี๋ยวนี้"
"ครับคุณหนู"
"อื้อ แน่น อื้ม"
ญาลินทำเอาเขาแทบบ้า พอขยับเธอก็คับแน่นบีบรัดเขาจนแทบจะปริแตก แต่พอฝืนทำต่อมันกับเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอทำให้หลงเธอตั้งแต่คืนแรกที่ได้เชื่อมตัวติดกันร้ายจริงๆ แม่ยาหยีของเขาคนนี้
ร่างใหญ่ยังคงโหมกายอยู่บนร่างเล็กแทบจะทั้งคืนเพื่อรักษาอาการของเธออย่างใกล้ชิด รอบแล้วรอบเล่าเพราะถึงฤทธิ์ยาจะหมดแต่ธามน้อยไม่ยอมไม่ฤทธิ์อาละวาดต่อจนญาลินน้อยบอบช้ำและสุขสมไปในเวลาเดียวกัน
“หนูญาไม่ไหวแล้ว คนบ้าไม่เอาแล้วนะ”
ญาลินที่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ร้องประท้วงขึ้นในตอนรุ่งสางที่เขากำลังจับร่างบอบบางของเธอพลิกซ้ายเพื่อเปลี่ยนท่าใหม่แต่เธอไปต่อไม่ไหวมันหมดแรง
“อีกนิดนะ ยังไม่อิ่มเลย”
เขาดันแกนกายเข้าไปหาเธออีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหว ก็เขามันหลงเธอตั้งแต่ยกแรกแล้วจะให้เลิกตอนยังไม่อิ่มแบบนี้ได้ไง เขาไม่มีทางหยุดได้เพราะเขาต้องการเธอจดหมดแรงไปพร้อมกัน
“ไอ้บ้าธาม ช้ำไปทั้งตัวยังบอกไม่อิ่ม”
“คุณหมอจะล้างฤทธิ์ยาออกให้ ครางต่อนะครับ”
ลำรักที่ยังคงชูชันสู้กับทุกสิ่งเริ่มขยับเข้าออกในตัวญาลินอย่างเอาแต่ใจ เขารู้ว่าญาลินไม่มีฤทธิ์ยาอยู่ในตัวแต่เขาก็ยังอยากรักษาเธอต่ออีกอยู่ดีเพราะเขามันยังไม่สงบเธอก็ต้องตื่นไปพร้อมกับเขา
ญาลินได้แต่ครางร้องดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างเขาผ่านไปอีกไม่รู้กี่รอบ แต่เธอเห็นแสงอาทิตย์รอดผ่านผ้าม่านของห้องเขามาเขาถึงโอบกอดเธอให้หลับไปพร้อมกับเขา แต่เธอไม่คิดว่านั่นคืนหลับมันคือสลบมากกว่า
- Writer
