ทะเลร่านอารมณ์

ตอนที่ 4

"หนูรู้เรื่องแล้วล่ะ เรื่องพ่อกับแม่ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่แม่ก็ตัดสินใจแล้ว"

"ใช่ลูกมันเหมือนแก้วที่ร้าวแล้วยากที่จะประสานแม่ขอบใจนะเอวิตาเด็กดีของแม่ที่เข้าใจทุกอย่าง"

"แม่บอกหนูนี่คะ หนูเข้าใจแม่แล้วกับเหตุผล"

"จ้ะลูกรัก"

"คิสค่ะแม่ หนูจะนอนแล้ว"

"ดีจ้ะ คิส ลูกรัก นอนหลับฝันดีนะเด็กดีของแม่"

ฉันค่อยปิดเครื่องแล้วทบทวนกับเรื่องราวอีกครั้ง ที่ได้ยินจากปากของลูกสาว เชื่อแน่ว่าแกทำใจได้และมีความแข็งแกร่งเหมือนฉัน และการตัดสินใจทั้งหมด

ดิฉันทั้งตริตรอง และคิดอย่างถี่ถ้วนลืมไปว่า สัปดาห์หน้าดิฉันเลื่อนการหย่ากับโถมทรัพย์ เพราะว่าติดงานอยู่ที่ระยอง

ซึ่งส่งข้อความไปหาเขาแล้ว ต่อลมหายใจในการเป็นผัวให้ผู้ชายคนนั้นไปสักระยะหนึ่งเท่านั้น วัยสามสิบห้าอย่างดิฉันยังเป็นสาวสะพรั่งสวยแบบเลอค่าทั้งฐานะชาติตระกูลหุ่นทรง

เพราะดิฉันนั้นทั้งสูงดูสง่าเพรียวลมอย่างที่ใครๆได้เห็น รูปร่างบาง ฉันหวนไปนึกถึงอดีตของตัวเองอีกครั้ง เป็นผู้บริหารมาตั้งแต่อายุยังน้อย ต้องเรียนรู้งานเองมาตลอด

เพราะดิฉันมีคุณพ่อเป็นประธานของบริษัทและเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทใหญ่ถึงสามบริษัทในเครือ ถือว่าเป็นงานที่หินไม่น้อยเลยค่ะ แต่ดิฉันก็ผ่านจุดนั้นมาได้

ดวงตราเสียอย่าง ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ส่วนคุณแม่เป็นคุณหมอ ฐานะต่างจากคุณพ่อมาก ทำงานคนละสาย รับผิดชอบกันคนละอย่าง

แปลกใจเหมือนกันค่ะ ฉันแอบคิดที่ชีวิตของคุณแม่กับคุณพ่อมาโคจรพบกับกันได้อย่างไร ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้คุณพ่อก็ทำงานหนักเอาแต่งาน คุณแม่ก็เช่นกันงานโรงพยาบาลมีล้นมือ

ตอนนี้ท่านทั้งสองเกษียณแล้ว ดิฉันสบายใจขึ้นค่ะ เพื่อที่จะให้ท่านทั้งสองได้พักผ่อนเต็มที่

ดิฉันผู้เป็นลูก ไม่เคยทิ้งขว้างท่านอย่างแน่นอน และพยายามสอนให้เอวิตารู้จักรับครอบครัวรวมทั้งผู้ให้กำเนิดอย่างดิฉันด้วยค่ะ

เช้าตรู่ที่ฉันเดินลงมา เห็นดอกไม้ช่อใหญ่ และสวยปักอยู่ มีทั้งแอสเตอร์กุหลาบลิลลี่ผสมกัน

ของใคร”วางไว้ตรงหน้าใกล้กับเคาน์เตอร์ของโรงแรม พอฉันเดินผ่านมาเท่านั้น พนักงานสาวที่ประจำอยู่ได้เอ่ยเรียกดิฉัน

"คุณดาด้าใช่มั้ยคะ มีดอกไม้ส่งให้คุณค่ะ"

ฉันแปลกใจถึงกับชะงักดอกไม้สวยหรูเสียด้วยราคาคงแพงล่ะ จัดดอกสวยแบบนี้ ฉันนึกไม่ถึงว่าเป็นใคร จะพูดถึงโถมทรัพย์หรือ คงไม่หรอก ผู้ชายขยะแบบนั้น เขาคงไม่บ้าขนาดนั้น

ไม่งั้นถูกฉันด่าเปิงล่ะ อีกอย่างโถมทรัพย์ไม่รู้แน่นอนว่าฉันอยู่ที่นี่

หรือจะเป็นเขาผู้ชายเมื่อวานนี้ไง

เขาหนุ่มน้อยแสนหล่อออร่าพุ่งทำเอาหัวใจเลือดสาวใหญ่อย่างฉันพุ่งฉีดไม่หยุดเลยล่ะ เอ๊ะจะใช่หรือเปล่านา ถ้าแบบนี้เขาสนใจฉันหรือเปล่า เขาอยากจะเดตกับฉันหรือ

ไม่นะ ยังก่อน ฉันต้องจัดการหย่ากับไอ้บ้าโถมทรัพย์ให้จบสิ้นเรื่องราวก่อน ที่ฉันจะไปแรดเที่ยวคบกับใครต่อใคร ฉันถือเรื่องศีลธรรมเหมือนกัน ตราบใด ที่ฉันยังมีผู้ชายคนก่อนมันคาราคาซัง ไม่ยอมไปพ้นจากชีวิตด้วยการหย่า

ฉันก็ไม่มีทาง ที่จะมอบตัวเองเป็นของของใครได้ มันไม่สง่างามและภาคภูมิ

ถ้าฉันจะเปิดรับรักใหม่ต้องเป็นช่วงเวลาที่ฉันไม่มีใคร และทางฝ่ายเขาก็ไม่มีใครเหมือนกัน มันแฟร์ดี เหมือนฉันล้างอะไรทุกสิ่งทุกอย่าง

อาจจะคาวที่เคยปนเปื้อนหรือแปดเปรอะออกให้พ้นตัวฉีดน้ำหอมพรมทากลบคาวเก่าๆ เพื่อจะต้อนรับคาวใหม่ๆที่เขากับฉันอาจจะสปาร์คกันก็ได้ คุณคิดเหมือนฉันหรือเปล่า ว่าอาจจะเป็นไปได้

"ของคุณแทมป์ค่ะ คุณแทมป์เธอบอกตั้งใจมอบให้คุณดาต้า ก่อนที่เธอจะออกไปทำธุระข้างนอก"

แค่ได้ยินคำนี้ฉันก็ชื่นหัวใจแล้วล่ะ จริงเสียด้วย เป็นเขาจริง โอพ่อหนุ่มหล่อ ในที่สุดเธอก็นึกหลงผู้หญิงเสน่ห์แรงอย่างฉันเหมือนกันนะ ถึงแม้จะเป็นคาวกระดังงา แต่มันก็หอมหวานด้วยสีน้ำผึ้งย่ะ ฉันปลื้มไปหมด เมื่อมีคนฝากรักให้ตอนนี้

ใจฉันทั้งสะท้านและเต้นแรงอยากได้ยินคำจากปากเขามากกว่า ฉันรับดอกไม้ด้วยใจที่ปลื้มปริ่ม ยิ้มใส่อารมณ์ดีไปหมดบรรยากาศ ความโรแมนติก

หลังจากคิดที่ตั้งใจจะหย่ากับผัว ก็มีผู้ชายคนใหม่มารอคิวบอกรักกับฉัน โอ๊ยว่าที่แม่ม่ายขายได้อย่างดิฉันก็แสนปลื้มนะสิคะ

ดิฉันรู้ว่ามีหน้าที่ หลายอย่างที่ต้องทำ ภาระไงคะทั้งคนเป็นแม่ และเป็นเหมือนผู้นำ

ในครอบครัวดิฉัน มีคุณพ่อและคุณแม่ที่ท่านเกษียณแล้วให้ท่านพักผ่อนอยู่ที่บ้าน

ซึ่งหลังกลับจากระยองดิฉัน จะแวะไปเยี่ยมท่าน เคยคิดอยู่แล้วเชียวว่าจะย้ายกลับไปพักอยู่กับท่านเพียงชั่วคราว แต่ไม่แน่หรอกค่ะ ดิฉันไปๆมาๆกับบ้านหลังเก่าอยู่แล้ว เพราะมีห่วงคือคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องดูแล

แม้ว่าพวกท่านยังแข็งแรงก็ตาม แต่วัยที่พูนเพิ่มมากกว่าเดิมไงคะ ส่วนที่อยู่น่าจะเป็นที่เดิมคือบ้านของดิฉัน หลังจากที่ดิฉันไล่โถมทรัพย์ให้ออกไปจากบ้านและเก็บข้าวของออกไปนั้น

ก็ไม่ได้ตามไปรับรู้ว่าเขาจะนอนค้างกับใคร แม่เลขาหน้าจืดของเขาหรือคนอื่นๆในประดามีที่โถมทรัพย์อาจจะแอบซุกซ่อนดิฉันไว้ก็เป็นไปได้

ดิฉันจะไม่มาวุ่นวายก่ายเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วค่ะ

ที่แล้วมาเหมือนกรรมเวร จะได้จบลงกันเสียที

ดิฉันสูดอากาศบริสุทธิ์อีกครั้ง บนชั้นห้าของโรงแรมหรูที่เดิมของโฉมวลีเพื่อนรัก สำหรับแขกคนพิเศษวีไอพีอย่างดิฉัน

ที่เจ้าของเกณฑ์ให้พนักงานดูแลต้อนรับอย่างดี

จวบจนวันนี้ครบวันที่สี่แล้วค่ะ เลยไปหนึ่งสัปดาห์ไปหลายวัน ถ้านับวันที่ก็คงจะ สิบวัน

พรุ่งนี้ดิฉันจะต้องออกไปติดงานกับลูกค้าแวะเสร็จแล้วอาจจะกลับกรุงเทพ ทราบข่าวจากโฉมวลีว่าแขกหนุ่มคนนั้นเดินทางกลับกรุงเทพไปแล้ว เขามาอยู่ก่อนดิฉันสิบห้าวันค่ะ เลยทำให้มารู้จักกันช้าไป

วันที่เขาเดินทางออกจากโรงแรมเพื่อกลับกรุงเทพมีรถตู้จากทางโรงแรมอย่างดีส่งเขาไปถึงที่พักในกรุงเทพ

เพราะเด็บบี้ร์เป็นอาสาวของเขาที่เป็นห่วงในความปลอดภัย

ในวันนั้นหลังจากที่ได้รับช่อดอกไม้หรู มีคุณค่าทางจิตใจของเขานั้น

เขาออกไปทำธุระข้างนอกพอดี

ก็สวนทางกับดิฉันในระหว่างที่เขากลับมา ดิฉันก็ออกไปข้างนอก ทำให้เราแคล้วคลาดกันค่ะ

เก็บเสื้อผ้าของตัวเองใส่กระเป๋าเดินทางตั้งร่วมอาทิตย์กว่า

ดิฉันไม่อยู่ยาวขนาดนั้นหรอกค่ะ